فیلم 3:10 to Yuma 2007

وقتی به این موضوع فکر می‌کنید، که من اخیراً به آن فکر کرده‌ام، متوجه می‌شوید که آنها به من پول نمی‌دادند تا بروم، بلکه به من پول می‌دادند تا آنها بروند. فیلم "3:10 به یومه" به کارگردانی جیمز منگولد و با فیلمنامه‌ای از هالستد ولز، مایکل براندت و درک هاس ساخته شده است. این فیلم بازسازی فیلمی به همین نام از دلمر دیوز در سال 1957...

وقتی به این موضوع فکر می‌کنید، که من اخیراً به آن فکر کرده‌ام، متوجه می‌شوید که آنها به من پول نمی‌دادند تا بروم، بلکه به من پول می‌دادند تا آنها بروند. فیلم "3:10 به یومه" به کارگردانی جیمز منگولد و با فیلمنامه‌ای از هالستد ولز، مایکل براندت و درک هاس ساخته شده است. این فیلم بازسازی فیلمی به همین نام از دلمر دیوز در سال 1957 است و بر اساس داستانی از المور لئونارد ساخته شده است. بازیگران اصلی شامل راسل کرو، کریستین بیل، پیتر فاند، بن فاستر و لوگن لرمَن هستند. موسیقی اثر مارکو بلترامی و فیلم‌برداری توسط فیدون پاپامایکل انجام شده است. پس از دستگیری اوباش معروف بن وید (کرو)، گروهی برای همراهی او به شهر کانتشن تشکیل می‌شود تا او را به قطار 3:10 به زندان یومه ببرند. در این گروه، کشاورز ورشکسته‌ای به نام دن ایوانز (بیل) نیز حضور دارد که در جنگ داخلی معلول شده و در تلاش است تا زمینش را نگه دارد و از خانواده‌اش حمایت کند. دن این فرصت را به عنوان راهی برای حل مشکلاتش می‌بیند، هرچند که وید یک رقیب هوشمند است و باند اوباش تحت رهبری چارلی پرینس (فاستر) در تعقیب آنهاست. ایوانز و گروه باید تلاش کنند تا به کانتشن زنده برسند... فیلم اصلی دیوز تلاشی شایسته است که به شدت با ضربات روان‌شناختی و جو خفقان‌آور پر شده است. با دو بازیگر برجسته وسترن، گلن فورد و ون هفلین، بسیاری از طرفداران وسترن این فیلم را گرامی می‌دارند و هرگز فکر نمی‌کردند که این ژانر به بازسازی نیاز دارد؛ خودم نیز شامل این دسته‌ام. اما منطق منگولد و تیمش برای بازسازی این فیلم منطقی به نظر می‌رسید. داستانی با تم‌های بزرگ برای بزرگ‌ترها و اکشنی برای طرفداران جوان‌تر سینما. بنابراین، وسترن دوباره در صدر اخبار قرار گرفت در زمانی که این ژانر به تنفس نیاز داشت. تنها کاری که باقی مانده بود، انتخاب دو ستاره بزرگ دوران معاصر برای نقش‌های وید و ایوانز بود که البته این کار را انجام دادند و کار به خوبی پیش رفت. از سازندگان تنها خواسته شده بود که آن را خراب نکنند. فیلم منگولد به طور تقریبی نیم ساعت طولانی‌تر از نسخه اصلی است و یک بخش میانی جدید به آن اضافه شده و پایان آن تغییر کرده است. بخش جدید به خوبی عمل می‌کند و گروه در سرزمین‌های خصمانه آپاچی پیش می‌روند و با چند شرور راه‌آهن روبرو می‌شوند، در حالی که باند وید، به رهبری چارلی پرینس شیطانی، در پی آنهاست. اما تغییر پایان یک اشتباه بزرگ است، هم در اجرا و هم در توسعه شخصیت. اکثر طرفداران فیلم خوشحالند که در نام سرگرمی خوب، از باور به واقعیت چشم‌پوشی کنند، اما در اینجا از ما خواسته می‌شود که برخی از حرکات غیرممکن را نادیده بگیریم و همچنین با تغییر شخصیت‌هایی روبرو شویم که باورکردنی نیستند. این واقعاً تاسف‌آور است زیرا