مستند The Eagle Huntress 2016

**بردگی حیوانات** به یاد دارم که این فیلم زمانی در نظر گرفته می‌شد که در رقابت‌های اسکار شرکت کند. اما برخی افراد می‌گفتند که همه چیز در فیلم ساختگی است و واقعیت ندارد. من نمی‌دانستم باید چه بگویم چون هنوز آن را ندیده بودم. در همان زمان، فیلم «برادران باد» را دیده بودم که یک مستند اتریشی با موضوعی تقریباً مشابه بود. بنابراین انتظار زیادی از...

**بردگی حیوانات** به یاد دارم که این فیلم زمانی در نظر گرفته می‌شد که در رقابت‌های اسکار شرکت کند. اما برخی افراد می‌گفتند که همه چیز در فیلم ساختگی است و واقعیت ندارد. من نمی‌دانستم باید چه بگویم چون هنوز آن را ندیده بودم. در همان زمان، فیلم «برادران باد» را دیده بودم که یک مستند اتریشی با موضوعی تقریباً مشابه بود. بنابراین انتظار زیادی از این فیلم داشتم، اما حالا، بعد از تماشا، واقعاً در حین تماشا ناامید شدم و از اینکه به اسکار راه پیدا نکرد، خیلی خوشحال شدم. من انتظار داشتم داستانی مغولی را ببینم و بله، داستانی از یک خانواده قزاق بود. به جز زیرنویس زبان صحبت‌شده در فیلم، یک روایت انگلیسی نیز وجود داشت که توسط دیزی ریدلی در پس‌زمینه به توضیح وقایع می‌پرداخت. زیرا این فیلم نوعی مستند مصاحبه‌ای نیست، بلکه بر روی چند شخصیت و ماجراهای آن‌ها تمرکز دارد. بله، تقریباً کل فیلم به نظر نمی‌رسید که یک رویداد طبیعی باشد، بلکه از پیش برنامه‌ریزی شده بود. این فیلم نخستین کار کارگردان است. او قطعاً استعداد دارد، اما موضوع درستی را انتخاب نکرده است. این فیلم درباره یک خانواده کوچ‌نشین است که در دشت‌های مغولستان زندگی می‌کنند. فیلم با این جمله آغاز می‌شود که هنر آموزش عقاب قدیمی‌تر از بسیاری از وقایع تاریخی است که مردم این منطقه شاهد آن بوده‌اند. این خانواده کوچک پسر ندارد زیرا این هنر فقط به آن‌ها نسل به نسل منتقل شده است. اما آیشولپان ۱۳ ساله علاقه‌مند است که از پدرش پیروی کند. اینجا است که همه چیز شروع می‌شود، زمانی که او آموزش خود را آغاز می‌کند و قصد دارد قبل از رقابت در بزرگ‌ترین رویداد سالانه کشور، عقاب خود را داشته باشد. نمی‌دانم آخرین باری که یک فیلم را اینقدر پایین ارزیابی کردم چه زمانی بود، به‌خصوص برای یک مستند. احتمالاً این اولین بار است. از هر چیزی در این فیلم متنفر بودم چون عاشق حیوانات هستم. بسیاری از افرادی که آن را دیده‌اند، بدون تفکر از آن قدردانی کرده‌اند. تعجب می‌کنم آیا آن‌ها فیلم‌های دزدی مانند «دزدیده شده: داستان تیفانی روبین» و «دزدیده شده: داستان کارلینا وایت» را هم به همین شکل تحسین می‌کنند، بدون اینکه حقیقت را فاش کنند، بلکه تنها جنایت را مانند دزدی یک جوجه عقاب در این فیلم نشان دهند. برای من، این فیلم به‌نظر می‌رسید که درباره سوءاستفاده از حیوانات و بردگی حیوانات است. همه کارهایی که در فیلم انجام می‌دهند، برای لذت، رکورد، افتخار و البته برای ساخت فیلم است. از آنجا که انسان‌ها متمدن هستند و در دنیای مدرن زندگی می‌کنند، بسیاری از رفتارهای غیرانسانی را متوقف کرده‌ایم و این یکی از آن‌هاست که باید هرچه زودتر از بین برود. اگر یک کشاورز از یک دام (حیوان خانگی) در مزرعه‌اش استفاده می‌کند، به این معنی است که او قصد دارد میلیون‌ها نفر را تغذیه کند. آیا فکر می‌کنید که ربودن یک جوجه عقاب (حیوان وحشی) و آموزش آن به همان شکل یا به‌نوعی ارزشمند است؟ در واقع، این به معنای کشتن دیگر حیوانات، مانند راسو است. اگر یک عقاب در دنیای طبیعی یک راسو را شکار کند، این کاملاً طبیعی است، اما انجام این کار برای انسان یک عدم تعادل بزرگ است. لطفاً از این فیلم حمایت نکنید. به آکادمی جوایز احترام می‌گذارم که آن را نادیده گرفت. مسابقه‌ای که در فیلم نشان داده شد خوب بود، اما واقعاً از این که در عمل سوم تلاش کردند تا حتی بیشتر از آن را نشان دهند، دل‌شکسته شدم. این فیلم الهام‌بخش نیست، بلکه نفرت‌انگیز است. اگر طرفداران حیوانات به سراغ یک فیلم داستانی مانند «وینر-داگ» می‌روند که به‌طور منفی به حیوانات پرداخته، چرا این مستند واقعی را نه؟ لطفاً آن را به بچه‌های کوچک نشان ندهید. این فیلم به لیست بسیار کمی از فیلم‌هایی که به شدت از آن‌ها متنفرم، مانند «مرد در برابر وحش»، اضافه می‌شود. از تماشای آن پشیمانم، اما نمی‌دانستم که چنین رفتار بدی هنوز در قرن بیست و یکم وجود دارد. اگر شما هم مانند من عاشق حیوانات هستید، از آن دوری کنید. به جای آن، به شدت فیلم زیبا و الهام‌بخش «برادران باد» را توصیه می‌کنم. بنابراین این فیلم کاملاً قابل نادیده گرفتن است. **امتیاز: ۰۱/۱۰**