فیلم Knock Knock 2015

محتاط باشید از دو برش پیتزا رایگانی که به درب خانه‌تان تحویل داده می‌شود. این فیلم دیگری است که در یک مکان دورافتاده با بازیگران محدود اتفاق می‌افتد. فیلمی با بودجه کم که بازسازی «بازی مرگ» است. کیانو ریوز پس از بازی در یک نقش قوی در فیلم قبلی‌اش، به طور کاملاً برعکس به اینجا بازگشته است. یادتان هست چه بر سر آن دو مردی که...

محتاط باشید از دو برش پیتزا رایگانی که به درب خانه‌تان تحویل داده می‌شود. این فیلم دیگری است که در یک مکان دورافتاده با بازیگران محدود اتفاق می‌افتد. فیلمی با بودجه کم که بازسازی «بازی مرگ» است. کیانو ریوز پس از بازی در یک نقش قوی در فیلم قبلی‌اش، به طور کاملاً برعکس به اینجا بازگشته است. یادتان هست چه بر سر آن دو مردی که به خانه‌اش در «جان ویک» حمله کردند آمد؟ اما اینجا داستان به گونه‌ای دیگر است: چه می‌شود اگر او نتواند با آن‌ها مقابله کند یا هیچ کاری در این مورد انجام ندهد؟ او نقش یک مرد عادی، پدر دو کودک با یک همسر زیبا و یک خانه بزرگ را ایفا می‌کند. تریلر خود نیمی از محتوای فیلم را فاش می‌کند. اما باقی فیلم اصلاً بد نیست و این به معنای تقدیر از آن نیست. فیلم به خاطر نگارش ضعیفش متوسط بود. نه تنها پیش‌بینی‌پذیر بود، بلکه به طور بی‌هدف پیش می‌رفت و انگیزه‌ها هرگز توضیح داده نمی‌شد. بنابراین رمز و راز همچنان رمز و راز باقی می‌ماند. این یکی از آن فیلم‌هاست که باعث می‌شود ما به امکانات مشکوک شویم. باز بودن گسترده برای دنباله‌ای دیگر، اما احتمالاً شانس بسیار کمی برای فیلم بعدی وجود دارد. دختران بسیار خوش‌چهره بودند و به خوبی بازی کردند. تم فیلم به سمت تریلر جنسی-جنایی بود، اما آیا به هدفش رسید؟ نمی‌دانم، نسخه اصلی در دهه ۷۰ میلادی منتشر شد که شاید برای آن زمان خیلی جذاب بوده باشد، اما در دنیای امروز، این فیلم خاص یا مؤثر نیست، درست مانند «به قبرتان تف می‌کنم». می‌توانید آن را ببینید تا لحظه‌ای را لذت ببرید، اما با نگارش، بازی‌ها و پیچش‌ها و چرخش‌های بزرگ، قطعاً سینمایی تأثیرگذار خواهد بود. ۵ از ۱۰ فقط بگویید نه! الی راث کارگردانی و نوشتن فیلمنامه را با نیکولاس لوپز و گیرمو آمودو انجام داده است. در این فیلم کیانو ریوز، لورِنزا ایززو و آنا دِ آرماس بازی می‌کنند. موسیقی اثر مانوئل ریویرو و عکاسی آن به عهده آنتونیو کوردیا است. ریوز نقش اوان، یک شوهر و پدر فداکار دو فرزند را بازی می‌کند که در حالی که تنها در خانه است، مورد بازدید دو زن جوان خیس و ظاهراً گمشده قرار می‌گیرد. با به خانه راه دادن به آن‌ها به عنوان یک عمل محبت‌آمیز، اوضاع به سرعت از کنترل خارج می‌شود. آیا تعجب نمی‌کنید که آیا الی راث در خانه نشسته و به واکنش‌ها نسبت به فیلمش می‌خندد؟ این فیلم به طور غیرقابل انکاری یک فیلم متوسط است، اما واکنشی از سوی تماشاگران دریافت می‌کند، چیزی که راث به خوبی از آن آگاه است. این فیلم در واقع بازسازی فیلم «بازی مرگ» پیتر اس. تراینور از سال ۱۹۷۷ است که ساندرا لاک و کالیین کمپ در آن بازی کرده‌اند و هر دو نامشان به عنوان تهیه‌کننده در این نسخه ذکر شده است. گاهی احساس می‌شود که ما بخشی از یکی از رویاهای مرطوب راث هستیم، یا برعکس یکی از شوخی‌های بیمارگونه‌اش. با این حال، در حالی که بازیگران سعی می‌کنند عمق بازیگری را القا کنند (دختران واقعاً بیشتر از آنکه ترسناک باشند، خسته‌کننده می‌شوند) و راث تم‌های روان‌شناختی را به جای خون و گوشت انتخاب می‌کند، عطر نازکی از یک حکایت اخلاقی در فضا حس می‌شود. همچنین اشاره‌هایی به فیلم نوآر، هم در داستان و هم در بصری وجود دارد. این کافی نیست که اثر را نجات دهد، اما به عنوان