فیلم Black Butterfly 2017

این فیلم با داستان‌هایی درباره آدم‌ربایی آغاز می‌شود و سپس به نویسنده‌ای تنها می‌رسد که همسرش او را ترک کرده و با دختری آشنا می‌شود که به او در فروش خانه‌اش کمک می‌کند. از آنجایی که او مدتی است که نمی‌تواند داستانی مناسب بنویسد، دچار کلافگی می‌شود و برای کمی استراحت به یک کافه نزدیک می‌رود. در مسیر، با یک راننده کامیون مواجه می‌شود که...

این فیلم با داستان‌هایی درباره آدم‌ربایی آغاز می‌شود و سپس به نویسنده‌ای تنها می‌رسد که همسرش او را ترک کرده و با دختری آشنا می‌شود که به او در فروش خانه‌اش کمک می‌کند. از آنجایی که او مدتی است که نمی‌تواند داستانی مناسب بنویسد، دچار کلافگی می‌شود و برای کمی استراحت به یک کافه نزدیک می‌رود. در مسیر، با یک راننده کامیون مواجه می‌شود که اجازه نمی‌دهد او سبقت بگیرد. نویسنده به نحوی جلو می‌افتد و به راننده کامیون فحش می‌دهد و سپس به همراه دختری که ملاقات کرده، به رستوران می‌رود. راننده کامیون به آنجا می‌آید و تلاش می‌کند با او درگیر شود، که در این میان یک غریبه خود را بین آن‌ها قرار می‌دهد و به راننده کامیون هشدار می‌دهد تا از آنجا برود. نویسنده احساس می‌کند که باید از مردی که او را نجات داده تشکر کند و به دنبالش می‌گردد و به او پیشنهاد می‌دهد که او را به خانه‌اش برساند. اما به محض اینکه نویسنده او را به خانه‌اش می‌برد، متوجه می‌شود که غریبه هیچ قصدی برای ترک کردن ندارد. این فیلم یک بار تماشا کردنی است و دارای پیچش‌های خوبی است. من این فیلم را به همه پیشنهاد می‌کنم. بازیگران قابل توجه شامل جاناتان ریس مایرز (مشهور به خاطر بازی در «ماموریت غیرممکن ۳») و آنتونیو باندراس (مشهور به خاطر بازی در «دسپرادو» و «شرک ۲») هستند. فیلم یک سورپرایز کوچک بود، اما آن‌قدرها هم فوق‌العاده نبود. از آن لذت بردم. داستانش هیجان‌انگیز و با ریتم تند بود. معمولاً این نوع فیلم‌ها را دوست دارم. اگر شما هم ترجیح می‌دهید که سرگرمی بیشتری نسبت به آثار هنری داشته باشید، از این فیلم هم لذت خواهید برد. تنها قسمت ابتدایی کمی کند بود، اما به محض اینکه مفهوم فیلم روشن شد، سرگرمی بی‌پایانی آغاز شد. بخش‌های بعدی بیشتر بین دو شخصیت در مکان‌های دورافتاده اتفاق می‌افتد. نویسنده‌ای که با مشکلات الکلی دست و پنجه نرم می‌کند، در یک رستوران توسط یک غریبه نجات پیدا می‌کند و او را به خانه‌اش برای شب طوفانی دعوت می‌کند. بعداً غریبه تصمیم می‌گیرد که به او در نوشتن کمک کند و اقامتش طولانی می‌شود. با صحبت‌هایی که بین آن‌ها رد و بدل می‌شود، نویسنده متوجه می‌شود که غریبه چه نوع شخصیتی دارد و این مسئله باعث بروز درگیری بین آن‌ها می‌شود. باقی فیلم به آشکار کردن اینکه هر کدام به کجا می‌رسند و پیچش پایانی می‌پردازد. وقتی پرده دوم آغاز می‌شود، بازی حدس زدن شما آغاز می‌شود. در پایان این بخش، در ذهنم حداقل چهار تا پنج مسیر ممکن برای داستان داشتم. با این گزینه‌ها، چه کسی از چنین فیلمی لذت نخواهد برد؟ پیش‌بینی‌های من هیچ‌کدام به حقیقت نپیوست. این یکی دیگر از دلایل خوشحالی من از فیلم بود. پیچش داستان خوب بود و بازی‌های جاناتان ریس مایرز و آنتونیو باندراس هم عالی بود. اما زمانی که همه چیز خوب پیش می‌رفت، صحنه پایانی قبل از تیتراژ من را ناامید کرد. این صحنه نباید در فیلم وجود می‌داشت. به همین دلیل هم «پرنس آف پرشیا» را هم دوست نداشتم. به جز آن ۱۰ ثانیه پایانی، فیلم خوبی بود. امتیاز من: ۷/۱۰