فیلم Cocaine Bear 2023

**بررسی بدون اسپویل کامل** "کاکائین خرس" آنچه از آن انتظار می‌رود را ارائه می‌دهد: یک خرس کاملاً دیوانه که به طرز وحشتناکی خونین خرابکاری می‌کند و همچنین stupidترین کارهای ممکن را انجام می‌دهد. این فیلم تجربه‌ای کاملاً بی‌معنا اما بسیار سرگرم‌کننده است که در آن هیچ چیز دیگری جز خرسی که کوکائین مصرف کرده، مهم نیست. امتیاز: B- خوب، داستان بعد از مدتی کمی کمرنگ می‌شود اما من...

**بررسی بدون اسپویل کامل** "کاکائین خرس" آنچه از آن انتظار می‌رود را ارائه می‌دهد: یک خرس کاملاً دیوانه که به طرز وحشتناکی خونین خرابکاری می‌کند و همچنین stupidترین کارهای ممکن را انجام می‌دهد. این فیلم تجربه‌ای کاملاً بی‌معنا اما بسیار سرگرم‌کننده است که در آن هیچ چیز دیگری جز خرسی که کوکائین مصرف کرده، مهم نیست. امتیاز: B- خوب، داستان بعد از مدتی کمی کمرنگ می‌شود اما من واقعاً از این فیلم ماجراجویی غیرمعمول لذت بردم. همه چیز با مردی که کیسه‌هایی از یک هواپیما پرتاب می‌کند شروع می‌شود و در حین خروج از در، سرش به در می‌خورد و در نهایت پلیس جسد او و یک کیسه بزرگ کوکائین را شناسایی می‌کند. بقیه آن کجاست؟ خوب، در نزدیکی "گوری‌هول" اصلی در غار کگنی، یک خرس در حال لذت بردن از زندگی‌اش است و تقریباً از هر چیزی که سر راهش قرار می‌گیرد، از جمله گردشگران اسکاندیناوی به عنوان پیش‌غذا، تغذیه می‌کند! چند کودک به نام "دی دی" و "هنری" از مدرسه فرار می‌کنند تا به یک آبشار بروند و به زودی مادرشان و نگهبان پارک پرجنب و جوش به نام "لیز" تمام تلاششان را می‌کنند تا آنها را پیدا کنند و یک قدم جلوتر از این شکارچی در حال مستی باشند. فیلم لحظات خنده‌دار و ترسناک و حتی لحظات کاملاً احمقانه‌ای دارد؛ مارتین‌دال و کنوری جوان هم سرگرم‌کننده هستند و حتی از "ادی" که مصمم است از تجارت مواد مخدر پدر بی‌رحمش خارج شود، یک درس اخلاقی هم وجود دارد. این روزها کمتر پیش می‌آید که مردم در سینما بلند بلند بخندند و واقعاً مردم اینجا خندیدند - من هم همینطور. این فیلم نیاز به تفکر عمیق ندارد، اما قطعاً سرگرم‌کننده است و خرس هم حرکات جالبی دارد! بعد از جذابیت اولیه "کاکائین خرس"، فیلم مرا به دنبال چیزی قوی‌تر کشاند. به نظر من، بزرگ‌ترین عیب این فیلم این است که سعی دارد کارهای زیادی انجام دهد. در طول فیلم، هفت تا هشت شخصیت معرفی می‌شوند که هر کدام زمان قابل توجهی برای توسعه داستان و انگیزه‌هایشان دارند. این موضوع زمان زیادی را از جاذبه اصلی، یعنی خرس کوکائینی، می‌گیرد. تقریباً ۴۵ دقیقه تمرکز ما بر روی این شخصیت‌های "ثانویه" است بدون هیچ عمل یا حضور خرس کوکائینی. این بخش واقعاً کند بود و شروع به خسته کردن من کرد، اما به محض اینکه خرس دوباره معرفی شد، فیلم به طور قابل توجهی بهتر شد. صحنه پارامدیک واقعاً بی‌نظیر بود. کمدی هم چندان جالب نبود. کل سینما با صدای بلند می‌خندید، اما من فقط به چند جوک خندیدم. این باعث شد که فیلمنامه احساس بی‌مزه‌ای داشته باشد. اما کمبود طنز با خشونت مطلقی که به نمایش گذاشته می‌شود جبران می‌شود. برخی از کشتارها واقعاً عجیب و غریب هستند و از خون و گوشت فراری نیستند. برخی از افکت‌ها هم به نظر می‌رسید که پروتز هستند که همیشه ظاهری به شدت ناخوشایند دارند. داستان به طور کلی نسبتاً خوب بود، اما پایان آن وحشتناک و