فیلم Assassin’s Creed 2016

فیلم سرگرم‌کننده‌ای است. دارای صحنه‌های اکشن زیادی است و چرخش‌های جذاب داستان در طول فیلم باعث می‌شود که بیشتر جالب توجه باشد. شخصیت‌های زیادی به خوبی توسعه یافته‌اند و هر شخصیت عمق زیادی دارد. اجرای بدل‌کاری‌ها فوق‌العاده بود و صحنه‌های نفس‌گیری در طول فیلم وجود داشت. این فیلم به داستان بازی‌ها وفادارتر از سایر اقتباس‌های بازی‌های ویدیویی قبلی مانند Doom و Warcraft: The Beginning است...

فیلم سرگرم‌کننده‌ای است. دارای صحنه‌های اکشن زیادی است و چرخش‌های جذاب داستان در طول فیلم باعث می‌شود که بیشتر جالب توجه باشد. شخصیت‌های زیادی به خوبی توسعه یافته‌اند و هر شخصیت عمق زیادی دارد. اجرای بدل‌کاری‌ها فوق‌العاده بود و صحنه‌های نفس‌گیری در طول فیلم وجود داشت. این فیلم به داستان بازی‌ها وفادارتر از سایر اقتباس‌های بازی‌های ویدیویی قبلی مانند Doom و Warcraft: The Beginning است و در عین حال از داستان فاصله می‌گیرد و آنچه که بازی‌ها را محبوب کرده است، حفظ می‌کند. این یک فیلم عالی است و حتماً ارزش تماشا کردن را دارد. در واقع من این فیلم را واقعاً دوست داشتم - صحنه‌های اکشن هیجان‌انگیز بودند و کیفیتی شبیه به "جیسون بورن" دارند و فاسبنر، کاتیلارد و آیرونز کار خوبی در جذاب کردن شخصیت‌ها انجام می‌دهند و به ما کمک می‌کنند تا بسیاری از مسخرگی‌های فیلمنامه را نادیده بگیریم. به طور کلی نمره من ۸ از ۱۰ است. من هیچ‌گاه این بازی را بازی نکرده‌ام و نمی‌دانم که آیا فیلم از داستان بازی پیروی می‌کند یا خیر که شاید این برای این فیلم خوب باشد. با این حال، آنچه که برای من مشکل‌ساز بود، این ایده‌ی بی‌معنی در مورد سیب حاوی کد ژنتیکی "آزادی اراده" است. این واقعاً بی‌معنی است! در فیلم صحنه‌های اکشن و مبارزه‌ی خوبی وجود دارد، اما بیشتر آن‌ها فلش‌بک‌هایی به زمان جد کالوم هستند و واقعاً خود کالوم نیست. تا پایان فیلم کالوم بالاخره پتانسیل خود را درک می‌کند و می‌تواند در زمان خود مبارزه کند. این موضوع کمی ناامیدکننده بود. در کل احساس می‌کنم که کمی ناامید شدم. فیلم به آرامی پیش می‌رود و به جز صحنه‌های اکشن در فلش‌بک‌ها، چیز زیادی برای جلب توجه من وجود ندارد. بازیگری هم قابل قبول است اما فراتر از این نیست. زمانی که کالوم بالاخره به کارهای آدمکشیش در زمان ما می‌پردازد، خیلی دیر شده است. صحنه‌ی خوبی وجود دارد هنگامی که او و همکارانش از تأسیسات شوالیه‌های معبد فرار می‌کنند، اما رویارویی نهایی بین دو طرف، در واقع، بی‌مزه است. این فیلم یکی از فیلم‌های موردانتظار سال بود. مدت زیادی منتظر اکران این فیلم بودیم. از زمان شروع روند اقتباس بازی‌های ویدیویی به سینما، این فیلم کمی دیر به جمع پیوست. به نظر من این یک نقطه ضعف است. طرفداران سینما فکر می‌کنند که فیلم‌های