فیلم Old Dogs 2009

ساعت بد، دیگر نمی‌خواهم دوباره ببینم و نمی‌توانم توصیه کنم. من عاشق رابین ویلیامز و ست گرین هستم، اما واقعاً نمی‌دانم چه چیزی با جان تراولتا در این فیلم اشتباه است. به طور کلی طرفدار بزرگی از او نیستم، اما در این فیلم واقعاً بی‌احترامی می‌کند. نه تنها شخصیتش بی‌ادب است، بلکه به نظر می‌رسد که فقط به طور ظاهری در نقش حاضر است و می‌گوید:...

ساعت بد، دیگر نمی‌خواهم دوباره ببینم و نمی‌توانم توصیه کنم. من عاشق رابین ویلیامز و ست گرین هستم، اما واقعاً نمی‌دانم چه چیزی با جان تراولتا در این فیلم اشتباه است. به طور کلی طرفدار بزرگی از او نیستم، اما در این فیلم واقعاً بی‌احترامی می‌کند. نه تنها شخصیتش بی‌ادب است، بلکه به نظر می‌رسد که فقط به طور ظاهری در نقش حاضر است و می‌گوید: "من اینجا هستم، دارم دیالوگ‌ها را می‌گویم." این موضوع چندان بد نبود اگر او شخصیت اصلی نبود. فیلم درباره کسب‌وکار آن‌ها و بچه‌های شخصیت رابین است، اما از نظر شخصیتی، رابین مجبور است نقش یک شخصیت ضعیف را بازی کند که نمی‌تواند کاری جز تحمل ضربات انجام دهد و او در طنز آزاردهنده خوب عمل نمی‌کند. او به خاطر طنزabsurd معروف است، جایی که موقعیت‌ها غیرمعقول و خارج از کنترل هستند، نه اینکه به‌طور خاص در حال رنج کشیدن باشد. من همیشه به ارتباط رابین ویلیامز با کودکان و اینکه در اصل، او یک فرد خانواده‌دوست است، علاقه‌مند بوده‌ام. این شخصیت که از بچه‌هایش جدا زندگی می‌کند و نمی‌تواند سرگرم‌کننده باشد، انتخاب ضعیفی برای او بود. صادقانه بگویم، با نگاه به داستان، نمی‌دانم چرا کسی تصمیم به ساخت این فیلم گرفته است، مگر اینکه نام‌های معروفی باعث شده باشند و آن‌ها فقط جاهای خالی بزرگی در فیلمنامه گذاشته باشند که نوشته شده بود: "چیزی خنده‌دار و غیرمعقول" و آن‌ها به سادگی چیزهایی مانند "ست گرین توسط یک میمون به فرزندی پذیرفته می‌شود" را در آن‌ها قرار دادند. وقت خود را با این فیلم تلف نکنید مگر اینکه به خاطر تکمیل یک ماراتن رابین ویلیامز بخواهید آن را ببینید. من می‌خواستم این فیلم خوب باشد، اما برعکس، هیچ چیزی در مورد «سگ‌های پیر» (Old Dogs) نبود که از آن لذت ببرم. هر ثانیه از 88 دقیقه زمان نمایش آن به سختی سپری شد. رابین ویلیامز و جان تراولتا تنها دلایلی هستند که من این فیلم را حتی پایین‌تر از این نمره ندادم. نمی‌گویم که آن‌ها در این فیلم به شدت قابل توجه هستند، اما توانایی بازیگری آن‌ها کمی اوضاع را بهتر می‌کند. موضوع فیلم فوق‌العاده خسته‌کننده و پیش‌بینی‌پذیر است و کمدی آن بسیار بی‌انگیزه است - من حتی یک بار هم نخندیدم، حتی یک لحظه کمی خنده‌دار هم وجود نداشت. در آنجا تلاش‌های وحشتناک برای شوخی وجود داشت. این فیلم یک ناامیدی بزرگ بود، من می‌خواستم این فیلم را به خاطر دو بازیگر اصلی دوست داشته باشم، اما نتوانستم. فیلمی وحشتناک. فیلم‌های زنده دیزنی در دهه 2000 واقعاً عجیب و غریب هستند. از عظمت «دزدان دریایی کارائیب»، «حفره‌ها» و «بهترین بازی‌ای که تا به حال انجام شده» تا آثار وحشتناک «خرس‌های کشور»، «حرکت بزرگ مکس کیبل» و حالا این. واقعاً شگفت‌انگیز است.