فوق‌العاده قابل پیش‌بینی بود. من آن را واقعاً اغراق‌آمیز و مبتذل یافتم، اما نه به شیوه‌ای خوب. ظاهر بصری خرس نسبتاً خوب بود. CGI به خوبی انجام شده اما در چند صحنه ناهموار است. به طور کلی، من کمی از این فیلم لذت بردم اما نمی‌توانم به این احساس نکنم که نتوانسته به تمام پتانسیلش برسد. امتیاز: ۵۵% | نظر: متوسط **کاکائین خرس خشونت‌های دیوانه‌وار موجودات را با شخصیت‌های کوتاه و احمقانه ارائه می‌دهد، اما عدم وجود لحن و هویت ثابت مانع از این شد که به تمام آنچه که امیدوار بودم، برسد.** بگذارید با این شروع کنیم: من طرفدار سرسخت فیلم‌های موجودات احمقانه هستم - "شیر دریایی روح"، "شیرکشان"، "لاوالانتولا"، "شن" - برخی از فیلم‌های مورد علاقه‌ام. بنابراین انتظار داشتم "کاکائین خرس" را دوست داشته باشم. متأسفانه، کمی ناامید شدم. این فیلم برای چیزی که بود بد نبود، اما آنطور که امیدوار بودم مرا شگفت‌زده نکرد. دو چیز مانع من شد: ۱. لحن به طور نامنظم از خشونت احمقانه به سبک "زامبی‌لند" به یک فیلم جنایی خنده‌دار و سپس به درام خانوادگی عجیب‌وغریب تغییر می‌کرد. "کاکائین خرس" از ابتدا تا انتها دچار بحران هویت کوچکی بود. ۲. این فیلم سعی داشت به هر شخصیت کمی پیش‌زمینه و توسعه بدهد. در حالی که این معمولاً چیز خوبی است، در یک فیلم موجودات با بودجه پایین، این خشونت بی‌معنی را که تماشاگران به خاطر آن آمده‌اند کند می‌کند. زمان را صرف یکی یا دو شخصیت کنید، نه همه آنها. نیازی به دانستن درباره نوه تاجر مواد مخدر یا سگ کارآگاه نداشتم. فقط باید می‌دیدم افراد بیشتری خورده شوند. من از کشتارهای با بودجه بزرگ و شخصیت‌های عجیب و غریب قدردانی کردم. اگر این فیلم ادامه پیدا کند، برای بار دوم به این فرانچایز برمی‌گردم، اما در نهایت، نتوانستم از "کاکائین خرس" لذت ببرم (متوجه شدید؟). اگر این فیلم را با برخی از فیلم‌های اسکار در ذهن خود مشاهده کنید، ممکن است آن را وحشتناک ببینید. اما اگر به خاطر سرگرمی خوب آن را تماشا کنید، قطعاً این یکی ناکام نخواهد بود. یک تماشای قطعی که شما را همزمان می‌خنداند و وحشت زده می‌کند. من از آن به عنوان یک بار تماشا لذت بردم. اما بار دوم نه. اگر شما از آن دسته افرادی هستید که به جوک‌های غیر منطقی انتقاد می‌کنید، پس این یکی را از دست بدهید. اما اگر زندگی را خوب می‌دانید و دوست دارید بخندید، این یکی برای شماست. در "کاکائین خرس"، یک خرس تحت تأثیر مقادیر زیادی مواد مخدر غیرقانونی در حال انجام یک کشتار در پارک ایالتی تنسی است، یک فیلم اکشن / ترسناک به شدت بد از کارگردان الیزابت بنکس. با توجه به چنین پیش‌زمینه‌ای، مشخص است که قرار است احمق باشد. مشکل این است که این فیلم فقط احمق نیست، بلکه واقعاً بد است، با کارگردانی، بازیگری، CGI، نوشتن و داستان‌گویی ضعیف. این فیلم به طور آزادانه بر اساس رویدادهای واقعی (بله، واقعاً) ساخته شده است و الهام‌گرفته از داستان سقوط هواپیمای یک قاچاقچی مواد در سال ۱۹۸۵ است. برای نجات مقدار زیادی کوکائین، مرد چندین کیسه پر از آن را در تنسی پرتاب کرد و سپس به دلیل عدم باز شدن چتر نجاتش به مرگ خود پرید. یک خرس سیاه به مواد مخدر دسترسی پیدا کرد، بیشتر آن را مصرف کرد و به گفته کارشناسان، فوراً مرد. این فیلم تصور می‌کند که چه اتفاقی می‌افتاد اگر خرس از مصرف آن شکر گلابی نمی‌مرد. در این