انیمیشن Cars 3 2017

**عصر جدید آغاز می‌شود!** بعد از دیدن فیلم‌های انیمیشن کافی که ممکن است واجد شرایط اسکار ۲۰۱۸ باشند، از نتیجه برخی از عناوین بزرگ بسیار ناامید شدم. بله، از جمله همین فیلم، به جز "کوکو"، سایر فیلم‌های بزرگ تأثیرگذار نبودند. نکته مثبت این است که بعد از مدت‌ها، انیمیشن ۲ بعدی ممکن است برنده شود. این فیلم، فیلمی قابل قبول بود. هرچند داستانش را دوست داشتم،...

**عصر جدید آغاز می‌شود!** بعد از دیدن فیلم‌های انیمیشن کافی که ممکن است واجد شرایط اسکار ۲۰۱۸ باشند، از نتیجه برخی از عناوین بزرگ بسیار ناامید شدم. بله، از جمله همین فیلم، به جز "کوکو"، سایر فیلم‌های بزرگ تأثیرگذار نبودند. نکته مثبت این است که بعد از مدت‌ها، انیمیشن ۲ بعدی ممکن است برنده شود. این فیلم، فیلمی قابل قبول بود. هرچند داستانش را دوست داشتم، اما نحوه روایت آن را نپسندیدم. تکامل "هری پاتر" را دیده‌ام. منظورم بازیگرانش است، به ویژه سه شخصیت اصلی. در طول یک دهه، بچه‌های کوچک به نوجوانان بزرگتری تبدیل شدند. اما برای شخصیت‌های انیمیشن، مفهوم پیری وجود ندارد. آنها همیشه یکسان می‌مانند. این فیلم فقط یک دیدگاه جدید ارائه داد. یعنی درباره پیری و اینکه چطور بر زندگی‌مان تأثیر می‌گذارد صحبت کرد. اینکه نمی‌توانیم همیشه در موقعیت امن خود باقی بمانیم. دیر یا زود، جوانان جای ما را خواهند گرفت. مک‌کویین از مسابقه‌هایش لذت می‌برد و با رقبای دوستانه‌اش رقابت می‌کند. اما همه چیز زمانی تغییر می‌کند که یک تازه‌کار جوان تاریخ را دوباره می‌نویسد. داستان فیلم حول این می‌چرخد که مک‌کویین و تیمش چگونه با تهدید جدیدی که ناشی از نسل جدید و تهاجم آنهاست، مقابله کنند. داستان الهام‌بخش خوبی بود. به نظرم بیشتر می‌تواند میانسالان را تحت تأثیر قرار دهد تا دیگران. اما این فیلم برای همه سنین، به ویژه کودکان، سرگرم‌کننده است. درست مانند تبدیل "رمبو" به "کرید"، فقط می‌خواهم در دنباله بعدی یک آغاز جدید داشته باشم. **۷/۱۰** پیگیری شایسته‌ای برای فیلم اصلی، به مراتب بهتر از "ماشین‌ها ۲". آنها به‌خوبی تمرکز عمل را دوباره بر روی لایتنینگ مک‌کویین قرار داده و حضور متر (لری گای) را به حداقل رسانده‌اند. قرار نیست زندگی‌ها را تغییر دهد، اما به هر حال یک فیلم انیمیشن محکم است. حتی وقتی پیکسار در حال استراحت است، همچنان یک فیلم زیبا ارائه می‌دهد، هرچند که کمی سطحی است. یک چیز مرا آزار می‌دهد، چرا در دنیایی از وسایل نقلیه انسان‌نما، بدون نشانه‌ای از انسان‌ها، دستگیره در دارند...؟ موافقم که "ماشین‌ها ۳" نسبت به "ماشین‌ها ۲" بهبود یافته است، هرچند که نه چندان زیاد. داستان این فیلم احساس می‌شود که بیشتر از فیلم قبلی گردآوری شده است، حتی اگر به طرز نامناسبی به پایان برسد. تمام تولید حول لایتنینگ مک‌کویین ساخته شده است، که صحیح است، قبل از اینکه به طرز عجیبی به نتیجه‌ای که بر روی تازه‌کار کروز رامیرز تمرکز دارد، برسد. ایده‌ای که آنها دنبالش بودند را دوست دارم، اما نحوه انجام آن واقعاً ضعیف است - احساس می‌شود که خیلی تحمیل شده و بیشتر توسعه مک‌کویین در قسمت‌های اول و دوم کنار گذاشته شده است. با این حال، این یک مانع بزرگ نیست. من همچنان با این فیلم زمان خوبی را گذراندم. اوون ویلسون به عنوان مک‌کویین خوب عمل می‌کند، در حالی که کریستلا آلونزو به خوبی در نقش رامیرز بازی می‌کند. یک چیزی که درباره آلونزو می‌پسندم این است که دیزنی به مسیر واضح و عاشقانه با او نرفته است. سایر بازیگران چندان درخشانی ندارند، هرچند که شنیدن صدای کری واشینگتن در نقش ناتالی سرن هم جالب است. متر (لری گای) به طور قابل توجهی کم‌استفاده شده است، که عجیب است چون در دنباله ۲۰۱۱ به طور زیادی استفاده شده است - به نظر می‌رسد که نمی‌دانند چگونه او را به طور ایده‌آل در فیلم جا دهند. خود premise کلی جالب است، در حالی که انیمیشن در سطح بالایی قرار دارد. پایان برای من کاملاً مناسب نیست، اما هنوز هم می‌توانم پیشنهاد کنم که این فیلم را تماشا کنید. **پایان یک فرانچایز که هرگز واقعاً ارزش توجه ما را نداشت.** هرگز واقعاً نمی‌خواستم فیلم‌های "ماشین‌ها" را ببینم. همانطور که قبلاً گفتم، من در زمان انتشار آنها بزرگسال بودم و به‌ویژه احساس می‌کردم که نیروی تبلیغاتی که به شدت تلاش می‌کرد تا این فیلم را به ما تحمیل کند، تقریباً تهاجمی بود، تقریباً به همان روشی که شهودهای یهوه به خانه مردم می‌روند تا دیدگاه خود را در مورد مذهب بفروشند. "ماشین‌ها" در همه جا بودند و فروش کالاهای مرتبط با آن خود یک تجارت میلیارد دلاری بود. بنابراین، ترجیح دادم آنها را نبینم. دوست ندارم احساس کنم که چیزهایی به من تحمیل می‌شوند. همین حالا این فیلم، آخرین فیلم از سه‌گانه را دیدم. مقایسه این فیلم با فیلم اول در فرانچایز می‌تواند تلاشی صادقانه تلقی شود. دو فیلم نسبتاً مشابه هستند، هرچند که اولی به دلیل نوآوری‌اش پیشرفت کرده است. از نظر سناریو و داستان، هر دو کامل کلیشه هستند: اگر یکی درباره موفقیت یک "غریبه" تازه‌کار صحبت می‌کند، پر از نجابت و آرزوی پیروزی، فیلم سوم به ما نشان می‌دهد که هر چیزی پایان دارد و باید بدانیم که چگونه به طور شرافتمندانه و با کرامت از صحنه خارج شویم. این سؤال همیشگی عبور نسل‌ها و درگیری‌هایشان است. در میان این دو فیلم، "ماشین‌ها ۲" به‌طور کامل بی‌مورد است و تنها شخصیتی به عنوان قهرمان دارد که تنها چند دقیقه در فیلم اول ظاهر شده است. "ماشین‌ها ۳"، هرچند که به اندازه کافی کلیشه‌ای است، برخی از شایستگی‌ها و ارزش‌های فیلم اول را دوباره کشف کرده است. با این حال، و با وجود موفقیت تجاری و انتقادی، فکر نمی‌کنم مقایسه هر فیلمی از فرانچایز "ماشین‌ها" با فیلم‌های "داستان اسباب‌بازی"، "بالا" یا "درون‌سرد" صادقانه باشد. در این فیلم‌ها، پیکسار بر روی خلاقیت شرط‌بندی کرده است، یعنی بر روی ایجاد یک داستان اصلی و شخصیت‌های بسیار اصلی. این هرگز در "ماشین‌ها" اتفاق نیفتاد. فقط به