فیلم Green Border 2023

این دومین فیلمی است که این هفته با بازی تاماش ولوسوک دیده‌ام. پیش‌تر، او در کمدی-درام تراژیک «گنج» (2024) ساخته جولیا فون هاینز، نقش بسیار سبک‌تری را ایفا کرده بود، به عنوان یک نگهبان مرزی لهستان. او بخشی از تیمی است که مسئولیت جلوگیری از عبور پناهندگان از بلاروس به اتحادیه اروپا را بر عهده دارد. در این مسیر، با مسافرانی آشنا می‌شویم که به...

این دومین فیلمی است که این هفته با بازی تاماش ولوسوک دیده‌ام. پیش‌تر، او در کمدی-درام تراژیک «گنج» (2024) ساخته جولیا فون هاینز، نقش بسیار سبک‌تری را ایفا کرده بود، به عنوان یک نگهبان مرزی لهستان. او بخشی از تیمی است که مسئولیت جلوگیری از عبور پناهندگان از بلاروس به اتحادیه اروپا را بر عهده دارد. در این مسیر، با مسافرانی آشنا می‌شویم که به اشتباه فکر می‌کنند فرارشان از سوریه و افغانستان آسان خواهد بود. بله، این سفر هزینه‌بر است، اما به نظر می‌رسد تنها یک پرواز ساده به مینسک با یک هواپیمای راحت ترکی و سپس یک اتوبوس به لهستان است. متأسفانه، آنها به زودی متوجه می‌شوند که این سفر خریداری‌شده تنها آنها را وارد یک بازی تنیس انسانی بین نیروهای نظامی می‌کند - که در آن به جای تور، سیم‌خاردار وجود دارد. مهم نیست وضعیت آنها چه باشد - مجروح، باردار، پیر یا آسیب‌پذیر - آنها به طور سیستماتیک مورد سرقت، گرسنگی و تشنگی قرار می‌گیرند. با این حال، امیدی برای آنها وجود دارد، زیرا فعالان لهستانی سعی در کمک به آنها و ثبت‌نامشان برای پناهندگی دارند. اما این نیازمند گزارش آنها به پلیس و سپس به نگهبانی است و به همین ترتیب دوباره با تاماش زیبا ("یان") روبرو می‌شویم. سفر آنها پر از خطر است و گاهی اوقات دلخراش، اما به طرز عجیبی به اندازه رفتار افرادی که در لباس نظامی قوانین را زیر پا می‌گذارند تا اطمینان حاصل کنند که حداقل این افراد هرگز از جنگل‌های 250 مایلی مرز عبور نکنند، دشوار نیست. سیاست نیز نقش خود را ایفا می‌کند - دولتی متهم به استفاده از این افراد به عنوان "گلوله‌های زنده" و دیگری به ایجاد نارضایتی در اتحادیه اروپا که ملی‌گرایی رو به افزایش، نگرش‌های اجتماعی را قطبی می‌کند. در نهایت، این فیلم به نوعی ارزیابی بی‌رحمانه‌ای از طبیعت انسانی در بدترین حالت خود است، در حالی که همچنین نشان می‌دهد که افراد خوب تا چه حد حاضرند برای انجام آنچه که درست می‌دانند، ریسک کنند. شدت کار دوربین - به ویژه در جنگل‌ها - و ویرایش صوتی، این فیلم را به طور خاصی ترسناک، ناامیدکننده و مرگبار می‌کند. من به درستی متوجه نکته‌ای که در پایان گفته شده بود، نشدم. مطمئن نیستم که آن ادعای پایانی به ارتباطات فرهنگی و سنتی تاریخی بین لهستان و اوکراین که از سایرین فرار می‌کنند، توجه کرده باشد، اما این فیلم به ما خوراک قابل توجهی برای تفکر در مورد آنچه که درست است، ارائه می‌دهد بدون اینکه نظر شخصی کارگردان هالاند را به شدت بر مسائل کشورهای نگران از تأثیر مهاجرت‌های گسترده بر ملت، اقتصاد و فرهنگ خود تحمیل کند. تماشای این فیلم آسان نیست، خشونت‌آمیز و ناخوشایند است - اما جذاب است. فرار از ظلم برای یافتن یک زندگی بهتر، فرآیندی است که معمولاً با چالش‌ها، ناامیدی‌ها و اقدامات ناامیدکننده همراه است. بنابراین، وقتی پناهندگان درباره یک راه به ظاهر معتبر برای فرار از شرایط خود و رسیدن به آزادی می‌شنوند، اغلب با اشتیاق به این فرصت پاسخ می‌دهند. چنین موردی در سال 2021 با وعده‌ای به ظاهر بی‌نقص برای عبور از "مرز سبز" بین بلاروس و لهستان اتفاق افتاد، که