نسخه خونین و وحشتناک، این شکارچی ۵۰۰ پوندی دیوانه می‌شود و همه را در دید می‌کشد. این داستان تخیلی است که به طور غیرمنطقی کش آمده، به خصوص با زیر داستان‌های ناچیز درباره یک مادر مجرد (کری راسل)، دختر گمشده‌اش (بروکلین پرینس) و دوستش (کریستین کنوری)، یک گروه از جنایتکاران (ری لیوتا، اوشه جکسون جونیور، آلدن ارنریچ)، دو نگهبان پارک (مارگو مارتین‌دال، جسه تایلور فرگوسن)، یک کارآگاه پلیس (ایزایا ویتلاک جونیور) و گردشگران و نوجوانان تصادفی که باید برای جلوگیری از تبدیل شدن به قربانی بعدی خرس فکر کنند. فیلمنامه جیمی واردن فاجعه‌بار است زیرا او سعی دارد داستانی را که نه جذاب است و نه پیچیده، به زور به پیش ببرد. بازیگران اجراهایی خمیری دارند و از نظر شخصیت، چیز زیادی برای حمایت وجود ندارد. بنکس کارگردان ماهری نیست و فیلمی مانند این قطعاً نیاز به استعداد زیادی پشت دوربین ندارد. اما چیزی وجود دارد که به طور مداوم احساس "غلط" در سبک و لحن او می‌دهد، به خصوص در جوک‌های تصادفی و عمدتاً ناموفق. طنز برای من کار نکرد و زمانی که توانستم بخندم، این نبود که فیلم خوب بود - من فقط به این دلیل می‌خندیدم که فیلم آنقدر احمق بود. من درک می‌کنم که فیلمی درباره یک خرس بزرگ که مقدار زیادی مواد مخدر مصرف می‌کند قرار است احمق باشد، اما همچنین باید خوب باشد تا کار کند و این فیلم اینگونه نیست. برای تبدیل شدن به یک کلاسیک فرقه‌ای، یک فیلم باید آنقدر جذاب باشد که بخواهید بارها و بارها آن را تماشا کنید. "کاکائین خرس" به سادگی به اندازه کافی خنده‌دار، به اندازه کافی خنده‌دار و به اندازه کافی عجیب نیست که موفق شود. این فقط یک فاجعه با یک جوک است. **نویسنده: لوئیسا مور / www.ScreenZealots.com** **_به اندازه کافی خنده‌دار نیست به عنوان یک کمدی و خیلی احمق‌تر از آن است که جدی گرفته شود._** در سال ۱۹۸۵، چندین کیسه کوکائین از یک هواپیمای قاچاقچی مواد در منطقه کوهستانی شمال جورجیا و شرق تنسی سقوط می‌کند. در نزدیکی کوه خون، یک خرس سیاه مادر مقدار زیادی از کوکائین را می‌خورد و به یک کشتار خونین می‌پردازد و به کوهنوردان، نگهبانان، تبهکاران، امدادگران و پلیس‌ها حمله می‌کند. "کاکائین خرس" (۲۰۲۳) یک ویژگی موجودات احمقانه الهام گرفته از داستان واقعی است که به کارگردانی الیزابت بنکس ساخته شده است. این فیلم دومین فیلم ری لیوتا قبل از مرگش در ۲۶ مه ۲۰۲۲ بود. کری راسل به عنوان مادر نگران یک کوهنورد نوجوان در این فیلم حضور دارد. در واقع، خرس سیاه ۱۷۵ پوند وزن داشت، اما این عدد به تقریباً ۴۰۰ پوند برای فیلم تغییر یافت. ساخت این فیلم باورنکردنی ۳۵ میلیون دلار هزینه داشته است. من می‌گویم "باورنکردنی" زیرا این یک ویژگی موجودات بی‌معنا از نوع نیمه احمقانه SyFy است. CGI کمی بهتر است، اما به اندازه کافی نیست که تفاوت قابل توجهی ایجاد کند. من به عنوان کسی که گاهی از برخی از فیلم‌های بهتر SyFy لذت می‌برد، صحبت می‌کنم. یک مثال خوب "کوه ساسکواچ" (۲۰۰۶) است که فقط ۸۰۰،۰۰۰ دلار هزینه داشت. به جز مناظر سرسبز (که در ایرلند فیلمبرداری شده و مکان‌ها در زیر لیست شده‌اند)، این فیلم قابل قبول اما عموماً معمولی است. به اندازه کافی خنده‌دار نیست به عنوان یک کمدی، اما نمی‌توان آن را جدی هم گرفت زیرا خیلی احمقانه است. این به نفع فیلم نیست که کری تنها زن قابل