فیلم Never Grow Old 2019

فیلم _هرگز پیر نشو_ یک درام وسترن متوسط است که لحظات خوبی دارد، اما هیچ چیز واقعاً به یاد ماندنی نیست، از جمله بازیگری هیرش و کیوساک (که به نظر می‌رسد به طور بی‌احساس در نقش خود ظاهر شده است). نمی‌دانم، به هیچ وجه متنفر نبودم اما در مورد پیام فیلم کمی گیج شدم. آیا این واقعاً خوب است که یک کشیش مسیحی دیکتاتور بر...

فیلم _هرگز پیر نشو_ یک درام وسترن متوسط است که لحظات خوبی دارد، اما هیچ چیز واقعاً به یاد ماندنی نیست، از جمله بازیگری هیرش و کیوساک (که به نظر می‌رسد به طور بی‌احساس در نقش خود ظاهر شده است). نمی‌دانم، به هیچ وجه متنفر نبودم اما در مورد پیام فیلم کمی گیج شدم. آیا این واقعاً خوب است که یک کشیش مسیحی دیکتاتور بر شهر حکومت کند؟ **_زشت، تیره، خشن و لذت‌بخش_** ایده این بود که وسترنی نوشته شود که هم به عنوان یک فیلم ژانری عمل کند و هم به تأسیس آمریکا و معنای واقعی آن بپردازد (و از این طریق، امیدواراً به آمریکا امروزی نیز نگاهی بیندازد). فیلم با یک پرچم سوخته آمریکایی آغاز می‌شود، بنابراین به موضوعاتی مانند نسل‌کشی بومیان آمریکا، بیگانه‌هراسی، سرکوب و استثمار زنان، قانون "وست وحشی" و مجازات اعدام می‌پردازد. الهام اصلی من در نوشتن، عکس‌های مرز از دهه 1850 به بعد بود. رنج و سختی بر چهره مردم به وضوح نمایان بود و وقتی به سرودهایی که در آن زمان می‌خواندند گوش می‌دهید، درباره سختی‌ها، رنج زندگی و اینکه زندگی در آن سوی دیگر، در بهشت بهتر خواهد بود، صحبت می‌کند. این یک دیدگاه بسیار تلخ و تاثیرگذار از تأسیس آمریکا و تجربه مهاجرت است. من سعی کردم مقداری از این مضامین را به فیلم منتقل کنم و همچنین به وسترن‌هایی که در کودکی دوست داشتم، ادای احترام کنم. گفتنی است که داستان فیلم در مورد یک مرد خوب است که یا از خشونت متنفر است یا آن را رها کرده، اما مجبور است برای حفاظت از بی‌گناهان به سلاح متوسل شود. این داستان در وسترن‌هایی مانند _مردی که لیبرتی والنس را کشت_ و _خارجی جوزی والز_ نیز به کار رفته است. این فیلم که در کونمارا، ایرلند فیلمبرداری شده است، آخرین فیلم از نویسنده/کارگردان ایوان کاواناگ (_مرد قوطی؛ کانال_) است که این الگوی داستانی را به نمایش می‌گذارد. واقعاً در _هرگز پیر نشو_ هیچ شگفتی‌ای وجود ندارد - احتمالاً هر آنچه فکر می‌کنید اتفاق می‌افتد، می‌افتد. با این حال، این انتقاد نیست. فیلم این پیش‌بینی‌پذیری را به عنوان یک نشان افتخار بر دوش دارد و کاواناگ به وضوح طرفدار وسترن‌های خشن بازنگری شده‌ای مانند _گروه وحشی_ و _تومهاوک استخوانی_ است. فیلمنامه قرار نیست جوایزی برای نوآوری برنده شود، اما این فیلم با مهارت بی‌چون و چرایی ساخته شده است. این فیلم تاریک، خشن و ناامیدکننده است و هرچند زندگی شما را تغییر نخواهد داد، اما به نسبت لذت‌بخش است. داستان در سال 1849 در اورگان و در شهری به نام گارلو اتفاق می‌افتد که آخرین ایستگاه در