تا آن لحظه، ترکیب تم‌های سنتی شخصیت‌های وسترن مانند اخلاق و رستگاری به خوبی با اکشن و ساختار پرتحرک فیلم ادغام شده بود. در حالی که محور پدر و پسری نیز به داستان عمق بیشتری می‌بخشد. عملکردها نیز در سطح بالایی هستند. در نقش‌های پشتیبان، فاند، فاستر و لرمَن عالی هستند. فاند به عنوان شکارچی جایزه مک‌الروی با چهره‌ای چروکیده و خشن ظاهر می‌شود، فاستر در نقش شرور باکیفیت عمل می‌کند و لرمَن، در نقشی دشوار، کاملاً به عنوان پسری متعارض که به مردی تبدیل می‌شود، متقاعدکننده است. اما این فیلم، فیلم کرو و بیل است. کرو وید را به عنوان یک داندی هوشمند به تصویر می‌کشد، مردی که زنان را دوست دارد و درک می‌کند، هنرمندی که زبانش به اندازه دستانش که بر روی اسلحه‌اش است، تند است. ما می‌دانیم که وید بی‌رحم است، اما کرو اطمینان می‌دهد که هرگز نمی‌دانیم چه چیز در گوشه‌ای دیگر در انتظار است یا واقعاً در ذهن او چیست. بیل dignified بودن را به ایوانز می‌بخشد، او مردی است که تحت فشار مشکلات خانگی قرار دارد، اما در او نجابت استواری وجود دارد و با پیشروی او و وید در سفرشان، احترام متقابلی شکل می‌گیرد و بیل و کرو واقعاً به شخصیت‌های خود اعتبار می‌بخشند. و سپس آن ربع پایانی تقریباً تمام کارهای عالی آنها را خراب می‌کند... با وجود این، "3:10 به یومه" زمان خوبی برای لذت بردن به عنوان یک تولید وسترن مدرن با ارزش‌های سنتی قدیمی است. انرژی‌زا و هرگز خسته‌کننده از اولین فریم تا آخر، توصیه می‌شود به شرط اینکه با 15 دقیقه پایانی آن مشکلی نداشته باشید. 7.5 از 10 قیمت رستگاری -- این را بخوانید اگر با پایان مشکل داشتید این بازسازی به دستگیری یک اوباش معروف، بن وید (راسل کرو) می‌پردازد که سپس به شهر کانتشن منتقل می‌شود تا منتظر قطار به یومه باشد، جایی که به دار آویخته خواهد شد. یک کشاورز ناامید، دن ایوانز (کریستین بیل)، برای کار به عنوان همراه استخدام می‌شود زیرا به 200 دلار برای زنده ماندن خانواده‌اش نیاز دارد. وید تمام مدت بازی‌های روان‌شناختی انجام می‌دهد تا ایوانز را فاسد کند، اما اوضاع به شکل دیگری رقم می‌خورد. بازیگران فوق‌العاده هستند (که شامل گرچن مول زیبا و پیتر فاند نیز می‌شود)، لوکیشن‌های نیومکزیکو عالی هستند و موسیقی در ردیف بهترین‌ها قرار دارد. مهم‌تر از همه، این فیلم در طول زمان 2 ساعته خود بسیار جذاب است و داستان به بیننده چیزی برای فکر کردن می‌دهد. ساعت اول فیلم واقع‌گرایانه است، اما چیزی که در تماشای اولیه‌ام مرا دلسرد کرد، غیرقابل‌باور بودن‌های رو به افزایش در ساعت دوم بود. خوشبختانه، بیشتر این موارد قابل توضیح هستند. یکی از مشکلات این است که وقتی مردی در یک واگن می‌سوزد، او به اندازه کافی فریاد نمی‌کشد. اما صحنه را تماشا کنید و صدای او را در پس‌زمینه خواهید شنید. فقدان لنگی ایوانز در اوج داستان بیشتر از این مشکل‌ساز است، هرچند که می‌توان آن را با یک افزایش آدرنالین توضیح داد. یک مشکل دیگر این بود که بن وید (کرو) به عنوان یک شخصیت فوق‌انسانی به نظر می‌رسید. به نظر می‌رسید هیچ چیزی نمی‌تواند او را متوقف کند، حتی در حالی که دستبند به دست داشت. من فکر می‌کنم این را می‌توان با این واقعیت