یک حاشیه جالب در میان هرج و مرج داخل خانه محسوب می‌شود. ۵ از ۱۰ در نهایت، راث چیزی با ارزش به ما می‌دهد: حتی با وجود نقص‌هایش، این فیلم مخاطبانش را سرگرم می‌کند و به خوبی عمل می‌کند. سال‌ها پیش، فیلمی منتشر شد که در آن یک جفت فاحشه جوان موفق شدند به خانه یک مرد ثروتمند میان‌سال نفوذ کنند، او را فریب دهند و آزار دهند: «بازی مرگ» یکی از آن فیلم‌هاست که تقریباً هیچ‌کس حالا آن را به یاد نخواهد آورد. من هنوز آن را ندیده‌ام، اما پس از دیدن این بازسازی مدرن، کنجکاو هستم که فیلم قدیمی‌تر را ببینم. الی راث یک فیلم بسیار ساده به ما می‌دهد. آنچه در بالا گفتم به خوبی به این فیلم می‌خورد: اوان وببر یک شوهر و پدر معمولی است که اشتباه می‌کند و به دو دختر واقعاً جذاب پناه می‌دهد که پس از دوش گرفتن و پوشیدن لباس‌های تمیز، تصمیم می‌گیرند تا با یک شب سکس زناکارانه و کاملاً گناهکار از او قدردانی کنند. اما آنچه به نظر می‌رسید یک رویا تحقق‌یافته جنسی باشد، به یک کابوس تبدیل می‌شود وقتی که آن‌ها شروع به ترساندن اوان می‌کنند. این فیلم نه یک فیلم شگفت‌انگیز و نه غافلگیرکننده است و هرگز به پنتهونی از فیلم‌های بزرگ نمی‌پیوندد، هر چند که نوع یا زیرنوع آن باشد، اما کار می‌کند و آنچه را که وعده می‌دهد به ما می‌دهد: حس تهدید و تنش خوشایند، سرگرمی و داستانی معقول. البته مشکلاتی وجود دارد. به عنوان مثال، چگونه آن دختران درباره اوان و خانواده‌اش این‌قدر اطلاعات داشتند بدون اینکه زمان زیادی را برای جاسوسی بر او گذرانده باشند؟ آن‌ها در زمان‌های مختلف نشان دادند که او به صورت تصادفی انتخاب نشده و هدفی در کارشان بوده است. این عجیب است زیرا فیلم می‌خواهد آن را توضیح دهد، اما به خوبی این کار را نمی‌کند. شخصاً فکر می‌کنم بهتر بود اگر فیلم به جای استفاده از نیت آن‌ها، فقط با تمام اطلاعاتی که می‌توانستند از اوان در آن شب کوتاه به دست آورند، بازی می‌کرد. به هر حال، این فیلم، به عنوان بهترین اثر الی راث تا به امروز، در نظر من است: «تب کابین» تلاش خوبی بود، اما بسیار تند و زننده بود، و «هتل» نیز در تلاشش برای تقلید از بدترین‌های «ساو»، به سادگی غیرقابل تحمل بود. راث به نظر می‌رسد که بالاخره یاد گرفته است که آنچه بیشتر ما را می‌ترساند، چیزی است که خارج از دید یا پیش‌بینی ماست. لیترها خون مصنوعی و بدن‌های انسانی که به قطعات پاره می‌شوند، تنها به خراب کردن کسب‌وکار فروشندگان پاپ‌کرن سینما کمک می‌کند. کیانو ریوز ستاره بزرگ فیلم و بازیگری با بالاترین امتیاز و شاید بالاترین دستمزد در اینجا است. او کار خوبی انجام داد، با شخصیتی که در دستان دیگر می‌توانست محدودتر، تک‌بعدی یا ناقص باشد. با گذشت زمان، ریوز به ما مردی ساده، واقعی و قابل‌تحمل می‌دهد، کسی که می‌توانیم او را دوست داشته باشیم. کسی که اشتباه می‌کند، اما همچنان با مجازات‌هایی که خیلی سخت‌تر از آنچه توجیه‌پذیر باشد، همدردی ما را برمی‌انگیزد. ریوز هرگز اجازه نمی‌دهد که شخصیت فقط یک عروسک باشد. با این حال، فیلم به طور کامل تحت تسلط بازی‌های زنانه است: لورِنزا ایززو، همسر کارگردان، و تازه‌وارد کوبایی آنا دِ آرماس شایسته توجه کامل ما هستند. از نظر فنی، این فیلم به خاطر سادگی‌اش برجسته است: همه چیز در یک محیط منحصر به فرد اتفاق می‌افتد و مناظر و لباس‌ها به ساده‌ترین شکل‌ها کاهش یافته‌اند، اما مؤثر و کارآمد هستند. عکاسی هیچ شگفتی یا نوآوری خاصی ندارد و بر فرمت‌ها و راه‌حل‌های متعارف و بر عمل‌گرایی تمرکز می‌کند. موسیقی متن نیز به طور ویژه‌ای قابل توجه نیست. فیلم را درک می‌کنم. فیلم فقط آن‌قدر خوب نیست. به نوعی یک فیلم پورن بد با محتوای سبک است.