فیلم The Hobbit: The Desolation of Smaug 2013

قسمت دوم، فاجعه قسمت اول را اصلاح می‌کند. این فیلمی فوق‌العاده است و بار دیگر لحظات کلاسیک و جذابی از مبارزات «پلتفرمی» را در خود دارد که می‌تواند با دادن معنا به آن‌ها، تقویت شود. با این حال، صحنه‌پردازی هر مکان و به‌ویژه «اسماگ» ارزش دیدن دارد. نمره ۷ از ۱۰ ستاره معمولاً قابل قبول محسوب می‌شود و می‌توان گفت که این فیلم از این لحاظ...

قسمت دوم، فاجعه قسمت اول را اصلاح می‌کند. این فیلمی فوق‌العاده است و بار دیگر لحظات کلاسیک و جذابی از مبارزات «پلتفرمی» را در خود دارد که می‌تواند با دادن معنا به آن‌ها، تقویت شود. با این حال، صحنه‌پردازی هر مکان و به‌ویژه «اسماگ» ارزش دیدن دارد. نمره ۷ از ۱۰ ستاره معمولاً قابل قبول محسوب می‌شود و می‌توان گفت که این فیلم از این لحاظ خوب است. اما شهرتی دارد که باید به آن برسد. به عنوان یک فیلم در جهان تالکین و با در نظر گرفتن «ارباب حلقه‌ها» و «هابیت: یک سفر غیرمنتظره»، این فیلم بار زیادی بر دوش دارد و به نظر من به آن نمی‌رسد. به عنوان یک فیلم اکشن/ماجراجویی/فانتزی، فیلم نسبتاً خوبی است. پر از اکشن، ماجراجویی و جلوه‌های ویژه است. البته همه چیز در پس‌زمینه جهان تالکین اتفاق می‌افتد. ذکر این نکته که این فیلم بر اساس کتاب «هابیت» تالکین است، ممکن است اضافی به نظر بیاید. اما اینجا مشکلات آغاز می‌شود. در نقد من از «هابیت: یک سفر غیرمنتظره»، اولین نکته‌ای که ذکر کردم این بود که باید آگاه باشید که فیلم به جزئیات کتاب وفادار نیست و این موضوع تا حدی قابل قبول است زیرا گسترش‌ها به خوبی انجام شده‌اند. خوب، باید بگویم که این نکته در مورد این فیلم نیز صدق می‌کند. متأسفانه، در حالی که فیلم اول احساس می‌شد که یک گسترش یکپارچه از کتاب است، این فیلم به نظر می‌رسد که پر از صحنه‌های اضافی است. صحنه‌های جالب و اکشن فراوانی وجود دارد، اما واقعاً احساس می‌شود که فقط برای نمایش جلوه‌های ویژه به آن‌ها اضافه شده است. در مورد جلوه‌های ویژه، باید بگویم که برخی از آن‌ها چندان چشمگیر نبودند. صحنه‌هایی که دورف‌ها در بشکه‌ها از روی آب‌های خروشان پایین می‌رفتند، اغلب پلاستیکی و مصنوعی به نظر می‌رسیدند. صحنه‌های «اسماگ» بد نبودند، هرچند که او بیش از حد استفاده شده بود، اما قسمت‌های اطراف کوره‌ها واقعاً مضحک بود. می‌دانم که این یک فانتزی است، اما شروع به کار و تولید انبوه طلا در چند دقیقه و سوار شدن بر روی فلز مذاب بدون سوختن، واقعاً احمقانه بود. در کل، من این فیلم را لذت‌بخش یافتم اما انتظار بیشتری داشتم. جکسون یک داستان بزرگ را به یک «دزدان دریایی کارائیب» دیگر تبدیل کرد. پرش، سرخوردن، شوخی و غیره. تمام بخش‌های تفکری ناپدید شده‌اند. خوشحالم که به این دنیا بازگشته‌ام، اما این _امپراتوری_ نیست. نمره نهایی: ★★★ - من آن را دوست داشتم. شخصاً توصیه می‌کنم که