گرافیکی زیادی وجود دارد. به علاوه، فیلمنامه‌ی مناسبی برای آن انتخاب نکردند. من هیچ‌گاه این بازی را بازی نکرده‌ام، بنابراین انتظاری مثل دیگران نداشتم، اما قطعاً از فیلم ناامید شدم. هیچ‌گونه اطلاعاتی درباره شخصیت‌ها یا دنیایی که در آن قرار دارد نداشتم. پس از تماشای فیلم، فکر کردم چرا این بازی این‌قدر معروف است وقتی که من این فیلم را خوب نمی‌دانم. بله، مقایسه‌ی دو فرمت مختلف عادلانه نیست. اما واقعیت این است که این فیلم یکی از بدترین‌ها در میان عناوین بزرگ امسال بود. من فکر می‌کردم این فیلم شبیه "ماتریکس" است، اما به سبک اکشن-ماجراجویی تاریخی نزدیک‌تر است. به نظر من بازیگران خوب بودند اما بقیه فیلم خوب نبود. آنچه که بیشتر از همه خوشایند نبود، جلوه‌های بصری دودی بود. بله، همه‌ی صحنه‌ها در اسپانیای باستان جو دودی زیادی داشتند و من درک واضحی از آنچه که در حال رخ دادن بود نداشتم. امیدوارم دنباله‌ای برای این فیلم ساخته نشود، اما اگر برنامه‌ریزی کنند، انتظار معجزه‌ای دارم که تمام تصویر بدی که این قسمت ایجاد کرده را پاک کند. فیلم قابل تماشا است، اما دوست‌داشتنی یا لذت‌بخش نیست. تنها برای گذر زمان. به تازگی این فیلم را با هزینه‌ی بسیار کمی خریدم و با انتظارات پایین شروع به تماشای آن کردم. مواجهه‌ای با یک فیلم اکشن با ریتم خوب و با سبک داشتم که بیشتر به ابهام‌های خاص متکی بود تا توضیحات و شخصیت‌پردازی. به جای اینکه مانعی برای کل محصول باشد، به نظرم این "عیب" به سبک این فیلم بسیار کمک کرده و به منبع اصلی احترام می‌گذارد تا دنیای تخیلی جالب و جذابی بسازد. چشم‌های تیزبین یک سینماگر متعهد ممکن است این فیلم را بسیار زیبا ببیند و من هم با این نظر موافقم. برخی از نماها و انتخاب‌های نورپردازی فوق‌العاده هستند و تأکید فیلم‌سازان بر واقع‌گرایی به جای رندرهای کامپیوتری در صحنه‌های اکشن به خوبی ترجمه می‌شود. من این فیلم را پیشنهاد می‌کنم - شما ممکن است آن را دوست نداشته باشید و نیازی هم نیست که آن را دوست داشته باشید - اما قطعاً ارزش تماشا کردن را دارد. شما منتخب بودید! شما قرار بود فیلم‌های بد ویدیویی را نابود کنید، نه اینکه به آن‌ها بپیوندید! باید تعادل را به سینما برگردانید، نه اینکه آن را در تاریکی رها کنید! واقعاً باید یک طاعون یا نفرینی بر این نوع فیلم‌ها وجود داشته باشد زیرا نمونه‌هایی که شایسته توجه ما هستند، به ندرت پیدا می‌شوند. و نیازی به حفاری زیادی نیست تا نمونه‌هایی را پیدا کنید که واقعاً نفرت‌انگیز و ناپسند هستند. من کمی امیدوار بودم که این فیلم آن‌قدرها هم بد نباشد، با اینکه به طور حداقلی با بازی آشنا بودم (هرگز وقت یا صبر برای بازی کردن آن را نداشتم، اما درباره‌اش خوانده و چند گرافیک دیده‌ام). و واقعاً، این فیلم در گستره وسیع ژانر خود، دارای برخی