فیلم Fracture 2007

**چشم‌نواز!!** ***این نقد ممکن است حاوی افشاگری‌هایی باشد*** برخی از شما ممکن است (یا باید بگویم سعی کنید) در این درام جذاب دادگاهی ایراداتی پیدا کنید، اما برای بقیه این فیلم یک اثر زیبا و بیش از فقط یک دادگاه است؛ دوئلی بین آنتونی هاپکینز با استعداد و رایان گاسلینگ که فقط به ظاهرش محدود نیست. رابطه و شیمی بین این دو از همان ابتدا در دادگاه...

**چشم‌نواز!!** ***این نقد ممکن است حاوی افشاگری‌هایی باشد*** برخی از شما ممکن است (یا باید بگویم سعی کنید) در این درام جذاب دادگاهی ایراداتی پیدا کنید، اما برای بقیه این فیلم یک اثر زیبا و بیش از فقط یک دادگاه است؛ دوئلی بین آنتونی هاپکینز با استعداد و رایان گاسلینگ که فقط به ظاهرش محدود نیست. رابطه و شیمی بین این دو از همان ابتدا در دادگاه به وضوح حس می‌شود، جایی که کراوفورد به بیچوم اشاره می‌کند تا یقه‌اش را تنظیم کند. شگفت‌انگیز است که این فیلم شما را با وجود دانستن اینکه از ابتدا چه کسی قاتل است، به خود مشغول می‌کند. اگرچه کراوفورد به قدری باهوش است که باورپذیری‌اش دشوار است، اما نحوه‌ای که این نقش ایفا شده، کوچک‌ترین شکی در ذهن شما درباره وجود واقعی‌اش ایجاد نمی‌کند. تمایل بیچوم برای قرار دادن کراوفورد شیطانی پشت میله‌های زندان به خاطر تلاش برای کشتن همسرش و سپس فرار از آن، به خوبی در صحنه‌ای در بیمارستان حس می‌شود که بیچوم سعی می‌کند از کشیدن لوله تنفس همسرش توسط کراوفورد جلوگیری کند. تنها چیزی که من در اینجا کم یافتم، رابطه عاشقانه تقریباً بی‌روح و کوتاه‌مدت کراوفورد و نیکی گاردنر (با بازی روزاموند پایک که در فیلم فوق‌العاده به نظر می‌رسد) بود. شاید این رابطه به هیچ وجه به داستان فیلم کمک نمی‌کرد، جز اینکه کراوفورد در ادامه فیلم از پدر گاردنر درخواست کمکی کند، به همین دلیل شاید تلاش زیادی برای تبدیل آنها به یک زوج انجام نشده است. در کل، این یک درام روانشناختی و هیجان‌انگیز با بازی‌های فوق‌العاده است. و بهتر است فراموش نکنم که به بازی دیوید استراتیرن در نقش DA لوبروتو اشاره کنم که بسیار خوب بود و من هم دوست داشتم بیشتر او را ببینم... اگر به درام‌های جذاب دادگاهی علاقه دارید، این فیلم را از دست ندهید!! این فیلم از نوع فیلم‌هایی است که من دوست دارم. هیجان در طول فیلم، رمز و راز تا انتها... می‌توانستم نقد طولانی‌تری درباره فیلم بنویسم، اما می‌دانم که این نقد خیلی با آنچه دیگران قبلاً گفته‌اند متفاوت نخواهد بود، بنابراین تنها انتقادم به آنتونی هاپکینز است. من از تماشای آنتونی هاپکینز لذت می‌برم. واقعاً هم همین‌طور است. او بازیگر فوق‌العاده‌ای است و شایسته تمام اعتبارهایی است که دریافت می‌کند. با این حال، به نظر می‌رسد بازیگری او کمی تکراری شده است. او همیشه نقش مردی را بازی می‌کند که بسیار باهوش، مرموز و همیشه مردی حکیم است. بله، این او را به شخصیتی جذاب برای تماشا تبدیل می‌کند، اما ما این نقش را بارها و بارها دیده‌ایم. نکته جالب این است که این هرگز خسته‌کننده نمی‌شود. بنابراین، باید کلاه از سر او برداشت برای توانایی‌اش در جذب ما به تماشای همان شخصیت بارها و بارها. آیا دوباره این فیلم را تماشا می‌کنم؟ خوب، فکر می‌کنم بله، فقط اگر در تلویزیون پخش شود و چیز دیگری برای تماشا وجود نداشته باشد. آیا دوستانم را به تماشای آن دعوت می‌کنم؟ احتمالاً. این فیلم همه عناصر یک درام جنایی کلاسیک را دارد - یک بازیگر فوق‌العاده، نوشتاری جذاب و مقدار زیادی هیجان. سر آنتونی هاپکینز در نقش مهندس هوایی/میلیونر پیچیده ("کراوفورد") که متوجه می‌شود همسرش در حال انجام کارهای مشکوک است و بنابراین خود دست به کار می‌شود (یا نمی‌شود؟). رایان گاسلینگ ("ویلی بیچوم") وکیل مدعی بی‌دقت و راضی است که چشمش به ترفیع بزرگ در بخش خصوصی از دفتر دادستانی است، بنابراین در ابتدا طعمه آسانی در این بازی پیچیده از دستکاری و ضد دستکاری است. وقتی او متوجه می‌شود که در حال بازی کردن است، بقیه داستان به یک روایت واقعاً جذاب، پرتنش و به طرز زیرکانه‌ای قابل باور تبدیل می‌شود. ما هرگز در شک نیستیم که چه کسی چه کاری کرده است - اما آیا آنها می‌توانند از این قضیه فرار کنند؟ این سؤال میلیون دلاری در این نبرد هوشمندانه به خوبی طراحی شده است. تماشای آن ارزشش را دارد.