فیلم Event Horizon 1997

در سال 2040، فضاپیمایی به نام «افق رویداد» با یک سامانه جاذبه تجربی که ادعا می‌کرد امکان سفر سریع‌تر از نور را فراهم می‌کند، به فضا فرستاده شد. اما در سفر اولیه‌اش ناپدید شد. هفت سال بعد، این فضاپیما به دور سیاره نپتون بازمی‌گردد و یک گروه نجات برای تحقیق به آنجا فرستاده می‌شود، به همراه دانشمندی که مسئول طراحی این فضاپیما بوده است. گروه...

در سال 2040، فضاپیمایی به نام «افق رویداد» با یک سامانه جاذبه تجربی که ادعا می‌کرد امکان سفر سریع‌تر از نور را فراهم می‌کند، به فضا فرستاده شد. اما در سفر اولیه‌اش ناپدید شد. هفت سال بعد، این فضاپیما به دور سیاره نپتون بازمی‌گردد و یک گروه نجات برای تحقیق به آنجا فرستاده می‌شود، به همراه دانشمندی که مسئول طراحی این فضاپیما بوده است. گروه نجات «لوئیس و کلارک» از کارگران سخت‌کوش تشکیل شده و تحت رهبری کاپیتان میلر (با بازی لورنس فیشبرن) فعالیت می‌کنند و دکتر ویلیام ویر (با بازی سم نیل) نیز برای بهره‌گیری از تخصصش در این ماموریت حضور دارد. وقتی به «افق رویداد» می‌رسند، متوجه می‌شوند که تمام خدمه آن مدت‌ها پیش مرده‌اند. کاپیتان میلر در یکی از صحنه‌ها می‌گوید: «این کشتی یک مقبره است.» گروه نجات به تدریج متوجه می‌شود که این فضاپیما از یک سیاه‌چاله ایجاد شده توسط سامانه جاذبه عبور کرده، اما به تنهایی بازنگشته است. این کشتی با خدمه‌ای که مدت‌ها پیش مرده‌اند، نشان‌هایی از زندگی را نشان می‌دهد و اعضای گروه نجات شروع به دیدن تصاویری وحشتناک می‌کنند. سامانه جاذبه به طور خودکار شروع به چرخش می‌کند... چیزی در این کشتی آزاد شده و گروه نجات باید نه تنها بفهمند که چه بر سر خدمه اصلی آمده، بلکه باید خود را نیز از وحشت‌هایی که با کشتی بازگشته‌اند، محافظت کنند. این داستان ساده اما محکم، عناصر رایج فیلم‌های B را دارد. چیزی که «افق رویداد» را ارتقا می‌دهد، طراحی تولید درجه یک و جو قوی آن است. پل و. اس. اندرسون (کارگردان «مورتال کامبت»، «رزیدنت ایول»، «بیگانه در برابر شکارچی») نامی نیست که به طور کلی با محصولات خوب سینمایی مرتبط باشد، اما در اینجا او موفق شده (علی‌رغم کارهای دیگرش) فیلمی پر از تعلیق، با بازی‌های قوی، صحنه‌های زیبا و ترس مشهود را ارائه دهد. باید صادق بود: اینجا چیز جدیدی وجود ندارد. قدرت این فیلم در نحوه اتصال قطعاتی است که از فیلم‌های دیگر سرقت شده است. این فیلم به طور کامل «درخشش» را به سبک «بیگانه» ارائه می‌دهد، حتی تا حدی که شخصیت‌ها را به‌طور مستقیم از شاهکار ریدلی اسکات در سال 1979 وام می‌گیرد. «افق رویداد» شبیه هتل «اوورلوک» است که پر از قدرت و شر supernatural است. این فیلم در یک سوم پایانی به خون‌ریزی می‌پردازد، اما به اندازه کافی ماهرانه نیست که ترس‌ها را تقویت کند (که پیش از این با خون‌ریزی به خوبی انجام می‌شد). با این حال، فیلم حتی مانند «بیگانه» و «درخشش» ساختاربندی شده است، همه چیز به آرامی پیش می‌رود و ترس را می‌سازد تا اینکه اوضاع به هم می‌ریزد (شاید به معنای واقعی کلمه). بازیگران شخصیت‌های کلیشه‌ای دارند، اما به خوبی آن‌ها را زنده می‌کنند، به‌ویژه نیل و فیشبرن؛ در میان شخصیت‌های فرعی، کاتلین کوینلان، جک نوزورتی و شاون پورتوی به‌خصوص به یادماندنی هستند. فیلمنامه فیلیپ آیزنر اگرچه اقتباسی است، اما مؤثر است و به وضوح اندرسون در اوج توانایی کارگردانی خود قرار دارد. این‌طور برداشت نکنید که سرقت‌های فیلم از آثار دیگر آن را بد می‌کند؛ مسلماً این‌طور نیست. اصالت به عنوان یک ویژگی اغراق شده است و حتی در بهترین روزها از نظر ارزشی خنثی است. من به شدت تمایل دارم داستانی خوب روایت شده داشته باشم تا داستانی که صرفاً به خاطر انجام کارهای عجیب، کارهای عجیب انجام دهد. در مجموع، «افق رویداد» یک فیلم ترسناک علمی تخیلی بسیار مؤثر است که هیچ زمین جدیدی را نمی‌شکافد، اما کار خود را به خوبی انجام می‌دهد. یک کلاسیک کوچک در ژانر ترسناک علمی تخیلی.