فیلم Rampage 2018

ابتدا با این فیلم مخالف بودم چون احساس می‌کردم دواین جانسون در همه جا حضور دارد. اما واقعاً فیلم خوبی بود و بچه‌ها هم از آن لذت بردند و داستانش هم نسبتاً خوب بود. حتماً آن را ببینید، ناامید نخواهید شد. این فیلم از منبع اصلی خود فاصله‌های قابل توجهی گرفته است، اما در کل چیزی برای dislike کردن در _Rampage_ وجود ندارد، به جز شاید...

ابتدا با این فیلم مخالف بودم چون احساس می‌کردم دواین جانسون در همه جا حضور دارد. اما واقعاً فیلم خوبی بود و بچه‌ها هم از آن لذت بردند و داستانش هم نسبتاً خوب بود. حتماً آن را ببینید، ناامید نخواهید شد. این فیلم از منبع اصلی خود فاصله‌های قابل توجهی گرفته است، اما در کل چیزی برای dislike کردن در _Rampage_ وجود ندارد، به جز شاید وابستگی بیش از حد به کلیشه‌ها. اما در عین حال، هیچ چیز مثبتی هم وجود ندارد که خیلی به چشم بیاید. «راک» همیشه جذاب است و طراحی موجودات معمولی است، اما واقعاً این فیلم همان نوعی است که باید نشسته و فقط تماشا کنید و امیدوار باشید کمی سرگرم شوید، اما قطعاً به شما چیزی اضافه نمی‌کند. نمره نهایی: ★★½ - چیزهای زیادی داشت که به من جذب می‌شد، اما به عنوان یک کل چندان کار نکرد. این فیلم از فرمول معمول این نوع فیلم‌ها پیروی می‌کند: شرکت‌های بزرگ بد هستند، علم ژنتیک بد است و هیولاهای بزرگ جالب هستند. داستان کمی مضحک است، علم وجود ندارد و تقریباً همه به جز قهرمان، احمق هستند. با وجود همه این‌ها، من از این فیلم لذت بردم. این فیلم را با انتظار دیدن «راک» و هیولاهای بزرگ که همه چیز را خراب می‌کنند تماشا کردم و دقیقاً همان چیزی بود که به دست آوردم. داستان خود ضعیف است و علم هم که، خوب، مضحک. اینکه این هیولاها در زمان کوتاهی به اندازه‌های بسیار بزرگ می‌رسند، قطعاً علم را زیر سوال می‌برد. اما به هر حال، چه کسی می‌خواهد در یک فیلم اکشن، وقتش را به تماشای بزرگ شدن حیوانات بگذراند؟ همچنین، چه تصادف عجیبی که میمون، که به خوبی‌ها تعلق دارد، تنها موجودی است که دندان‌های بزرگ و شاخ و دیگر اندام‌های وحشتناک ندارد. داستان واقعاً بی‌معناست. اما وقتی اکشن شروع می‌شود، این نوع اکشن تخریب‌گر و افراطی شروع می‌شود که یکی از معدود چیزهایی است که هالیوود این روزها واقعاً در آن خوب است. من واقعاً از آن لذت بردم حتی اگر در برخی مواقع بسیار احمقانه بود. و سپس «راک» را داریم. من واقعاً «راک» را دوست دارم. به من بگویید قدیمی‌مذهب، اما من قهرمانان نوع مردانه با دیالوگ‌های احمقانه را دوست دارم. مانند همیشه، نظامی‌ها که سعی می‌کنند با هیولاها مبارزه کنند، به عنوان احمق‌ها به تصویر کشیده شده‌اند. آن‌ها به شدت مطمئن هستند که می‌توانند هیولاها را متوقف کنند. البته هیولاها آن‌ها را نادرست نشان می‌دهند. پس حالا چه کار باید کرد؟ خوب، فقط آن‌ها را بمب‌گذاری کنید. خوب، آن‌ها سعی نکردند از بمب‌های هسته‌ای واقعی استفاده کنند، اما انداختن یک MOAB در مرکز یک شهر بزرگ، خیلی از استفاده از بمب‌های هسته‌ای فاصله ندارد. منظورم این است که، بیایید، آن‌ها ادعا کردند که شهر را در عرض چند ساعت تخلیه کرده‌اند. این امکان‌پذیر نیست. همچنین در نبرد قبل از این تصمیم احمقانه، یک Warthog فرستادند که حداقل یک تصمیم منطقی بود، اما فقط یک عدد فرستادند! چه چیز مسخره‌ای! و شروع نکنید به اینکه این موجودات به راحتی یک Warthog را نادیده می‌گیرند. این هواپیماها برای کشتن تانک‌ها طراحی شده‌اند. خوب، دوباره در مورد علم صحبت می‌کنم. بدمن‌ها. باید بدمن‌ها داشته باشیم (خوب به جز هیولاها). خوب، کلر ویدن بد نیست. او یک شخصیت کلیشه‌ای از یک شرکت بزرگ است که به هیچ چیز جز منافع شخصی‌اش اهمیت نمی‌دهد. اما برت ویدن فقط مزاحم است. او احمق، احمق و احمق است و بیش از حد بچه‌گانه رفتار می‌کند. آیا گفتم احمق؟ از صحنه اولی که او در آن بود برایش آرزو کردم که توسط مخلوقات خواهرش خورده شود. او واقعاً خورده نشد، اما مرگش به هر حال رضایت‌بخش بود. با وجود همه این‌ها، همانطور که قبلاً نوشتم، از فیلم لذت بردم. دقیقاً همان چیزی بود که امیدوار بودم. یک سفر هیجانی از اکشن و هرج و مرج. «راک» عالی بود. «دکتر کالدوول» هم خوب بود، اما نسبتاً فراموش‌نشدنی. اما «اجنت راسل» در طول فیلم از یک مأمور دولتی مزاحم به یکی از شخصیت‌های مورد علاقه‌ام تبدیل شد. صحنه‌ای که او برت ویدن احمق را متوقف می‌کند و سپس اجازه می‌دهد به سمت سرنوشت شایسته‌اش برود، واقعاً لذت‌بخش بود. من همچنین میمون را دوست داشتم. دوست داشتم چگونه بر روی «راک» شوخی می‌کرد. یک میمون که به «راک» انگشت نشان می‌دهد ممکن است احمقانه به نظر برسد، اما واقعاً خنده‌دار بود. خلاصه این که، دو ساعت سرگرمی خوب بود به شرطی که فیلم‌های هیولایی برایتان جذاب باشد.