ویژگی‌هاست. با این حال، بسیار دور از آن است که یک تجربه کامل برای علاقه‌مندان به سینماهای خوب باشد. بهترین چیز در مورد این فیلم جنبه‌های فنی و بصری و همچنین صحنه‌های اکشن است، با رقص‌های مبارزه‌ای بسیار استایلیزه و غیرواقعی تا حدی که بسیارabsurd به نظر می‌رسند، اما باورنکردنی. فیلم‌برداری بسیار خوب است و این فیلم از CGI و منابع دیجیتال به طرز شگفت‌آوری استفاده می‌کند. به نظر می‌رسد کارگردان، جاستین کرازل، ترجیح داده که فیلم را به یک اورژانی از گرافیک‌های بصری تبدیل کند تا اینکه یک کار محکم انجام دهد. توجه بیش از حد به جلوه‌های بصری از تمام زوایای هوایی چشم‌نواز گرفته تا دکورها و محیط‌های اسپانیای پادشاهان کاتولیک، به طرز خلاقانه‌ای با تصاویری از مکان‌های واقعی مانند الحمرا ترکیب شده است. این ما را به اولین مشکل فیلم می‌رساند که کمبود مضحک دقت تاریخی است. با توجه به اینکه این یک فیلم بر اساس یک بازی ویدیویی است، این مسئله کمتر از یک مشکل است، اما به هر حال یک مشکل است، به ویژه زمانی که از محبوبیت دستور شوالیه‌های معبد بهره‌برداری می‌شود، که در سال ۱۳۱۲ منحل و توسط کلیسای کاتولیک ممنوع شد، تقریباً ۲۵۰ سال قبل از زمان پادشاهان کاتولیک. هر کسی که فیلمنامه را نوشته و این پیش‌فرض را گنجانده، احتمالاً کتاب‌های تاریخ مدرسه خود را به آتش کشیده است. این بازیگران از بازیگران مشهور و بااستعداد تشکیل شده‌اند، اما به آن‌ها چیزی قابل توجه داده نشده است. هیچ شخصیت واقعی وجود ندارد، فقط نام‌ها هستند و به نظر می‌رسد بازیگران به نوعی در حال بداهه‌پردازی یا بودن خودشان هستند. مایکل فاسبنر در حال بازی کردن خودش با یک کلاه‌خود است، چرا که شخصیت چیزی جز یک کلیشه‌ی راه‌رونده بدون شخصیت نیست. ماریون کاتیلارد، بازیگر بزرگی، حتماً برای پذیرش چنین چرندی در کارنامه‌اش به خوبی پرداخت شده و جرمی آیرونز ثابت می‌کند که بسیار توانمند است که بدون تخم‌مرغ، املت درست کند، به نوعی آنچه که قبلاً در چندین نقش منفی خود انجام داده را بازسازی می‌کند و همه چیز را ترکیب می‌کند. آنچه واقعاً این فیلم را ضعیف می‌کند، فیلمنامه ناکام و کارگردانی ضعیف است. اگر قبلاً درباره تمایل ظاهری کارگردان کرازل به جلوه‌های بصری صحبت کردیم، باید همچنین به ناتوانی گروه نویسندگان فیلمنامه اشاره کنیم. بهتر بود که آن‌ها از نوشتن فیلمنامه منع می‌شدند. این یکی فقط یک ژامبون غول‌آسا از ایده‌های گیج‌کننده مربوط به سفر در زمان، حافظه ژنتیکی، ماشین‌های آینده‌نگر، دادگاه تفتیش عقاید، شوالیه‌های معبد، کلمبوس، پادشاهان کاتولیک اسپانیا، فرقه مذهبی اسلامی از ایران و دیگر عجایب است. این فیلم خود را خیلی جدی می‌گیرد، متکبر و خسته‌کننده است و احساس حاکم بر آن، پوچی وجودی است، گویی هیچ دلیلی برای هیچ‌یک از این‌ها وجود ندارد.