فیلم The Mask 1994

یک کمدی فانتزی سرگرم‌کننده که از فیزیک بدنی و زمان‌بندی کمدی جیم کری به طرز افراطی بهره می‌برد. هرچند برخی از شوخی‌ها به خوبی به نتیجه نرسید و خود ماسک (هم استنلی و هم دوریان) کمی مضحک به نظر می‌رسید، اما در مجموع این فیلم برای من سرگرم‌کننده بود. همچنین، این فیلم اولین حضور سینمایی کامرون دیاز است. **۳.۵ از ۵** این فیلم به اندازه‌ای که...

یک کمدی فانتزی سرگرم‌کننده که از فیزیک بدنی و زمان‌بندی کمدی جیم کری به طرز افراطی بهره می‌برد. هرچند برخی از شوخی‌ها به خوبی به نتیجه نرسید و خود ماسک (هم استنلی و هم دوریان) کمی مضحک به نظر می‌رسید، اما در مجموع این فیلم برای من سرگرم‌کننده بود. همچنین، این فیلم اولین حضور سینمایی کامرون دیاز است. **۳.۵ از ۵** این فیلم به اندازه‌ای که یادم می‌آمد خوب نیست، اما با این حال تماشای آن خنده‌دار بود. سال‌ها از آخرین باری که فیلم «ماسک» را دیده‌ام گذشته و به همین دلیل تا الان آن را اینجا ثبت نکرده بودم. اگرچه این فیلم به اندازه‌ای که فکر می‌کردم خنده‌دار یا قابل نقل قول نیست (یادم می‌آید که به عنوان یک کودک واقعاً از آن لذت می‌بردم)، اما هنوز هم لحظات سرگرم‌کننده‌ای دارد. اجرای جیم کری فوق‌العاده است؛ بدون او این فیلم به شدت خسته‌کننده و ناامیدکننده می‌شد. جالب است که او این فیلم، «ایس ونتورا: کارآگاه حیوانات خانگی» و «احمق و احمق‌تر» را در سال ۱۹۹۴ ساخته است - سال فوق‌العاده‌ای! پیتر گرین و پیتر ریگرت نیز در این فیلم حضور دارند، اما کامرون دیاز که برای اولین بار به عنوان بازیگر در این فیلم ظاهر شده، بهترین نقش را بعد از کری دارد. ظاهراً این فیلم دنباله‌ای به نام «فرزند ماسک» در سال ۲۰۰۵ داشته است. روی کاغذ باید فیلم بدی باشد، بنابراین باید آن را هم بررسی کنم! جیم کری در نقش «ایپکیس»، کلاهبردار بانکی است که همیشه به دنبال عشق می‌گردد، اما هرگز پیشرفتی در این زمینه نمی‌کند. یک شب او چیزی را در رودخانه می‌بیند. وقتی فکر می‌کند که یک مرد است، به کمک می‌رود، اما در واقع فقط یک ماسک است که به تازگی از یک تابوت قفل شده در عمق دریا آزاد شده است. او آن را به خانه می‌آورد و هنگام بررسی آن به زودی متوجه می‌شود که می‌تواند به صورتش بچسبد و او را به شخصیتی با جذبه و witty تبدیل کند (اگرچه با صورتی به رنگ سبز روشن) که در ابراز جذابیت هیچ مشکلی ندارد. این موضوع خوب است زیرا اکنون با «تینا» (کامرون دیاز) آشنا می‌شویم، پس شاید ماسک بتواند به او کمک کند تا او را جذب کند؟ اما نکته‌ای که درباره این ماسک وجود دارد این است که دارای یک ویژگی شیطنت‌آمیز است - این ماسک خواسته‌های کاربرش را چه خوب و چه بد برآورده می‌کند و البته خیلی زود پلیس «کلاوی» (پیتر ریگرت) وارد عمل می‌شود، زیرا ماسک جنبه متضاد شخصیت صاحبش را بروز می‌دهد و مشکلاتی به وجود می‌آورد. این فیلم وسیله‌ای مناسب برای جیم کری است و او از ابتدا تا انتها بر صحنه تسلط دارد. او جذاب و سرگرم‌کننده است، اما من هرگز او را خنده‌دار نیافتم. شیوه ارائه شوخی‌های او خیلی تند و به شدت در چهره است. هیچ چیز ظریف یا پیچیده‌ای در آن وجود ندارد و اگرچه فیلم بسیار زنده است و به هیچ‌وجه وقت را تلف نمی‌کند، اما برای من کمی تکراری شد و بعد از حدود بیست دقیقه به یاد «باگسی مالون» (۱۹۷۶) افتادم، فقط بدون پای پودینگ. مانند استیو مارتین، سبک کمدی جیم کری برای من جذاب نبود و هرچند این فیلم قطعاً یکی از تلاش‌های بهتر او است و دیاز هم به این ماجرا جذابیت خاصی می‌بخشد، اما همه چیز برای من کمی بیش از حد شلوغ و فانتزی به نظر می‌رسید.