فیلم Southpaw 2015

راشل مک‌آدامز، فارست ویتاکر و به‌ویژه جیک جیلنهال به خوبی توانایی‌های بازیگری خود را به نمایش می‌گذارند. همچنین، بازی فوق‌العاده اوونا لورنس نیز قابل توجه است، اما این تنها نقطه قوت بزرگ فیلم است؛ یعنی بازیگران آن. داستان فیلم داستانی است که هزاران بار روایت شده و جزئیات جدیدی که آن را متفاوت کند، ندارد. کارگردانی فیلم درست است، اما داستان آن بسیار آشناست. در نهایت،...

راشل مک‌آدامز، فارست ویتاکر و به‌ویژه جیک جیلنهال به خوبی توانایی‌های بازیگری خود را به نمایش می‌گذارند. همچنین، بازی فوق‌العاده اوونا لورنس نیز قابل توجه است، اما این تنها نقطه قوت بزرگ فیلم است؛ یعنی بازیگران آن. داستان فیلم داستانی است که هزاران بار روایت شده و جزئیات جدیدی که آن را متفاوت کند، ندارد. کارگردانی فیلم درست است، اما داستان آن بسیار آشناست. در نهایت، این فیلم یکی دیگر از آن فیلم‌های ورزشی است که درباره شخصی است که به خاطر یک تراژدی از مسیرش منحرف می‌شود، اما دوباره به صحنه برمی‌گردد تا تماشاگران را به هیجان بیاورد. در اینجا هیچ چیز جدیدی وجود ندارد و تمامی کلیشه‌ها به‌خوبی رعایت شده‌اند. هر فرصت برای تحریک احساسات به وضوح مشخص است و پایان داستان به اندازه‌ای پیش‌بینی‌پذیر است که هر کسی که فیلم‌های ورزشی را تماشا کرده باشد، انتظارش را دارد. اما این موارد، فیلم را بد نمی‌کنند. فیلم به‌خوبی ساخته شده، توسط بازیگران اصلی به‌طور ماهرانه اجرا شده و گاهی اوقات شما به یک فیلم انگیزشی نیاز دارید. کار دوربین و رقص صحنه‌ها در سطح بالایی قرار دارد و کارگردان آنتوان فوکا توانسته است احساس واقع‌گرایی را در تمام درام حفظ کند. این فیلم یک فیلم بوکس بسیار خوب است، اما در داستان قهرمان نیست و فقط یک مدعی است. ۷ از ۱۰. در مورد فیلم‌های ورزشی بوکس، «ساوت‌پاو» فیلمی نیست که فراموش نشود، اما جنبه‌ای از داستان که یک مجرم به خاطر همسر و دخترش به مردی موفق تبدیل می‌شود، به درام فیلم افزوده است و احساسات تماشاگران را تحت تأثیر قرار می‌دهد. با این حال، به‌عنوان یک فرد علاقه‌مند و فعال در ورزش بوکس، این مبارزات برایم چندان جذاب نبودند و در واقع، تا حدی غیرواقعی به نظر می‌رسیدند.