فیلم We Need to Talk About Kevin 2011

فیلمی عمیقاً آزاردهنده و کاملاً جذاب. این فیلم یکی از آنهایی نیست که بتوانم دوباره تماشا کنم. اما از اینکه یک بار آن را دیدم، بسیار خوشحالم. بازیگران فوق‌العاده و بازی‌ها عالی بودند. فیلم‌برداری درخشان و کارگردانی شگفت‌انگیز بود. این فیلم برای کسانی که می‌توانند با موضوعش کنار بیایند، از دست نرود. امتیاز نهایی: ★★★½ - به شدت توصیه می‌کنم زمانی برای تماشای آن بگذارید. **چگونه یک شکست...

فیلمی عمیقاً آزاردهنده و کاملاً جذاب. این فیلم یکی از آنهایی نیست که بتوانم دوباره تماشا کنم. اما از اینکه یک بار آن را دیدم، بسیار خوشحالم. بازیگران فوق‌العاده و بازی‌ها عالی بودند. فیلم‌برداری درخشان و کارگردانی شگفت‌انگیز بود. این فیلم برای کسانی که می‌توانند با موضوعش کنار بیایند، از دست نرود. امتیاز نهایی: ★★★½ - به شدت توصیه می‌کنم زمانی برای تماشای آن بگذارید. **چگونه یک شکست در parenting را تعریف می‌کنید؟** فیلم بر اساس کتابی به همین نام ساخته شده و توسط یک کارگردان اسکاتلندی کارگردانی شده است. این یک تریلر روان‌شناختی است که برخی افراد از تماشای آن احساس ناراحتی می‌کنند. فیلمی که از یک رویداد گذشته تعلیق دارد و تا یک چهارم نهایی فاش نمی‌شود. تا آن زمان ما را وادار به حدس زدن می‌کند. داستان مادری را روایت می‌کند که برای پرورش اولین فرزندش، پسری به نام کوین، تلاش می‌کند. فیلم نشان می‌دهد که او قبل از بارداری چقدر خوشحال بود. زمانی که باردار شد، همه چیز در زندگی‌اش برای همیشه تغییر کرد. او نتوانست پسرش را درک کند. از زمانی که او نوزاد بود، مشکلات زیادی برایش ایجاد کرد. وقتی به نوجوانی می‌رسد، کنترل او و وقایع اطرافش برایش پیچیده‌تر می‌شود. اما یک اتفاق بزرگ، تمام محله را شوکه می‌کند و زندگی او به جهنم تبدیل می‌شود. فیلم در یک ماه فیلم‌برداری شده است. تیlda سوینتون یکی از بهترین بازی‌ها را ارائه می‌دهد و شاید بهترین بازیگر در تمام دوران باشد. او باید برای جوایز اسکار نامزد می‌شد. به نظرم این یکی از بزرگترین بی‌توجهی‌ها است. بازیگران مکمل نیز فوق‌العاده بودند، از جمله جان سی. ریل در یک نقش کوچک و به‌خصوص کوین‌ها از سنین مختلف. جو کلی فیلم عالی بود و جو مناسب داستان به خوبی ایجاد شده بود. باید زودتر این فیلم را تماشا می‌کردم، اما می‌دانید که نوع فیلم‌هایی که به دنبال آن هستیم و حال و هوای ما گاهی بر تماشای یک فیلم تأثیر می‌گذارد. به هر حال، این فیلم در لیست تماشای من بود و سرانجام قصد دارم آن را تماشا کنم. فیلم خوبی بود، اما چیزی خاص ندارد. موضوع آن قوی بود و به نظر می‌رسد که مستقیماً از یک رویداد واقعی نشأت گرفته است، به‌ویژه این مسائل در ایالات متحده رایج است. بنابراین اگر شما آمریکایی هستید یا با فرهنگ آمریکایی آشنا هستید، این فیلم برایتان جالب خواهد بود. این فیلم الهام‌بخش نیست، بلکه نوعی واقعیت‌نگاری از شکست در parenting است. پایان آزاردهنده بود، اما در روایت هیچ افشای جسورانه‌ای وجود نداشت. این یک دیدگاه جالب بود، هرچند که سرزنش والدین، به‌ویژه مادر، نوعی ناامیدی و افسردگی به همراه داشت. به همین دلیل داستان از دوران بارداری شروع می‌شود و تا پیچش نهایی ادامه می‌یابد. در واقع، ترفندهای ویرایشی باعث ایجاد پیچش در فیلم