فیلم Harold and Maude 1971

هارولد (با بازی باد کورت) یک جوان ثروتمند و بی‌دغدغه است که به شدت به توجه و تأیید مادرش (با بازی ویویان پیکل) نیاز دارد. او برای جلب توجه او، به طور مداوم تلاش می‌کند با انجام خودکشی‌های ساختگی و عجیب و غریب، خود را به نمایش بگذارد. اما مادرش به این کارهای او واکنش نشان نمی‌دهد و هارولد به دنبال راهی برای فرار از...

هارولد (با بازی باد کورت) یک جوان ثروتمند و بی‌دغدغه است که به شدت به توجه و تأیید مادرش (با بازی ویویان پیکل) نیاز دارد. او برای جلب توجه او، به طور مداوم تلاش می‌کند با انجام خودکشی‌های ساختگی و عجیب و غریب، خود را به نمایش بگذارد. اما مادرش به این کارهای او واکنش نشان نمی‌دهد و هارولد به دنبال راهی برای فرار از بی‌حوصلگی‌اش می‌گردد. او شروع به رفتن به مراسم خاکسپاری می‌کند و در آنجا با "ماد" (با بازی روت گوردون) آشنا می‌شود که او نیز به مراسم تدفین علاقه‌مند است و حتی بعد از مراسم، خودرویی را از قبرستان برای یک سواری تفریحی می‌دزدد. در حالی که مادرش در تلاش است تا برای هارولد یک شریک زندگی پیدا کند، او و ماد زمان بیشتری را با هم می‌گذرانند و هارولد متوجه می‌شود که دیدگاه ماد به زندگی بسیار پرجنب‌وجوش، هیجان‌انگیز و مسری است. رابطه آن‌ها به تدریج عمیق‌تر می‌شود و حتی به عشق بین آن‌ها منجر می‌شود. دینامیک بین باد کورت و روت گوردون بسیار عالی است و هر دو بازیگر با بازی‌های مطمئن و جذاب خود داستانی را روایت می‌کنند که همزمان هم خنده‌دار و هم احساسی و سوررئالیستی است. هرچند بعضی جاها کمی پر از دیالوگ است، اما ویویان پیکل به عنوان مادر شخصیت جالبی دارد و کل داستان متشکل از شخصیت‌های جذاب و حقیقت‌های عمیق است. فیلم کوتاه و شیرین است و از همان ابتدا با سرعت بالایی پیش می‌رود. این فیلم واقعاً سرگرم‌کننده است. **دانستن چگونگی زندگی یا دانستن چگونگی مرگ، فضایل دشوار و بحث‌برانگیزی هستند که فیلم‌ها معمولاً به سراغ آن‌ها نمی‌روند.** هارولد جوانی است که به تازگی به سن بزرگسالی رسیده و به شدت به مرگ علاقه دارد: او راننده خودروهای حمل جنازه است، به مراسم خاکسپاری به عنوان تفریح می‌رود و بارها خودکشی‌اش را تمرین می‌کند. او تحت تأثیر یک زن سالخورده قرار می‌گیرد که تمایل دارد هر لحظه را به طور کامل زندگی کند و این باعث می‌شود که به روش‌های نادرستی، مانند "قرض گرفتن" چیزهای دیگران بدون اینکه از آن‌ها بپرسد، روی بیاورد. به نوعی، هر دو باید از یکدیگر بیاموزند و فیلم این فرآیند یادگیری متقابل و پیوند خاصی که بین آن‌ها شکل می‌گیرد را به تصویر می‌کشد. کمدی‌های سیاه هرگز مورد توافق نیستند، اما این یکی به‌خصوص دلنشین و پر از روحیه مثبت است. فیلم به موضوعات دشوار و حتی سختی می‌پردازد، اما با روحیه‌ای غیررسمی و سبکی که در عین حال به این موضوعات آسیب نمی‌زند: معنای مرگ، چگونگی زندگی، لذت بردن از زندگی یا دانستن چگونگی مردن با کرامت و چگونگی تربیت و درک یک کودک. به همین دلیل و با توجه به بار کمدی تاریک آن، این فیلم آسان نیست و ممکن است برای برخی افراد به خاطر طنز یا موضوعاتی که به آن‌ها می‌پردازد، ناخوشایند باشد. فیلم از نظر ارزش‌های تولیدی خوب است، اما همچنان حس ارزان‌قیمتی دارد. داستان در ایالات متحده اتفاق می‌افتد، اما به قدری ذاتی بریتانیایی است که فراموش می‌کنیم و فرض می‌کنیم که همه چیز در یک گوشه روستایی انگلستان می‌گذرد. فیلم‌برداری با سلیقه، کنتراست پایین و نورپردازی خوب دارد و دکورها و لباس‌ها نیز مناسب هستند. خصوصاً خانه‌های هارولد و ماد را می‌توان نقطه قوت فیلم دانست، زیرا آن‌ها نه تنها کاملاً متفاوت هستند بلکه شخصیت‌های آن‌ها را به خوبی توصیف می‌کنند: یک عمارت قدیمی و یک خانه کوچک دلپذیر با جزئیات دنج. از نظر فنی چیزی بسیار چشمگیر وجود ندارد و تنها نکته منفی به موسیقی متن مربوط می‌شود که بیش از حد جلب توجه می‌کند. نمی‌توانم این متن را بدون تحسین کار بی‌نقص باد کورت، بازیگری که هرگز او را ندیده‌ام و به نظر نمی‌رسد که در سینما حرفه‌ای داشته باشد، و همچنین بازی الهام‌بخش همکارش روت گوردون که یک بازیگر با تجربه و سطح بالا است، به پایان برسانم.