فیلم Cry Macho 2021

کلینت ایستوود همچنان در اوج است و در جدیدترین فیلمش ناامیدکننده نیست. بله، حتی چند دقیقه‌ای هم اکشن داشت. ⭐⭐⭐⭐⭐ این فیلم خوب بود، اما به نظر من به اندازه‌ی انتظاراتم از تلاش‌های اخیر ایستوود نبود. بازی او به سبک آرامش بخشش خوب بود و در برخی جاها فیلم را پیش برد، اما من کمی از اجرای ضعیف برخی دیگر حواس‌پرت شدم. به عنوان مثال، دوایت...

کلینت ایستوود همچنان در اوج است و در جدیدترین فیلمش ناامیدکننده نیست. بله، حتی چند دقیقه‌ای هم اکشن داشت. ⭐⭐⭐⭐⭐ این فیلم خوب بود، اما به نظر من به اندازه‌ی انتظاراتم از تلاش‌های اخیر ایستوود نبود. بازی او به سبک آرامش بخشش خوب بود و در برخی جاها فیلم را پیش برد، اما من کمی از اجرای ضعیف برخی دیگر حواس‌پرت شدم. به عنوان مثال، دوایت یوکام که همیشه از صدایش لذت می‌بردم، در بعضی مواقع دیالوگ‌هایش را به شکل چوبی ادا کرد. اما نمی‌خواهم درباره‌ی نقد جزئیات بگویم. در کل، فیلم قابل تماشا بود. فقط به نظر می‌رسید اگر ایستوود در برخی صحنه‌ها کمی بیشتر انگیزه می‌داشت، می‌توانست جرقه‌ی بیشتری به فیلم بدهد. شاید با یک نگاه غم‌زده و کند که دستانش نزدیک به هولستر ناموجودش می‌لرزید. «کری ماچو» فیلمی قابل قبول است و من از تماشای آن لذت بردم. بیش از حد درگیر نشدم، اما هم مشکلات خاصی نداشتم. به طور کلی نمره‌ام به آن ۷ از ۱۰ است. در سن ۹۱ سالگی، ایستوود هنوز هم بازیگری، کارگردانی و تهیه‌کنندگی می‌کند - باید به طول عمرش احترام گذاشت! او همچنان تماشایی است و از آن نقش ابتدایی بدون اعتبارش در فیلم «انتقام موجود» در سال ۱۹۵۵، راه طولانی‌ای را طی کرده است. درباره‌ی بازیگران دیگر هم چیز خاصی برای گفتن نیست، اما ادواردو مینت و ناتالیا تراون خوب بودند. چیزی دیگری برای گفتن ندارم. این فیلم رضایت‌بخش بود. نویسندگی ضعیف بود و بازی‌ها هم در بهترین حالت متوسط بودند. کلینت ایستوود خیلی پیر است که بخواهد نقش یک عاشق را بازی کند. تلاش سنوریتاها برای جلب توجه او احمقانه بود. او همچنین خیلی پیر است که بخواهد یک ستاره اکشن باشد. به ویژه در صحنه‌های سوارکاری، می‌شد تقریبا دید که بدل‌کار برای کنترل اوضاع فراخوانده می‌شود. کودکی که قرار بود یک پسر خیابانی باشد، تنها نشانه‌اش این بود که به نظر می‌رسید می‌تواند ماشین‌های قدیمی را دزدیده و ببرد. به طور کلی، اگر خاطرات خوبی از کلینت ایستوود دارید، توصیه‌ام این است که این فیلم را ببینید و از خراب کردن تصویرتان از او خودداری کنید. یکی از بهترین صحنه‌های «کری ماچو» شامل زبان اشاره است. حتی نمی‌توان آن را یک صحنه واقعی نامید؛ فقط یک تبادل کوتاه و شیرین است. این را می‌گویم چون آرزو می‌کنم کاش بخش‌های بیشتری از فیلم مانند آن بود. دو شخصیت اصلی به زبان انگلیسی صحبت می‌کنند، اما در اینجا یک مشکل زبان وجود دارد. به طور خاص، بازیگر نقش رافائل، ادواردو مینت، هر بار که دهانش را باز می‌کند شما را به سمت دکمه «بی‌صدا» می‌کشاند — به جز زمانی که به زبان اسپانیایی خود برمی‌گردد. این تقصیر جوان نیست و برای بهترین‌ها هم پیش می‌آید؛ فقط به ژان گابین در «موون‌تاید» یا