فیلم Imaginary 2024

آیا کسی یادش می‌آید که تام پین نیمه‌برهنه در فیلم "پزشک" (۲۰۱۳) به وسیله استلان اسکارسگارد به داخل یک بشکه پر از روسپی‌ها کشیده می‌شود؟ اگر او در این فیلم بیشتر حضور داشت، شاید این تصویر می‌توانست بخشش‌هایی برای این فیلم به ارمغان آورد، اما واضح است که او فیلمنامه تکراری را خوانده و تصمیم گرفته که فقط یک روز در فیلم‌برداری شرکت کند -...

آیا کسی یادش می‌آید که تام پین نیمه‌برهنه در فیلم "پزشک" (۲۰۱۳) به وسیله استلان اسکارسگارد به داخل یک بشکه پر از روسپی‌ها کشیده می‌شود؟ اگر او در این فیلم بیشتر حضور داشت، شاید این تصویر می‌توانست بخشش‌هایی برای این فیلم به ارمغان آورد، اما واضح است که او فیلمنامه تکراری را خوانده و تصمیم گرفته که فقط یک روز در فیلم‌برداری شرکت کند - به همین دلیل او تقریباً هیچ نقشی ندارد. آنچه که بیشتر به چشم می‌آید، داستان همیشگی خانواده‌های ناکارآمد است که او به تازگی با انیماتوری با نیت خوب به نام "جسیکا" (دیواندا وایز) ازدواج کرده و در تلاش است تا با دو دخترش - "تایلر" (تگن برنز) نوجوان و "آلیس" (پیپر براون) کوچک‌تر - روابط دوستانه‌ای برقرار کند. خانواده تصمیم می‌گیرند به خانه پدرش بروند - او اکنون در خانه سالمندان است - و به سرعت کوچک‌ترین دختر یک خرس را پیدا می‌کند. بله - یک خرس عروسکی. چه چیزی می‌تواند اشتباه پیش برود؟ خوب، این خرس چندان دوست‌داشتنی نیست و به وضوح نیت بدی دارد و به زودی در تلاش است تا همه آن‌ها (به جز تام که تا آن زمان از صحنه فرار کرده) را به یک واقعیت موازی با اتاق‌های متعدد و سناریوهای مختلف بکشاند. برخی benign و برخی کمتر. "جس" بیچاره به زودی به بن‌بست می‌رسد اما خوشبختانه همسایه "گلوریا" (بتی باکلی) با برخی از نکات حکمت‌آمیز در کنار آن‌هاست که ممکن است در این باتلاق سریعاً تهدیدآمیز کمکشان کند! یا خیر؟ این فیلم دقیقاً همان‌طور که انتظار می‌رفت پیش می‌رود. هیچ نقطه قوت اصلی در آن وجود ندارد، بازیگری در بهترین حالت متوسط است - اما صبر کنید، این فیلم به هیچ وجه به بی‌محتوایی گزیده‌هایی از کتاب ترسناک‌های "جان و جنی" نزدیک نیست. برخی از دیالوگ‌ها واقعاً شما را وادار می‌کند که با disbelief به سقف سینما خیره شوید. این یک پیشنهاد استاندارد از بلومهاوس است که زمان را می‌گذراند بدون اینکه نیاز به درگیر کردن مغز خود داشته باشید - در واقع، شما می‌توانید فقط ده دقیقه آخر را تماشا کنید و از بقیه‌اش خیلی چیزها را از دست ندهید. پیپر براون شایسته تحسین است، اما "تصور" در غیر این صورت ناامیدکننده است. هرگز نتوانستم خودم را در داستان قفل کنم و به هیچ یک از شخصیت‌ها در هیچ زمانی اهمیت ندادم، حتی آلیس براون هم با وجود بازی فوق‌العاده‌اش چندان جالب نیست. دیواندا وایز کمی کسل‌کننده است، در حالی که تام پین نیز کمی ناامیدکننده است - می‌دانم که او می‌تواند بهتر بازی کند، همانطور که در زمانش در سریال تلویزیونی "مردگان متحرک" مشهود است. مخالفان در این فیلم به خوبی مورد استفاده قرار نگرفته‌اند، خرس روی پوستر وجود دارد اما بسیار خسته‌کننده است. به یک تصویر‌سازی شبیه "چاکی" نیاز داشت، نه فقط نگاه خنثی که هر چند دقیقه یک بار می‌بینیم. پایان نیز کشدار است، چند بار فکر می‌کردم قرار است زودتر تمام شود اما همچنان راه‌های جدیدی برای ماندن پیدا می‌کرد؛ البته هیچ چیز به شدت آزاردهنده‌ای نیست. موسیقی حداقل قابل قبول است. به طرز خنده‌داری، مدتی طول کشید تا بفهمم نام خرس چیست. با نام "چانسی" آشنا نیستم، بنابراین برای مدت طولانی واقعاً فکر می‌کردم نامش یا "جان سی" است یا "شاون سی". فقط زمانی که متوجه شدم نامش به صورت نوشتاری است، فهمیدم! 😂 در نهایت، به براون اعتبار می‌دهم اما به نظر من همه کسانی که روی صحنه و خارج از آن بودند، می‌توانستند بهتر عمل کنند.