فیلم One Week and a Day 2016

**از دست دادن عزیزان و گم شدن در زندگی** این فیلم به موضوعی جدی پرداخته است، اما به طرز جالبی سرگرم‌کننده نیز هست. نه به این معنا که بخندید و صدای خنده‌تان بلند شود، بلکه رفتار شخصیت‌ها به گونه‌ای است که این احساس را منتقل می‌کند. وقتی فیلم را به طور کامل تماشا کردم، به یاد فیلم «حبوب شیرین» افتادم. نه از نظر مضامین، بلکه از...

**از دست دادن عزیزان و گم شدن در زندگی** این فیلم به موضوعی جدی پرداخته است، اما به طرز جالبی سرگرم‌کننده نیز هست. نه به این معنا که بخندید و صدای خنده‌تان بلند شود، بلکه رفتار شخصیت‌ها به گونه‌ای است که این احساس را منتقل می‌کند. وقتی فیلم را به طور کامل تماشا کردم، به یاد فیلم «حبوب شیرین» افتادم. نه از نظر مضامین، بلکه از نظر شخصیت‌ها. در اینجا تعادل چندانی وجود نداشت، زیرا به وضوح این نیت وجود نداشت. فقط من این شباهت را دیدم که باید به شکل بهتری مورد بررسی قرار می‌گرفت. شاید برایتان جالب باشد که این فیلم در مورد چه چیزی است! در واقع، داستان درباره سه نسل است: یک کودک، یک جوان و یک مرد نزدیک به پیری. اما این داستان مرد پیر است. داستان از او آغاز می‌شود و به او نیز ختم می‌شود. او پسرش را از دست داده و حالا یک هفته زمان عزاداری دارد. در پایان این دوره رسمی، داستان ما با اجتناب از بخش‌های احساسی آغاز می‌شود. یک شروع خوب. به نظر می‌رسد او به رویکردی متفاوت برای مقابله با این فقدان نزدیک می‌شود. رفتار او ناگهان تغییر می‌کند و دیگر با همه اطرافیانش، به‌ویژه همسایه‌اش، مودب نیست. اما پسر جوان آن خانواده به او ملحق می‌شود و آن‌ها تصمیم می‌گیرند قوانین را بشکنند و کارهای دیوانه‌واری انجام دهند. در آخر، یک کودک به آن‌ها می‌پیوندد و این روز تبدیل به بزرگ‌ترین روز ماجراجویی آن‌ها می‌شود. همه تفریح‌ها پایانی دارد و نتیجه‌گیری داستان با کمی درام بیان می‌شود. > ❝اینکه شما نمی‌توانید آن را ببینید به این معنا نیست که وجود ندارد. شما فقط به اندازه کافی ذهن باز ندارید.❞ من فیلم‌های زیادی درباره مقابله با مرگ‌ها دیده‌ام. برخی از آن‌ها منحصر به فرد بودند و برخی دیگر نبودند. این فیلم آشنا بود، با این حال تمام وقایع در فضایی متفاوت از نظر فرهنگ و جامعه رخ می‌دهد. طبیعت انسان‌ها به گونه‌ای است که وقتی آماده نیستند یا مجبور به انجام کاری می‌شوند، به عکس عمل می‌کنند. این پدر به عمد به این مسیر جایگزین نرفته بود. این یک زنجیره از وقایع بود که او به سادگی از یکی به دیگری حرکت کرد و فقط به این فکر کرد که به کجا و چقدر دور رفته است. به نوعی، مانند یک خودیابی است. کشف دوباره زندگی برای زیستن. گاهی احساسات ما را به مقاصد غیرمنتظره‌ای می‌برند. اما وقتی این احساسات آزاد می‌شوند، واقعیت به چشم‌های ما باز می‌شود تا به زندگی باقی‌مانده نگاه کنیم. بنابراین این فیلم برای هر کسی که در همین شرایط قرار دارد، ایده‌آل نیست. اما دیدگاه متفاوتی را ارائه می‌دهد. من بازیگران را دوست داشتم، همه شخصیت‌های اصلی خوب بودند. موسیقی نیز بسیار خوب بود و یکی از اجزای اصلی فیلم بود که همه چیز را زیباتر می‌کرد. به‌ویژه در بخش‌های انتقالی بین وقایع و شخصیت‌ها. یادآوری نمی‌کنم آخرین فیلم عبری که دیده‌ام چه بود، اما خوب بود و وقت خوبی را گذراندم. توسعه‌ها و نحوه گسترش داستان‌ها نمی‌تواند همه تماشاگران را راضی کند. زیرا برخی از بینندگان ممکن است انتظار یک فیلم کاملاً سرگرم‌کننده داشته باشند، چه با منطق و چه بدون آن. اما برخی دیگر به ارزش‌هایی که فیلم آموزش می‌دهد، اخلاق و پیام‌ها توجه دارند. صادقانه بگویم، این فیلم هیچ‌یک از آن‌ها نبود، اما در عین حال همه آن‌ها را با تأکید کمتر به نمایش گذاشت. بهتر از حد متوسط و پایین‌تر از عالی، قطعاً فیلمی ارزشمند است که برخی افراد آن را خوب خواهند یافت. _7/10_