فیلم Spencer 2021

من هیچ اطلاعی درباره این فیلم نداشتم. واکنش‌های فوق‌العاده مثبتی که درباره‌اش شنیدم یا خواندم، قطعاً انتظاراتم را بالا برد. اطلاعات من درباره پرنسس دایانا و زندگی‌اش بسیار ابتدایی بود و هنوز هم هست. "اسپنسر" یکی از آن مثال‌های نادری است که ورود به آن با چشم بسته به هیچ وجه به نفع من نبود. سعی کردم چیزی برای چنگ زدن پیدا کنم و با...

من هیچ اطلاعی درباره این فیلم نداشتم. واکنش‌های فوق‌العاده مثبتی که درباره‌اش شنیدم یا خواندم، قطعاً انتظاراتم را بالا برد. اطلاعات من درباره پرنسس دایانا و زندگی‌اش بسیار ابتدایی بود و هنوز هم هست. "اسپنسر" یکی از آن مثال‌های نادری است که ورود به آن با چشم بسته به هیچ وجه به نفع من نبود. سعی کردم چیزی برای چنگ زدن پیدا کنم و با وجود برخی ویژگی‌های فنی واقعاً برجسته، فیلمنامه استیون نایت نتوانست توجه من را جلب کند. "اسپنسر" بدون شک یک اثر تخیلی است که تنها به خاطر یکی از خیره‌کننده‌ترین بازی‌های سال روی پای خود ایستاده است. کریستن استوارت، بازیگری که هنوز هم به رغم پیشرفت واضحش به عنوان یکی از بازیگران underrated امروز، مورد انتقاد ناعادلانه قرار می‌گیرد، نمایشی شگفت‌انگیز از پرنسس دایانا ارائه می‌دهد که تماشاگران به سختی آن را فراموش خواهند کرد. نمی‌توانم به یاد بیاورم که آخرین بار چه زمانی شاهد بازیگری بودم که به طور کامل در نقش خود غرق شده باشد. یک نمایش واقعی که شایسته هر جایزه‌ای است. سایر بازیگران نیز فوق‌العاده هستند. از نظر فنی هم شکایتی ندارم. کارگردانی خاص پابلو لارااین به خوبی با داستان خفقان‌آور و تنگاتنگ تناسب دارد و از اینکه کلر ماتو (تصویر یک بانوی آتشین) چگونه بین نمای‌های نزدیک صمیمی و نمای‌های وسیع زیبا حرکت می‌کند، لذت می‌برم. طراحی لباس و تولید هم فوق‌العاده به نظر می‌رسد، اما موسیقی جاننی گرین‌وود برای من کار نکرد. ترکیب جاز با صحنه‌های پرتنش بسیار عجیب و حواس‌پرت کننده بود و تماشاگران را از داستان دور می‌کند، که به اصلی‌ترین مشکل من منجر می‌شود. برای کسی با دانش و انتظارات من، "اسپنسر" به یکی از آن فیلم‌های "هیچ چیزی اتفاق نمی‌افتد" تبدیل می‌شود که معمولاً تماشاگران را با رویکرد داستان‌گویی منحصر به فردش شگفت‌زده می‌کند. من برای این نوع آثار کاملاً آماده‌ام، اما به جز نمایش استوارت، در جذب شدن به هر آنچه که در حال وقوع بود، مشکل داشتم. یک مطالعه شخصیت جالب به طور قابل توجهی به یک نمایش تکراری و طولانی تبدیل شد که نمی‌توانستم بفهمم هدفش چیست. می‌فهمم که هدف از این کار این است که تماشاگران احساس کنند دایانا در دوران ازدواج و زندگی‌اش در داخل خانواده سلطنتی چه احساسی داشته، اما اجرای لارااین به نحوی نتوانست مرا از نظر عاطفی راضی کند. یک تماشای دوم احتمالاً نظر من را درباره این فیلم بهبود خواهد بخشید و تقویت خواهد کرد. در حال حاضر، احساسات مختلطی درباره "اسپنسر" دارم، اما این را به عنوان یک نقد مثبت می‌گذارم و امیدوارم که به تدریج بعد از هر بار تماشا از آن بیشتر لذت ببرم.