فیلم A Midsummer Night’s Dream 1999

این داستان شکسپیر، یکی از داستان‌های مورد علاقه من است که پر از شیطنت، هرج و مرج، کمدی و حتی کمی شهوت در کنار عشق واقعی است. اما این اقتباس واقعاً معمولی و سطحی است و به هیچ وجه به خوبی اثر اصلی نمی‌رسد. شخصیت مهم "پاک" به طور کم‌رنگی توسط استنلی توچی بازی شده و "باستوم" که توسط کوین کلاین ایفا می‌شود، بیشتر برای...

این داستان شکسپیر، یکی از داستان‌های مورد علاقه من است که پر از شیطنت، هرج و مرج، کمدی و حتی کمی شهوت در کنار عشق واقعی است. اما این اقتباس واقعاً معمولی و سطحی است و به هیچ وجه به خوبی اثر اصلی نمی‌رسد. شخصیت مهم "پاک" به طور کم‌رنگی توسط استنلی توچی بازی شده و "باستوم" که توسط کوین کلاین ایفا می‌شود، بیشتر برای یک نمایش پانتومیم مناسب است تا این داستان مثلث عشقی. اگر داستان را نمی‌دانید: "هرمیا" (آنا فریل) عاشق "لیساندر" (دامینیک وست) است، اما پدرش (برنارد هیل) می‌خواهد او با "دمetrius" (کریستین بیل) ازدواج کند. در نهایت آن‌ها باید پیش دوک (دیوید استراثیرن) بروند که می‌گوید یا باید با خواسته‌اش ازدواج کنید یا آماده مرگ باشید! در تلاش برای فرار، همه آن‌ها به جنگلی می‌روند و تحت تأثیر یک جادو از "پاک" قرار می‌گیرند که نظم آن‌ها را به هم می‌زند و ما را با صحنه‌های رنگارنگ و سرگرم‌کننده‌ای همراه می‌کند در حالی که دوک بیچاره در حال برگزاری مراسم عروسی خود است و نمی‌داند چه کسی واقعاً عاشق کیست! مشکل انتخاب بازیگران این است که به نظر می‌رسد همگی کمی تحت تأثیر زبان اثر قرار گرفته‌اند. آن‌ها به دیالوگ‌های سنتی پایبند هستند و نمی‌توانستم از خود بپرسم که آیا شاید ستاره‌ها فقط از آنچه که بازی می‌کردند، خیلی شگفت‌زده بودند و به همین دلیل هیچ‌چیز واقعاً طبیعی یا جذاب به نظر نمی‌رسد. ظاهر اثر خوب است، موسیقی متن خوبی که کلاسیک را با یک اثر اصلی از سایمون بوزول ترکیب می‌کند وجود دارد، اما متأسفانه کمدی چندان خوب عمل نمی‌کند و کل اثر در ارائه این داستان جادویی و خیال‌انگیز ضعیف است. متأسفم، اینجا چیز خاصی نیست.