به عنوان یک راه ورودی به اتحادیه اروپا معرفی شده بود و گفته می‌شد که مسیر فرار نسبتاً کمتری برای کسانی که از خاورمیانه و آفریقا فرار می‌کنند، ارائه می‌دهد. با این حال، از آنجا که هیچ یک از این دو کشور نمی‌خواستند با سیلی از پناهندگان مواجه شوند و شایعاتی وجود داشت مبنی بر اینکه افراد جدید تهدیدی جدی برای امنیت لهستان به شمار می‌روند، نگهبانان مرزی در هر دو کشور به یک کمپین تهاجمی و بی‌رحمانه برای دستگیری و بی‌احترامی به فراریان پرداختند و بارها آنها را به خاک یکدیگر برگرداندند و هر بار آنها را به رفتار غیرانسانی و خطرات غیرقابل تصور مبتلا کردند، عملی که در آن زمان به‌طور کمی شناخته‌شده بود. این آخرین اثر از نویسنده و کارگردان برجسته آگنیشکا هالاند به ما نشان می‌دهد که در این دوران پرآشوب چه اتفاقی افتاده است، سناریویی نگران‌کننده که با وجود برخی اصلاحات قابل توجه پس از جنگ روسیه و اوکراین، هنوز هم ادامه دارد. این فیلم این سناریو را از طریق چهار رشته داستانی به هم پیوسته بررسی می‌کند که تأثیر مرز سبز بر زندگی پناهندگان، نگهبانان مرزی، فعالان تلاش برای کمک به پناهندگان در حال عبور و شهروندان عادی که به دنبال ایجاد تغییر در سیاست‌ها و روش‌های دولت لهستان هستند، را بررسی می‌کند. روایت فوق‌العاده-crafted این فیلم و فیلمنامه تاثیرگذار آن، بررسی دقیقی از ارتباطات بین این چهار گروه ارائه می‌دهد و با ترکیبی خوب از توالی‌های احساسی و درمان جذاب تجربیات مختلف اما مرتبط شخصیت‌ها، به تصویر می‌کشد. با این حال، با توجه به موضوع و نمایش واقع‌گرایانه‌اش، تماشاگران حساس باید آگاه باشند که این فیلم گاهی می‌تواند دشوار باشد. با این حال، با وجود صراحت سینمایی‌اش، این اثر نیز در جذب توجه تماشاگران بسیار جذاب است، که دستاوردی قابل توجه برای فیلمی با مدت زمان 2 ساعت و 32 دقیقه است، دستاورد هنری که عمدتاً به لطف اجراهای عالی در سرتاسر فیلم و فیلمبرداری خیره‌کننده سیاه و سفید آن ممکن شده است. به خطر افتادن اغراق، "مرز سبز" به راحتی یکی از مهم‌ترین آثار سال 2024 است، فیلمی که باید در لیست تماشای هر سینما دوستی باشد به خاطر تأثیر سخت‌گیرانه‌اش و افشاگری‌های شگفت‌انگیزی که هر کسی با وجدان باید نتواند نادیده بگیرد. برای تماشاگرانی که "پناهنده" را فقط یک تیتر در روزنامه می‌بینند، "مرز سبز" همه چیز را تغییر می‌دهد. این یک فیلم فوری و فوق‌العاده است که قلب شما را مانند یک تیر می‌زند. برنده هفت جایزه مجزا در جشنواره فیلم ونیز، "مرز سبز" به وضوح بیان می‌کند که بحران پناهندگان، به سادگی یک مشکل است که به راحتی می‌توان آن را به عنوان "مشکل کسی دیگر" کنار گذاشت. برای شکستن این دیوار، کارگردان بزرگ لهستانی آگنیشکا هالاند به چند شخصیت محدود می‌پردازد و با تقریباً هر فریم بیانی را منتقل می‌کند. کار دوربین دستی به "مرز سبز" واقع‌گرایی می‌بخشد، در حالی که تصاویر سیاه و سفید حس تهدیدآمیزی به آن می‌دهند - احساسی که این تاریخ زنده است؛ فصلی شرم‌آور از گذشته نزدیک اروپا که به طرز عجیبی هنوز اجازه می‌دهیم امروز نیز ادامه یابد. ما ممکن است زبان، مرز یا حتی ملیتی با این شخصیت‌ها نداشته باشیم، اما این‌ها همه ساختارها هستند. ما آنها را اختراع کرده‌ایم. هرچند که ممکن است کلیشه‌ای به نظر برسد، اما یک حقیقت اساسی که همه ما مشترک داریم این است که ما همه انسان هستیم. در حالی که سیکل‌های خبری ما تلاش می‌کنند ما را از این حقیقت منحرف کنند، "مرز سبز" این یادآوری را با جوهر سیاه و ضخیم به تصویر می‌کشد.