فیلم Journey’s End 2017

این فیلم که عمدتاً در سنگرهای جنگ جهانی اول اتفاق می‌افتد، توانسته توجه مرا به خوبی جلب کند. به جز برخی از افراط‌های شخصیت کاپیتان استنهوپ در رفتار و طرز برخوردش، بازیگران به خوبی با دیالوگ‌های واقعی و طبیعی عمل کرده‌اند. عناصری از یک تراژدی یونانی در اینجا وجود دارد و چندین پیشرفت داستانی را از قبل حدس زده بودم، اما این موضوع از ارزیابی من...

این فیلم که عمدتاً در سنگرهای جنگ جهانی اول اتفاق می‌افتد، توانسته توجه مرا به خوبی جلب کند. به جز برخی از افراط‌های شخصیت کاپیتان استنهوپ در رفتار و طرز برخوردش، بازیگران به خوبی با دیالوگ‌های واقعی و طبیعی عمل کرده‌اند. عناصری از یک تراژدی یونانی در اینجا وجود دارد و چندین پیشرفت داستانی را از قبل حدس زده بودم، اما این موضوع از ارزیابی من از داستان و چگونگی روایت آن کم نکرد. آگاهی از حمله‌ای که قرار بود اتفاق بیفتد، مرا به یاد نظر هیتکاک می‌اندازد که می‌گفت هیجان یعنی ندانستن اینکه آیا یک بمب در فیلم منفجر می‌شود یا خیر. زمانی که حمله انجام شد، تقریباً به عنوان یک ناکامی به نظر می‌رسید. این موضوع مرا به فکر می‌اندازد که چگونه این داستان به عنوان یک نمایشنامه با محدودیت‌های صحنه روی صحنه اجرا شده است. به نظر می‌رسد نسخه‌هایی آنلاین وجود دارد و ممکن است یکی از آن‌ها را بررسی کنم. این فیلم چندان یک فیلم جنگی نیست، بلکه بیشتر درباره تأثیر انتظار است! سام کلافلین در نقش "کاپیتان استنهوپ" عملکردی قوی و عاطفی دارد، او یک الکلی مرزی است که یک گروه از سربازان را در سنگری در فرانسه در بهار 1918 رهبری می‌کند. آن‌ها می‌دانند که یک حمله در راه است - یا از طرف آن‌ها یا از طرف دشمن - اما نمی‌دانند چه زمانی، و بنابراین در حالت هشدار و ترس دائمی زندگی می‌کنند که حتی قوی‌ترین شخصیت‌ها را به چالش می‌کشد. با این حال، تداوم خطر او را خسته کرده است و "استنهوپ" دیگر چندان مقاوم نیست - استحکام ذهنی او به شدت تحت فشار قرار دارد در حالی که سعی می‌کند مردان زیر دستش را مدیریت و انگیزه دهد. سایر اعضای گروه، از جمله معاونش، پل بثانی که سعی می‌کند بهترین حمایت را از دوستش در طول تروماهای روزانه به عمل آورد، و یک سرباز جوان به نام آسا باترفیلد که تازه‌کار است، تلاش می‌کنند تا اوضاع را در حالی که فاجعه اجتناب‌ناپذیر به تدریج نزدیک می‌شود، حفظ کنند. این یک فیلم اکشن نیست؛ در واقع، جنگ واقعی کمی در آن اتفاق می‌افتد؛ بلکه بیشتر یک ارزیابی روانشناختی عمیق و در عین حال صمیمی از استرس غیرقابل تصور ناشی از عدم قطعیت و ترس است؛ همچنین نمایش عزم و روحیه تیمی انسان‌ها که زمانی که در راحتی خانه‌تان نشسته‌اید، به خوبی به دل شما می‌نشیند. سال دیب به خوبی تنش را ایجاد می‌کند و بینش او از این محیط جنگ سنگری واقعاً دل‌انگیز است. با این حال، کیفیت صدا می‌توانست بهتر باشد - در برخی مواقع شنیدن دیالوگ‌ها دشوار است، اما این یک انتقاد جزئی از یک فیلم خوب و با امتیاز بالا است.