مسیر کالیفرنیا قبل از رسیدن به کوه‌های راکی است. اگرچه کلانتر پارکر (تیم آهرن) به طور رسمی در حال اداره شهر است، اما واقعاً شهر تحت کنترل کشیش محلی متدیست، پیک (دنی وب) است که نوشیدنی الکلی، قمار و فحشا را ممنوع کرده است. کارگزار آرام و خوب‌نهاد گارلو، پاتریک تیت (امیل هیرش) که لهجه ایرلندی‌اش گاهی دچار نوسان می‌شود، چندان به مواعظ آتشین پیک علاقه‌ای ندارد، اما به خاطر همسرش، آدری (دبورا فرانسوآ) که یک مهاجر فرانسوی است، از کاتولیسیسم به متدیسم تغییر دین داده است. آنها با دو فرزندشان در حاشیه شهر زندگی می‌کنند و قصد دارند در آینده گارلو را ترک کنند، اما در این زمینه عجله‌ای ندارند. این برنامه زمانی پیچیده می‌شود که سه مرد - کریستوفر 'داچ' آلبرت (جان کیوساک) که از این اوضاع لذت می‌برد، دامب دامب و سیسیلی (کامیل پیستون) - به دنبال بیل کراب‌تری (پائول رونان) وارد شهر می‌شوند. آنها ادعا می‌کنند که کراب‌تری از آنها دزدی کرده و باید کشته شود و داچ تیت را مجبور می‌کند تا آنها را به خانه‌اش ببرد و آدری برایشان غذا درست کند. با دیدن دستورات پیک به عنوان یک فرصت، داچ گروهی از فاحشه‌ها را تأمین کرده و بار شهر را دوباره باز می‌کند و هر کسی را که با او مخالفت کند، می‌کشد. با رونق گرفتن کسب‌وکار تدفین تیت به خاطر افزایش خشونت‌ها، او سعی می‌کند تا حد ممکن از این وضعیت دوری کند، اما آدری از این موضوع disgusted است که او به خاطر اقدامات داچ در حال پیشرفت است. اما به زودی خانواده تیت در معرض خطر قرار می‌گیرد و او مجبور است تصمیم بگیرد چه کاری باید انجام دهد. در نام‌گذاری فیلم به _هرگز پیر نشو_، فرض می‌کنم کاواناگ به سرود انجیل جنوبی "جایی که هرگز پیر نمی‌شویم" اشاره دارد. این سرود هرگز در فیلم ذکر نمی‌شود و در موسیقی متن نیز استفاده نشده است، اما مضامین آن به وضوح مرتبط است. فیلم به طور کلی با تم‌های مذهبی و خودرأیی به بررسی مسائل می‌پردازد. همچنین به نسل‌کشی بومیان آمریکایی اشاره‌ای دارد و پیک در مورد اینکه مهاجران زمین را از "وحشی‌ها" نجات داده‌اند، موعظه می‌کند. اما واضح‌ترین تم، حرص و طمع است. تیت به نوعی با خشونت داچ همدست است زیرا این وضعیت را می‌پذیرد و به آن بی‌توجهی می‌کند. آدری به شدت از این موضوع متنفر است و این پیشرفت مالی جدید را چیزی جز شر نمی‌بیند. در نهایت، _هرگز پیر نشو_ فیلمی است که بیشتر از آنچه انتظار داشتم از آن لذت بردم. تاریک و خشن، با لبه‌های زبر و نیهیلیستی، اما به خوبی ساخته شده و با تصاویری زیبا. نگاهی بی‌رحمانه به سختی زندگی در مرزهای قرن نوزدهم، این فیلم نشان می‌دهد که فردگرایی ساکت نمی‌تواند جایگزین یک جامعه پررنگ شود و از نظر تماتیک به اندازه‌ای تاریک است که به لحاظ بصری نیز همین‌گونه است. یک داستان اخلاقی در تمام نام‌ها، و اگرچه چیزی نیست که قبلاً ندیده‌اید، اما کاواناگ عناصر ژانری را به خوبی مدیریت کرده و فیلمی نسبتاً لذت‌بخش ساخته است.