فیلم Amy 2015

زندگی در مرز باریکی بین لذت و ناامیدی. آیا فکر می‌کنید کسی بعد از تماشای «این است» بگوید «باید او را می‌شناختم»؟ پاسخ قطعاً مثبت است. در کشورهای غیرانگلیسی‌زبان، بسیاری از مردم نمی‌دانند مایکل جکسون کیست یا بود. برای من، این مستند نیز چنین حالتی دارد؛ من هیچ تصوری از امی واینهوس نداشتم و هرگز به موسیقی‌های او گوش نداده بودم. بنابراین از کارگردان این فیلم...

زندگی در مرز باریکی بین لذت و ناامیدی. آیا فکر می‌کنید کسی بعد از تماشای «این است» بگوید «باید او را می‌شناختم»؟ پاسخ قطعاً مثبت است. در کشورهای غیرانگلیسی‌زبان، بسیاری از مردم نمی‌دانند مایکل جکسون کیست یا بود. برای من، این مستند نیز چنین حالتی دارد؛ من هیچ تصوری از امی واینهوس نداشتم و هرگز به موسیقی‌های او گوش نداده بودم. بنابراین از کارگردان این فیلم سپاسگزارم و همچنین به خاطر نامزدی‌اش برای اسکار تبریک می‌گویم. این فیلم کامل نبود. مانند هر مستند دیگری، این نیز بر اساس صداها و ویدیوهای ضبط شده و مجموعه‌ای از مصاحبه‌ها با افرادی که با او کار کرده و به او نزدیک بودند، ساخته شده است. مانند یک پازل بود که به‌طور مرتب در ترتیب زمانی چیده شده بود. می‌دانید که از آنها تمام حقیقت را نخواهید گرفت و بسیاری از مسائل همچنان راز باقی می‌مانند. بنابراین این فقط کیفیت و شخصیت یک فرد از زوایای مختلف است، اما دقت و صداقت با امی است که هرگز فاش نخواهد شد. زیرا تنها او می‌داند که در زندگی‌اش چه گذشت، همان‌طور که ما نیز در زندگی خودمان می‌دانیم. بدون شک، من موافقم که فیلم‌ها و مستندها برای فشردن تمام جزئیات زندگی یک فرد در حدود ۲ ساعت بسیار کوتاه هستند و قضاوت کردن درباره‌ آن فرد توسط افرادی که آن را تماشا می‌کنند، توجیه‌پذیر نیست. در این فیلم، پایان به‌طرز ناگهانی بود، به‌طوری که انگار دیگر تصاویری از آنچه واقعاً اتفاق افتاده وجود نداشت. اطلاعاتی که در این زمینه موجود است می‌گوید که پدر امی از نحوه‌ی نمایش دخترش در فیلم، به‌ویژه در سال‌های آخر زندگی‌اش، راضی نبوده است. تنها تعداد کمی می‌دانند که این فیلم چقدر حقیقت دارد، اما به هر حال چیزی که بسیار واضح بود این است که او پدری نبوده که امی آرزو می‌کرده. هر کودک سزاوار پرورش صحیح است. من احساس می‌کنم که مبارزات امی از دوران کودکی‌اش آغاز شد. اما پس از دوران نوجوانی، در حالی که به‌تدریج مستقل‌تر می‌شد، مسیرش را گم کرد، به‌علاوه شهرتی که به او سرازیر شد. او قطعاً صدای با استعدادی داشت، اما نمی‌دانست چگونه آن را مدیریت کند و کسی باید در آنجا برای راهنمایی‌اش می‌بود. بر اساس این فیلم، فکر می‌کنم ازدواج شروعی بر سمت تاریک زندگی امی بود. این فیلم تمام ویژگی‌های لازم برای الهام‌بخشی از دستاوردهای امی و درس‌هایی برای یادگیری از زندگی شخصی‌اش را دارد. هر کسی مشکلات شخصی خود را دارد و امی نیز از این قاعده مستثنی نیست. گرفتار شدن در دام مواد مخدر و الکل در این روزها بین سلبریتی‌ها بسیار رایج است. برای مثال، هیت لجر، فیلیپ سیمور هافمن و بسیاری دیگر از ستاره‌ها قربانی اعتیاد به مواد مخدر هستند. این به این معنا نیست که دستاوردهای آنها هیچ ارزشی ندارد. ما فقط یکی از بسیاری از چهره‌های آنها را می‌بینیم. در نهایت، ما انسان‌ها به دنبال آنچه که می‌خواهیم می‌رویم، اما همه چیز محدودیت دارد و پس از آن چیزی که می‌آید، خود تخریبی است. این فیلم بسیار خوبی است. اگر او را می‌شناسید و هنوز هم می‌خواهید بهتر بشناسید، و اگر او را نمی‌شناسید و می‌خواهید درباره‌اش بدانید، برای هر دو گروه تماشای آن ضروری است. ۸/۱۰ زندگی و زمان‌های امی واینهوس با شوق و ذوق از سوی رسانه‌های جهانی پیگیری شد و خبر مرگش به نوعی ناگهان غیرمنتظره نبود. مستند ۲۰۱۵ که به سادگی «امی» نام دارد، زندگی واینهوس را از پیش از شهرت تا کشف و اوج شهرتش و سقوطش به سمت مواد مخدر ترسیم می‌کند. این یک مستند تاریک و غم‌انگیز است و در بخش‌هایی واقعاً بسیار ناراحت‌کننده است. من این مستند را به‌عنوان «بهترین فیلم ترسناک مستند سال» شنیده‌ام و در حالی که این جمله به‌طور شوخی بیان شده بود، من کاملاً متوجه منظورشان هستم. زیرا این مجموعه‌ای از تماس‌های تلفنی، مصاحبه‌ها و فیلم‌های خانگی است و این حس نزدیکی و صمیمیت خاصی به آن می‌بخشد و در برخی مواقع تقریباً حس کنجکاوانه‌ای به تماشا کننده می‌دهد. در حالی که این حس ترسناک را ایجاد می‌کند، فیلم‌های خانگی کمک می‌کند تا همه‌چیز واقع‌گرایانه‌تر به نظر برسد. من فکر می‌کنم این فیلم می‌توانست از یک راوی بهره‌مند شود. به‌طور کلی به مرحله‌ای به مرحله دیگر در زمان‌بندی منتقل می‌شود و گاه‌گاهی فلش‌بک‌هایی وجود دارد. فکر می‌کنم اگر راوی وجود داشت، توضیحات بیشتری از آنچه که روی صفحه می‌دیدیم و شاید اطلاعات پس‌زمینه بیشتری ارائه می‌شد. فقدان یک صدای راهنما به من این حس را می‌داد که چیزی کم است. اما این فقط یک انتقاد جزئی است. این مستند تماشای دشواری است اما نگاهی خام و صادقانه به اثرات وحشتناک سوء مصرف مواد مخدر و الکل بر روی افراد ارائه می‌دهد. این یک ادای احترام به واینهوس و موسیقی‌اش نیست، بلکه غوصی در طرف تاریک صنعت سرگرمی است. ارزش یک بار تماشا را دارد، اما برای آن آماده باشید که سفری بسیار دشوار را تجربه کنید.