فیلم Confess, Fletch 2022

ممکن است فیلمی در اینجا وجود داشته باشد، اما شما قادر به دیدن آن نخواهید بود. این یکی از آن فیلم‌هاست که با ظهور HDR، گروه تولید تصمیم می‌گیرد: "خب، بیایید همه چراغ‌ها را خاموش کنیم و تیم پس از تولید را کنار بگذاریم." به عبارت دیگر، مشاهده آن غیرممکن است. واقعاً غیرقابل تماشا است. "آی.ام. فلچر" (جان هم) به یک آپارتمان شیک که دوست دختر ایتالیایی...

ممکن است فیلمی در اینجا وجود داشته باشد، اما شما قادر به دیدن آن نخواهید بود. این یکی از آن فیلم‌هاست که با ظهور HDR، گروه تولید تصمیم می‌گیرد: "خب، بیایید همه چراغ‌ها را خاموش کنیم و تیم پس از تولید را کنار بگذاریم." به عبارت دیگر، مشاهده آن غیرممکن است. واقعاً غیرقابل تماشا است. "آی.ام. فلچر" (جان هم) به یک آپارتمان شیک که دوست دختر ایتالیایی اش برای او تهیه کرده است، می‌رسد و با جسد یک زن جوان ناآشنا روی زمین مواجه می‌شود. او پلیس را خبر می‌کند و به زودی به عنوان مظنون اصلی "بازپرس مونو" (روی وود جی. آر) و دستیار جدید پرشور او "گریز" (ایدن مایری) شناخته می‌شود. به نظر "فلچ" تنها راه برای اثبات بی‌گناهی‌اش این است که از مهارت‌های مشهور خود در روزنامه‌نگاری تحقیقی استفاده کند تا به حقیقت پی ببرد. در همین حال، دوست دخترش در خانه سعی می‌کند از دست مادر ناتنی طمعکارش که پدرش ربوده شده و باج آن یک نقاشی از پیکاسو است، فرار کند. شاید راه حل این معماها در پیدا کردن نقاشی‌ها باشد؟ این مسیر او را به دلال هنری که به شدت از میکروب‌ها می‌ترسد، به نام "هوران" (کایل مک‌لاکلن) معرفی می‌کند و به زودی یک بازی پیچیده موش و گربه آغاز می‌شود! اساساً این فیلم به جان هم مربوط می‌شود و در نیم ساعت اول او به طرز جالب و ماهرانه‌ای شخصیتش را در تعامل با دیگران، از جمله "آندی" (لورنا ایزو)، رقیب زنده‌دلش "کنتس سیلوا" (مارسیا گی هاردن) و همسایه کمی عجیبش "ایو" (انی مولو) به نمایش می‌گذارد. اما این شخصیت‌پردازی به سرعت شروع به کمرنگ شدن می‌کند و بخش‌های پایانی این کمدی تا حدی تکراری و کلیشه‌ای است و چند صحنه کمدی که به نظر می‌رسد بیشتر شبیه چند قسمت به هم پیوسته از یک کمدی تلویزیونی هستند. جان هم در ارائه‌اش زمان‌بندی خوبی دارد و صحنه‌اش با مادر عجیب و غریبش برای من برجسته است، اما در غیر این صورت، ما همه این‌ها را قبلاً دیده‌ایم. این فیلم آغاتا کریستی نیست! فیلمی فوق‌العاده است. عاشق زیبایی‌شناسی آن هستم. واقعاً از این فیلم لذت بردم. خنده‌دار و شاداب بود و جان هم عالی بود. سرگرم‌کننده بود و خود را خیلی جدی نمی‌گرفت. من معمولاً در مورد بازسازی‌های استودیویی یک فرانچایز فیلم شک و تردید دارم، اما "اعتراف کن، فلچ" جان تازه‌ای به این سری می‌بخشد. این فیلم بر اساس کتاب‌های گریگوری مک‌دونالد ساخته شده و جان هم به نقش‌ آفرینی می‌پردازد که در اواسط دهه 80 توسط چوی چیس مشهور شده بود. نتیجه یک معمای قتل تیز و هوشمندانه برای بزرگسالان است. روزنامه‌نگار تحقیقی "ایروین فلچر" (جان هم) همیشه خود را در دردسر می‌اندازد. این بار، او به مظنون اصلی یک پرونده قتل تبدیل می‌شود در حالی که در جستجوی حقیقت پشت یک مجموعه هنری دزدیده شده به