توضیح داد که افرادی وجود دارند که به طرز شگفت‌انگیزی بااستعدادند تا حدی که به نوعی فوق‌انسانی به نظر برسند. در هر حال، این یک وسترن واقع‌گرا نیست مانند "وایات ارپ" یا "رانندگان طولانی." خیر، "3:10 به یومه" یک وسترن اسطوره‌ای با پیامی قوی است. اگر نمی‌توانید عناصر قوی اسطوره‌ای را در وسترن‌ها تحمل کنید، دنبال جای دیگری بگردید. وقتی برای اولین بار فیلم را دیدم، پایان آن را درک نکردم و این مرا دلسرد کرد. اما واضح بود که چیز بیشتری در این فیلم وجود دارد که در ابتدا به چشم نمی‌آید، بنابراین تصمیم گرفتم دوباره آن را تماشا کنم. این واقعاً منطقی است، فقط ممکن است در تماشای اولیه شما آن را از دست بدهید زیرا وقایع به سرعت می‌گذرند. وقتی این را ببینید، شما را شگفت‌زده خواهد کرد. ***هشدار اسپویلر*** ادامه ندهید مگر اینکه بخواهید توضیحی درباره فیلم دریافت کنید! وید مردی با اعتماد به نفس و بااستعداد است که به طرز خودپسندانه‌ای به دیگران نگاه می‌کند، مانند یک پیرو نیچه که هیچ تعهد اخلاقی به کسی، به ویژه خدا ندارد. او در ایوانز پاکی ساده‌ای را حس می‌کند و نقش وسوسه‌گر را بازی می‌کند و سعی می‌کند ایوانز را فاسد کند و او را به طرز تفکر خود بکشاند. اما در حالی که آنها در اتاق هتل منتظر هستند، این ایوانز است که به نوعی "وید را تبدیل می‌کند." ایوانز این کار را به هیچ‌وجه به شکل تحمیلی انجام نمی‌دهد، بلکه صرفاً با بودنِ خود - یک مرد خانواده شجاع و بی‌گناه که به طرز سرسختی از امید، ایمان، زندگی، درستی و خانواده دست نمی‌کشد - این کار را انجام می‌دهد. در حالی که انتظار می‌کشند، وید تصویری از ایوانز را در یک کتاب طراحی می‌کند. بعداً مشخص می‌شود که این طرح در یک صفحه باز از یک کتاب مقدس کشیده شده است. این نشان می‌دهد که وید به ایوانز به عنوان یک شخصیت مسیحی، حداقل به صورت ناخودآگاه، نگاه کرده و ایوانز قطعاً نوعی مسیح در داستان است. چه چیزی باعث شد که وید "تبدیل" شود و از ایوانز حمایت کند؟ (1.) او در ایوانز مردی را دید که حاضر نیست خریده شود - مردی که حاضر نیست به خاطر پول آلوده شود، چیزی که او هرگز قبل از این تجربه نکرده بود. (2.) پسر ایوانز اصرار داشت که هنوز هم در وید چیزی خوب وجود دارد با وجود تاریخچه بدش. با وجود انکار وید، پسر درست می‌گفت. ایده اینکه کسی در او نوری از خوبی را ببیند، اینکه کسی در آنجا به او ایمان داشته باشد با وجود اعمال بدش، در نهایت او را تحت تأثیر قرار داد و وادار به حمایت از ایوانز کرد. (3.) وید به خاطر اینکه در کودکی رها شده بود، به شرارت گرایش پیدا کرد. او در ایوانز و همسرش یک خانواده واقعی را دید - والدینی که با هم ماندند و حاضر نشدند ایمان، امید، درستی و خانواده را حتی در سختی‌ها رها کنند. او متقاعد شد که ایوانز و خانواده‌اش ارزش حمایت دارند، حتی شاید ارزش جان دادن داشته باشند. (4.) ایوانز با پینکرتون توافق کرد که اگر او موفق شود وید را به قطار برساند، پینکرتون اطمینان حاصل کند که خانواده ایوانز 1000 دلار دریافت کنند که آنها را از مشکلاتشان نجات می‌دهد. وید می‌خواست مطمئن شود که خانواده آن پول را دریافت کنند. در عمق وجودش می‌خواست از گذشته شریر خود