نگاهی به آن بیندازید. هنوز هم بسیار خوب است، اما من «هابیت: ویرانی اسماگ» را یک قدم پایین‌تر از نسخه قبلی ۲۰۱۲ یافتم. به نظر من نتیجه‌گیری بیشترین تأثیر را دارد. این چیزی بد نیست، اما خیلی طولانی می‌شود - با این حال، پایان خود از جایی به نظر می‌رسد که انتظار نمی‌رفت. به طرز نامطلوبی ساخته شده است و ارزش سرگرمی آن کافی نیست که این مشکل را بپوشاند. دوباره، چیزی نزدیک به وحشتناک نیست... اما نه به اندازه‌ای که من می‌خواستم/انتظار داشتم، عالی است. همچنین کمی بیشتر از صحنه‌های مارتین فریمن (بیلبو) در نیمه راه می‌خواستم. من روی تمرکز بر ریچارد آرمیتاژ (تورین) و گروهش را دوست دارم، اما احساس می‌کنم نیاز بود بیشتر بر روی شخصیت اصلی و ایان مک‌کلن (گندالف) تمرکز شود. من اول منفی‌ها را مطرح کردم، اما نکات مثبت زیادی نیز دارم. صحنه‌های «اسگاروت» با لوک اوانز (بارد) را دوست داشتم، تمام آنچه در آنجا وجود داشت فوق‌العاده به نظر می‌رسید. شخصیت «تاوریل»، که توسط اوانجلین لیلی بازی شده، جالب است. اورلاندو بلوم (لگولاس) نیز همیشه دیدنی است. همه چیز دیگر، از جمله موسیقی، به طرز بسیار خوبی انجام شده است - همانطور که انتظار می‌رفت. به آهنگ پایانی (I See Fire) اثر اد شران هم اشاره می‌کنم. نه به اندازه «May It Be» از «ارباب حلقه‌ها» بزرگ و فوق‌العاده است، اما بسیار نزدیک است! متأسفانه هنوز با بازیگران سطح پایین این فیلم مشکل داشتم، اما وقتی که خودم را قانع کردم که از آن عبور کنم، این فیلم را به عنوان یک ماجراجویی با شخصیت و سرگرم‌کننده‌ی بیشتری یافتم. با این که اژدها «اسماگ» حالا به طلا دست یافته، بر عهده «تورین» (ریچارد آرمیتاژ) و گروه دورف‌هاست که از طریق کوه‌های مه‌آلود و قلمرو الف‌ها به سکونتگاه انسانی «لاکتون» بروند، جایی که «بیلبو» (مارتین فریمن) باید راهی مخفی برای ورود به لانه پیدا کند تا بتواند «آرکن‌استون» را دوباره به دست آورد. در همین حال، «گندالف» (سر ایان مک‌کلن) در حال تجربه ماجراجویی‌های خود در جنوب است. آیا آن‌ها به موقع به هم می‌رسند تا اژدهای خشمگین را متوقف کنند؟ آنچه واضح است این است که برخی از تفکرات فلسفی کتاب به شدت در پس‌زمینه قرار گرفته‌اند. این یک فیلم کاملاً اکشن است با صحنه‌های نبرد بسیار و چندین جلوه بصری بسیار هوشمندانه که گاهی باعث می‌شود کمی دچار سرگیجه شوم - همه بر اساس داستانی محکم از رفاقت و عزم. شخصیت‌ها نقاط قوت و ضعف خود را به نمایش می‌گذارند؛ روابط ایجاد و چالش می‌شوند؛ شجاعت پیدا می‌شود - و از دست می‌رود و همه این‌ها برای تماشا در صفحه بزرگ لذت‌بخش و جذاب است. شاید می‌توانستم بدون لحظات عاشقانه (اوه!) هم زندگی کنم، اما بیشتر این فیلم یک تفسیر عالی و بینش‌گرانه است که اتفاقاً بازیگری دارد که واقعاً باید بهتر از این باشد. تماشای خوب، نه عالی، که ما را به خوبی برای پایان آماده می‌کند.