ارزش چند میلیون دلار است. برای اثبات بی‌گناهی‌اش به یک کارآگاه باتجربه پلیس (روی وود جی. آر) باید لیست بلند مظنون‌ها را از بین ببرد. او از مهارت‌هایش برای جستجو و پرسش از یک بازیگر مفقود شده (جان بهلمن)، یک کنتس (مارسیا گی هاردن)، یک دلال هنری عجیب و غریب (کایل مک‌لاکلن)، یک همسایه بوهیمی عجیب (انی مولو) و حتی دوست دختر ایتالیایی‌اش (لورنا ایزو) استفاده می‌کند تا مجرم واقعی را پیدا کند. کارگردان "گرگ موتولا" (که همچنین فیلمنامه را با "زِو بورو" نوشته است) لحن فیلم‌های اصلی "فلچ" را به خوبی به تصویر می‌کشد بدون آنکه پروژه‌اش به یک کپی ارزان قیمت تبدیل شود. لباس‌های خنده‌دار که در فیلم‌های دهه 80 رایج شده بودند، حذف شده‌اند و نسخه جان هم از فلچ، جذابیت متکبرانه شخصیت ادبی مک‌دونالد را به خوبی منتقل می‌کند. روش‌های غیرمتعارف فلچ هنوز در کار است، اما او به عنوان یک احمق بی‌دست و پا به تصویر کشیده نمی‌شود. در اوج آرامش و خونسردی، جان هم در نقش یک گزارشگر خلاق و شوخ‌طبع تقریباً به کمال می‌رسد. این یک اجرای است که می‌خواهم در آینده بیشتر ببینم و این برای دنباله‌های بعدی نوید خوبی است. جذابیت جان هم در ارائه بی‌نقص زنگ‌های یک خطی فیلمنامه به خوبی عمل می‌کند و زمان‌بندی کمدی‌اش دقیق اما طبیعی است. با این حال، کسانی که تحمل کمی برای شوخی‌های تند و هوشمندانه دارند احتمالاً بیشتر ناراحت خواهند شد تا سرگرم شوند. من واقعاً شگفت‌زده شدم که چقدر از "اعتراف کن، فلچ" لذت بردم. این فیلم خیلی بهتر از آن چیزی است که هر کسی می‌توانست انتظار داشته باشد، بازیگران فرعی فوق‌العاده هستند، معما سرگرم‌کننده است (اگرچه در نهایت قابل پیش‌بینی است) و شوخ‌طبعی در آن به خوبی اجرا شده است. به عبارت دیگر، خیلی سرگرم‌کننده است. من واقعاً این فیلم را دوست داشتم. از همان ابتدا برخلاف انتظاراتم بود. نمی‌دانم آیا فیلم اصلی فلچ با چوی چیس را به اندازه‌ای که در جوانی دوست داشتم، دوست دارم یا نه، اما به اندازه‌ای به یاد دارم که بگویم همه چیز در مورد فلچ بود. اما اینجا این‌طور نیست. فلچ چوی داستان را تسخیر کرده بود، شاید در هر صحنه. هنوز به یاد دارم که او با کنایه گفت "آه خوب، پلیس" وقتی که یک پلیس فاسد ظاهر شد. این فیلم فلچ بیشتر بالغ و عمیق‌تر است. فلچ شوخ‌طبع هنوز در مرکز داستان است، اما بیشتر از همه از پلیس‌های مسخره لذت بردم. پدر جدید خسته، "موریس آرام" که مانند یک پلیس سخت حرف می‌زد و به فلچ باور نداشت و چندین بار به او یادآوری می‌کرد که او مظنون اصلی است، اما صبر داشت تا او را دستگیر کند. شاید واقعاً می‌دانست که کسی در حال تله‌گذاری برای اوست. و "گریز" که در تحقیقات تصادف بی‌دست و پا بود، اما در نهایت مغز تیم کارآگاهی بود. آن‌ها به خوبی با یکدیگر و با فلچ تعامل داشتند و من با کمال میل یک برنامه اسپین‌آف فقط با آن‌ها را تماشا می‌کردم. طرح به نوعی پیچیده است و یک قطعه اطلاعات حیاتی برای بیشتر فیلم از ما پنهان شده است، اما همه‌اش در سرگرمی است، پس چه کسی واقعاً اهمیتی می‌دهد؟ من که برای نیویورک تایمز یا چیز مشابهی نقد نمی‌نویسم! کافی است بگویم که سرگرم‌کننده بود و حدس می‌زنم روزی دوباره آن را تماشا کنم.