خاویر باردم در «عاشق پابلو» یا سالما هایک، سوفیا ورگارا و پنلوپه کروز در هر یک از نقش‌های انگلیسی‌شان گوش دهید. حالا می‌فهمم که او نقش یک پسر مکزیکی را بازی می‌کند که انگلیسی را به عنوان زبان دوم صحبت می‌کند و همچنین می‌دانم که شخصیت او قرار نیست بلافاصله با تماشاگران ارتباط برقرار کند. در واقع، رافائل تا پایان فیلم عمدتاً تغییر نمی‌کند و عاقل‌تر نمی‌شود، اما دوست دارم فکر کنم که این عمداً طراحی شده است؛ فیلم به طور کلی می‌تواند به عنوان یک بخش کوتاه از یک دایره بسیار طولانی دیده شود، و مک (کلینت ایستوود) و گفت‌وگوی جذاب نزدیک به پایان رافائل پیش‌درآمدی بر داستان شخصیت دوم است که در نهایت به جایی می‌رسد که عاقل و به احتمال زیاد به همان اندازه پیر است که همراه فعلی‌اش. ما تنها کمی بیشتر درباره‌ی گذشته مک می‌فهمیم تا آنچه می‌توانیم درباره‌ی آینده رافائل حدس بزنیم، اما گذشته یکی و آینده دیگری در حال حاضر هر دو مرد به شدت به هم مرتبط است؛ طنز اینجاست که رافائل نمی‌تواند از انتخاب‌های بدی که در انتظارش است فرار کند، درست مانند مک — که نصیحت‌هایش با بی‌توجهی مواجه می‌شود؛ حکمت به دست می‌آید و قابل انتقال نیست — نمی‌تواند به گذشته برگردد و از اشتباهات خود اجتناب کند. بنابراین، وقایع فیلم به نوعی، پیش‌دبستانی سختی‌های رافائل است. شاید من بیش از حد به این موضوع پرداخته‌ام؛ شاید این فقط چیزی است که مغزم در حین تماشای مینت و لهجه وحشتناک انگلیسی‌اش به آن مشغول بود. ایستوود بهتر بود رافائل را به اندازه‌ای نسبت به انگلیسی نادان کند که مک نسبت به اسپانیایی نادان است (یا چرا رافائل را مجبور نمی‌کرد تا پایان فیلم به زبان مک صحبت نکند و در نهایت با به دست آوردن احترامی از او، مک را شگفت‌زده کند) تا ارتباط غیرکلامی بیشتری برقرار شود. **_آموزش یک پسر در مورد اصول زندگی در حین سفر در مکزیک_** یک ستاره سابق رویدادهای رویدادهای قدیمی (کلینت ایستوود) مأمور می‌شود تا پسر نوجوان یک دامدار (ادواردو مینت و دوایت یوکوم به ترتیب) را از مکزیکو سیتی به تگزاس غربی برگرداند که در این راه چندین ماجراجویی دارند. فرناندای اورخولا نقش مادر پسر را بازی می‌کند و ناتالیا تراون نیز به عنوان زنی که در راه می‌بینند حضور دارد. «کری ماچو» (۲۰۲۱) شباهت‌هایی به فیلم‌های گذشته ایستوود دارد، مانند «قاچاقچی» (۲۰۱۸)، «گران توریینو» (۲۰۰۸)، «دنیا کامل» (۱۹۹۳)، «مرد هانکی‌تونک» (۱۹۸۲) و «برانکو بیلی» (۱۹۸۰). این یک فیلم جاده‌ای است که در آن شخصیت‌ها در حین تجربه‌های مختلف به هم نزدیک می‌شوند. نکته ظریف در اینجا تضاد یکی از شخصیت‌ها در حال بزرگ شدن و دیگری در حال نزدیک شدن به مرگ است. در این فیلم درام، کمدی، خشونت بالقوه و نشانه‌ای از رومانس وجود دارد. مانند «قاچاقچی» و «برانکو بیلی»، این فیلم کاملاً عادی است، اما به نوعی (کمی) افشاگر و دلگرم‌کننده است. «همه اسب‌های زیبا» (۲۰۰۰) نیز قابل مقایسه است، همچنین «رمبو: آخرین خون» (۲۰۱۹)، فقط بدون اکشن. این فیلم ۱ ساعت و ۴۴ دقیقه طول می‌کشد و در قلب نیومکزیکو (بلن و پلوادرا) فیلم‌برداری شده است. نمره: B/B-