حجم عظیمی از کارتون‌های فکر کنید که شامل، هرچند به طور جانبی، خودروهای سخنگو هستند. این یک ایده قدیمی است که پیکسار فقط آن را دوباره تکرار و با تکنیک‌های انیمیشن CGI که به خوبی تسلط دارد، درخشان کرده است. به سادگی، این یک راه برای کسب درآمد زیاد با تلاش کم بود. در این فیلم، دوباره شاهد درخشش فنی، توجه به جزئیات بصری و تیزی و کیفیت انیمیشن دیجیتال هستیم که پیکسار ما را به آن عادت داده است. واقعاً جای تأسف است که استودیو نتواند به اعتبار خود احترام بگذارد و حتی در این زمینه هم شکست بخورد! علاوه بر انیمیشن‌های عالی، کار ترکیب صدا و ویرایش واقعاً با جدیت انجام شده و توسط حرفه‌ای‌های خوب انجام شده است. کار صداپیشگان نیز شایسته توجه است، با بازگشت اوون ویلسون و سایر صداهای برجسته، به همراه کریستلا آلونزو. همه خوب بودند و کار بی‌نقصی انجام دادند. اگر درباره سناریو صحبت کرده‌ایم، تنها می‌توانیم درباره کمدی صحبت کنیم: فیلم چندین تلاش برای شوخی دارد و اگر شوخی‌ها به نظر می‌رسد که به خوبی در داستان قرار گرفته‌اند، حقیقت این است که تقریباً هیچ قدرت یا تأثیری ندارند و به سادگی مردم را نمی‌خنداند. آنها خنده‌دار نیستند. تلاش‌ها برای هیجان‌زایی یا تحریک احساسات نیز به‌طور کامل شکست خورده‌اند، عمدتاً به دلیل فقر شخصیت‌ها، که فقط به صورت طرحی و به سختی می‌توانند همدردی ما را جلب کنند. من این فیلم را به اندازه فیلم اول دوست دارم. به‌گونه‌ای بازی می‌کند که او یک ماشین مسابقه‌ قدیمی و فرسوده است. بسیار خنده‌دار است. هام! این خروجی برای "لایتنینگ مک‌کویین" که حالا به وضوح از بهترین روزهایش گذشته، دوباره به فیلم اول نزدیک‌تر می‌شود، فقط حالا شاید همه ما کمی از فرمول خسته شده‌ایم؟ قهرمان قرمز درخشان باید با واقعیت این که فناوری و مهندسی از سال ۲۰۰۶ در حال پیشرفت است و او دیگر بهترین نیست، مواجه شود. البته، او تسلیم نمی‌شود و با نزدیک شدن "جام پیستون"، او مصمم است تا از تصادف به نظر می‌رسد که پایان شغفش بوده، بازگردد. به این منظور، او مهندس تازه‌کار "کروز" و مشوق خود "اسموکی" را که با "هادسون هورنیت" افسانه‌ای کار کرده بود، جذب می‌کند. او به نظم و انضباط نیاز دارد، باید دوباره تمام آنچه را که می‌داند یاد بگیرد و باید گوش دهد - اگر بخواهد به‌طور جدی با "جکسون استورم" که همه چیز را تسخیر کرده، به چالش بکشد. چند نکته خوب در این فیلم وجود دارد، اما اساساً این یک بازسازی با احساسات کمی بیش از حد است و من آهنگ‌های موسیقی را هم کمی مزاحم یافتم. همچنین کمی بیشتر از حد نیاز در اینجا تفکر وجود دارد. سناریو بارها و بارها فضایل زیادی را القا می‌کند اما به‌جای استفاده از شوخی و شخصیت‌ها برای نشان دادن وفاداری، محبت و فداکاری، بیشتر در چهره ما قرار دارد. هنوز هم اکشن انیمیشن زنده و پرتحرکی وجود دارد و فیلم معطل نمی‌ماند، اما برای من این فرانچایز حالا بالغ شده و نیاز دارد تا به یک موزه اتومبیل نزدیک شما برود.