ذکر (به عنوان یک حاشیه) است. چگونه این فیلم چنین توجهی را جلب کرد، یک معما بزرگ است. "پارک گریزلی" (۲۰۰۸) در زمین‌های مشابهی قدم گذاشته و در حالی که به دور از یک فیلم بزرگ است، از این فیلم بیشتر سرگرم‌کننده است (با یک دهم بودجه). این فیلم یک ساعت و ۳۵ دقیقه طول می‌کشد و در جنوب دوبلین، ایرلند، در بارناسلیگان، پاوراسکورت و جنوب‌تر، آوکا فیلمبرداری شده است. امتیاز: C- من برای این یکی هیجان‌زده شدم، منظورم این است که سال ۲۰۲۳ است و "کاکائین خرس" وعده عدم سیاسی بودن را می‌داد. وعده نداشتن پیام بی‌معنا را می‌داد. وعده عدم جدی بودن را می‌داد. منظورم این است که، خرس به وضوح ستاره بود. مردم به خاطر دیدن یک خرس بزرگ که بر اثر مصرف مواد مخدر افراد را به طرز بی‌معنی و خنده‌دار می‌کشد، به سینما می‌رفتند... ... اما... چیزی در کارگردانی اشتباه بود. طنز به وضوح روی کاغذ وجود داشت. این به اندازه کافی واضح بود، اما اجرا... معمولی بود. جوک‌ها به خاطر طولانی بودن و زمانی که از دست رفته بودند، به خوبی عمل نکردند. همه چیز برای خنده و سرگرمی وجود داشت... اما فقط احساس می‌شود که توسط کارگردانی ساخته شده که نمی‌تواند جوکی بگوید. و این به کارگردان برمی‌گردد، زیرا نویسنده به وضوح می‌تواند. همه چیز برای کار کردن وجود دارد. اما همه عمل‌ها قابل پیش‌بینی هستند و تمام جوک‌ها بد اجرا شده‌اند. در دستان هر کس دیگری، این می‌توانست سرگرمی خنده‌داری باشد. گفتن اینکه "کاکائین خرس" معمولاً سبک فیلمی نیست که من دوست دارم تماشا کنم، کم‌لطفی است. همسرم فکر می‌کرد که این فیلم در مورد نوعی جایزه آکادمی صحبت شده و پیشنهاد داد که آن را امتحان کنیم. مطمئن نیستم که این صحبت‌های اسکار از کجا آمده اما ما با آن ادامه دادیم، به سختی. خشونت به آن نوع افراطی است که طرفداران ترسناک تقاضا می‌کنند، حدس می‌زنم. آسان بود که از آن عبور کنیم، وقتی که شما درک کنید که این همه جلوه‌های ویژه و خیال‌پردازی است، البته. به اندازه کافی طنز وجود داشت تا ما را وادار به تماشا کند، اما مطمئناً اگر دنباله‌ای بسازند، بار دیگر ما را جذب نخواهد کرد. این فیلم عالی نبود. یک توالی خوب با آمبولانس داشت، اما به جز آن، بسیار بیش از حد بزرگ شده بود و فقط سعی می‌کرد از یک نام تحریک‌آمیز بهره‌برداری کند. کمپین تبلیغاتی این فیلم موفقیت‌آمیز بود، پس تبریک به آنها بابت آن. به جز چند صحنه مرگ خوب، "کاکائین خرس" به طور عمده خسته‌کننده است. من از اینکه چند نفر از شخصیت‌ها به روش‌های خلاقانه‌ای از بین می‌روند، خوشم آمد. اما بقیه ۹۵ دقیقه؟ ناامیدکننده بود. در آنجا چند لحظه کمی سرگرم‌کننده وجود دارد، اما در بیشتر زمان، به نوعی فقط از زمان خود عبور می‌کند؛ در حین تماشا، می‌توانستم احساس کنم که به طور منظم علاقه‌ام را از دست می‌دهم. این بازیگران هم به من کمکی نکردند. کری راسل و بروکلین پرینس خوبند، اما آنها و بقیه چیز خاصی برای به یاد ماندن ارائه نمی‌دهند. آنها، به طور طبیعی، به خوبی توسط بقیه فیلم یاری نمی‌شوند؛ کمدی نسبتاً ضعیف است و شخصیت‌ها به اندازه کافی جذاب نیستند. فقط به اندازه کافی از آن وجود دارد که می‌توانم ببینم که برای برخی از تماشاگران در زمینه سرگرمی بی‌معنی کار می‌کند. من از فیلم‌هایی که این کار را انجام می‌دهند حمایت می‌کنم، اما این یکی شخصاً برای من کار نکرد.