می‌شود. در غیر این صورت، این یک داستان ساده است. برای یک بار تماشا بد نیست. فیلم کند و طولانی بود؛ اگر فکر می‌کنید می‌توانید این را مدیریت کنید، پس می‌توانید آن را امتحان کنید. امتیاز: 6/10 از این فیلم لذت بردم، هرچند احساس می‌کردم که پتانسیل این را داشت که واقعاً خاص باشد. کارگردانی به‌طور کلی قوی بود و صدا و جلوه‌های بصری عالی در سرتاسر فیلم وجود داشت. این فیلم تنش‌های ظریف و غم‌انگیزی را ایجاد می‌کند که تا اوج شیطانی فیلم ادامه می‌یابد. تیlda سوینتون فوق‌العاده بود و واقعاً تنها بازیگری بود که درخشش خاصی داشت. جان سی. ریل انتخاب عجیبی بود؛ واقعاً او را به عنوان یک بازیگر درام نمی‌بینم و اینجا هم این موضوع نمایان بود. ازرا میلر خوب بود، هرچند فکر می‌کردم کمی اغراق‌آمیز بود. ریتم فیلم نسبتاً کند بود و احساس می‌کردم که مقدمه‌چینی برای اوج نهایی بیش از حد بود و همه آن هم لازم نبود. دو ساعت برای من خیلی طولانی بود. به‌طور کلی، این فیلم همچنان فیلمی قوی با کارگردانی فوق‌العاده است که به‌طور انحصاری توسط تیlda سوینتون نجات یافته است. نظر: متوسط "اوا" (تیlda سوینتون) و "فرانک" (جان سی. ریل) زوجی غیرمنتظره به نظر می‌رسند، اما ازدواج می‌کنند و پسری دارند. او همان کودک نامی است که نمی‌تواند با او ارتباط برقرار کند. تنها با نگاه کردن به او، او شروع به گریه می‌کند یا پوشکش را پر می‌کند. اما او باید ادامه دهد و امیدوار باشد که با بزرگ شدن او، وضعیت بهتر شود. شانس کمی وجود دارد! واقعاً، وقتی این زوج یک دختر دارند، به نظر می‌رسد که این موضوع وضعیت میان او و پسرش (اکنون با بازی یاسپر نیول) را بدتر می‌کند. او شخصیت چندان خوشایندی نیست و هرچه بزرگ‌تر می‌شود (تا ازرا میلر)، دقیقاً می‌داند که کدام دکمه‌ها را فشار دهد تا همواره او را به خواسته‌هایش وادارد و در عین حال بیشترین بدبختی را برای مادرش ایجاد کند، در حالی که به پدرش نمایش دوستی با خواهرش می‌دهد. حالا پدر شاید فکر نمی‌کرد که وقتی به این جوان یک مجموعه تیر و کمان هدیه می‌دهد، به‌خصوص که این به یک سرگرمی جدی برای "کوین" تبدیل می‌شود که کلمه "بدخواه" بر پیشانی‌اش نقش بسته است. شما فقط می‌دانید که اوضاع به بدی تمام خواهد شد، اما شاید نه به آن شدت که در پایان ماجرا می‌بینیم. من ازرا میلر را دوست دارم و فکر می‌کنم او در اینجا درجه‌ای از محاسبه را به تصویرش از "کوین" ناقص اضافه می‌کند. او همچنین به‌طور فزاینده‌ای با سوینتون که خستگی‌اش در حال افزایش است، به خوبی همکاری می‌کند و این خستگی به وضوح در نمایش‌هایش مشهود است. داستان از طریق یک روایت بازگشت به عقب روایت می‌شود، بنابراین ما تا حدودی به این واقعیت پی می‌بریم که چیزی شنیع اتفاق افتاده، اما باید داستان را دنبال کنیم تا بفهمیم چه چیزی به سناریویی که داستان ما در آن روایت می‌شود، منجر شده است. دیالوگ چندانی وجود ندارد و آنچه هم هست یادآور بسیاری از مکالمات والدین با کودکی است که قادر به برقراری ارتباط نیست و وسوسه‌انگیز است که او را زیر یک اتوبوس بیندازید! تماشای این فیلم آزاردهنده است، اما نه به خاطر خودِ آزار. این یکی از آن فیلم‌هایی است که کمی زیر ناخن‌های شما می‌رود و این به خاطر نیول، میلر و سوینتون است که یک طوفان روانی ایجاد می‌کنند که واقعاً ترسناک است.