رهایی یابد و این فرصت بود. این می‌توانست آغاز یک زندگی جدید باشد. (5.) رابطه وید با ایوانز تنها چند روز طول کشید، اما او چیزی را پیدا کرد که در تمام روابط دیگرش کم داشت - دوستی مبتنی بر احترام به جای آشنایی یا رویدادهای مشترک. دوستی‌های بزرگ این‌چنینی می‌توانند به سرعت شکل بگیرند، مشابه عشق در نگاه اول. چنین روابطی شفافیت را تسهیل می‌کند، که توضیح می‌دهد چرا ایوانز به وید دلیل واقعی از دست دادن پایش در جنگ را فاش می‌کند. پس از مرگ وحشیانه ایوانز، وید با بینشی بزرگ‌تر مواجه می‌شود: دیدن یک مرد واقعاً بی‌گناه - مردی ساده اما بزرگ - که توسط گروهی از خوک‌های غیر اخلاقی به قتل می‌رسد، او را از خود بی‌خود می‌کند. می‌توانید این را در چهره‌اش ببینید. بله، او باید قدردان باشد که مردانش به او وفادار ماندند اما این تنها ویژگی نجات‌بخش آنها بود. برای اینکه واقعاً زندگی جدیدی را آغاز کند، باید قاضی و جلاد روح‌های فاسدی باشد که او را به سمت لجن برمی‌گردانند. چرا ایوانز باید بمیرد؟ زیرا رستگاری تنها از طریق ریختن خون پرداخت می‌شود. این قیمت برای وید است تا زندگی کند و زندگی جدیدی داشته باشد. نمره: A این بهترین وسترن قرن 21 تاکنون است (به نظر من، فقط یک قدم جلوتر از "دژا ونجن"). با پایه‌گذاری بر فیلم کلاسیک 1957، بازسازی جیمز منگولد صحنه‌های ضروری را برای پر کردن حفره‌های داستان و ساخت شخصیت‌های پیچیده‌ای که به شدت در نسخه اصلی کمبود داشتند، اضافه می‌کند. قهرمان ما اکنون مردی است که در تلاش است تا مزرعه‌اش را حفظ کند و احترام خانواده‌اش را به دست آورد، در حالی که "ضد قهرمان" (که استفاده از این کلمه را در اینجا کش می‌آورم) تقریباً از سبک زندگی و خانواده‌اش خسته است. اضافه کردن مفهوم فرزندان به این دو تصمیم هوشمندانه‌ای از سوی نویسندگان بوده و این واقعاً شخصیت‌های بیل و کرو را عمیق‌تر می‌کند. در مورد بازیگران، هر دو عملکردهای کاملاً بی‌نقصی را ارائه می‌دهند و می‌توانید رشد شخصیت‌هایشان را در پاسخ به یکدیگر در طول فیلم مشاهده کنید. هر دو "پسر" (لرمَن و فاستر) به خوبی در نقش‌های خود جا می‌گیرند؛ نوجوان نادان که به مرد تبدیل می‌شود و "پسر" بی‌تاب که پدرش را قهرمان خود می‌داند. باقی بازیگران به خوبی انتخاب شده‌اند. فیلم‌برداری گاهی خیره‌کننده است، اما برخلاف اکثر وسترن‌ها، اینجا تأکید بر کشور است - که بیشتر به عنوان یک شخصیت ساکت عمل می‌کند. اما وقتی نشان داده می‌شود، واقعاً زیباست... جدی، من تا به حال برف را در وسترن‌ها ندیده بودم - اما اینجا واقعاً فوق‌العاده به نظر می‌رسید. موسیقی با یادآوری از وسترن‌های قدیمی و مشهور، اما بلترامی این یکی را منحصر به فرد می‌کند. طراحی صدا نیز عالی است، حتی از ریتم شبیه به ضربان قلب موتور قطار در صحنه پایانی استفاده شده است. بقیه چیزها بی‌نقص هستند - نورپردازی، ویرایش، لباس‌ها، طراحی صحنه... این به نظر نمی‌رسد یک فیلم مستقل باشد که استودیوهای بزرگ نمی‌خواستند به آن نزدیک شوند. افرادی که روی این پروژه کار کرده‌اند، واقعاً می‌خواستند. و احتمالاً به همین دلیل است که این فیلم اینقدر خوب است. این است چطور باید یک فیلم را بازسازی کرد. لذت ببرید.