فیلم Fury 2014

در آوریل 1945، در حالی که متفقین آخرین تلاش خود را در جبهه اروپایی انجام می‌دهند، یک سرجوخه باتجربه به نام «وارددی» فرماندهی یک تانک شرمن و گروه پنج‌نفره‌اش را در یک ماموریت مرگبار در پشت خطوط دشمن بر عهده دارد. با تعداد کمتر و تسلیحات ضعیف‌تر، و با یک سرباز تازه‌کار که به گروه آنها اضافه شده، «وارددی» و مردانش با خطرات فوق‌العاده‌ای روبرو...

در آوریل 1945، در حالی که متفقین آخرین تلاش خود را در جبهه اروپایی انجام می‌دهند، یک سرجوخه باتجربه به نام «وارددی» فرماندهی یک تانک شرمن و گروه پنج‌نفره‌اش را در یک ماموریت مرگبار در پشت خطوط دشمن بر عهده دارد. با تعداد کمتر و تسلیحات ضعیف‌تر، و با یک سرباز تازه‌کار که به گروه آنها اضافه شده، «وارددی» و مردانش با خطرات فوق‌العاده‌ای روبرو می‌شوند تا به قلب آلمان نازی حمله کنند. فیلم «خشم» صحنه‌های فوق‌العاده‌ای دارد. جلوه‌های ویژه‌اش شگفت‌انگیز و صدا بسیار خوب است. این فیلم به شدت خشن است و انفجارها و اعضای بدن در نقاط مختلف به پرواز در می‌آیند. من متوجه شدم که فیلم تلاش دارد تا در پیروی از «نجات سرباز رایان» قدم بردارد و شخصیت‌های زیادی از آن فیلم را قرض بگیرد و عمق و احساس آن را بازآفرینی کند. با این حال، این فیلم متوجه نشد که «نجات سرباز رایان» از فیلم‌های جنگی قدیمی الهام گرفته و به آنها ادای احترام می‌کند در حالی که صحنه‌های شگفت‌انگیز و احساسی از نبردها را به تصویر می‌کشد. «خشم» این ویژگی را نداشت. بسیاری از دیالوگ‌ها و تعاملات بین شخصیت‌ها خنده‌دار بود. رمانسی که در وسط فیلم تلاش شده بود گنجانده شود، کارایی نداشت و فقط عجیب به نظر می‌رسید. شخصیت‌ها یک‌بعدی بودند و به نظر می‌رسید فقط کلیشه‌های متحرک هستند. فیلم بیشتر شبیه «تروپیک ثاندر» بود تا «نجات سرباز رایان». نبود نماهای بلند از مناظر و نبردها باعث شده بود که فیلم به اندازه دیگر فیلم‌های این ژانر وسیع یا زیبا به نظر نرسد. با این حال، صحنه‌های اکشن بسیار خوب انجام شده و هیجان‌انگیز و با کارگردانی عالی بودند. به‌نظر می‌رسد که برخی از افراد درباره واقع‌گرایی این فیلم شکایت کرده‌اند، هرچند که امتیازهای بالایی در بیشتر سایت‌های فیلم دارد. امیدوار بودم که این شکایات بیشتر جزئی‌نگری باشند، مانند مدل اشتباه تانک شرمن و موارد مشابه. اما متاسفانه باید بگویم که این موضوع فراتر از اینها بود. به نظر می‌رسد که این فیلم به وضوح توسط یک نویسنده هالیوودی نوشته شده که هرگز نزدیک به هیچ فعالیت نظامی نبوده است. می‌توانم با یک فیلم ناواقعی یا کمی غیرواقعی کنار بیایم اگر بقیه فیلم خوب باشد، اما باید بگویم که واقعاً از این فیلم خوشم نیامد، حتی بعد از تلاش برای فیلتر کردن مضامین غیرواقعی. فیلم بسیار تاریک و خشن است و هیچ شخصیت دوست‌داشتنی در آن وجود ندارد. کارمندی که به عنوان تیرانداز مسلسل تانک معرفی می‌شود ممکن است کمی دوست‌داشتنی باشد، اما این که او در ابتدا به این سمت منصوب شده، یکی از آن بخش‌های بی‌معنی است. در این فیلم، «قهرمان‌ها» واقعاً بهتر از نازی‌ها نیستند. صحنه‌ای که «وارددی» کارمند مذکور را وادار می‌کند تا به یک اسیر غیرمسلح شلیک کند، به شدت نفرت‌انگیز است. مطمئنم که این موضوع در برخی موارد در طول جنگ به حقیقت نزدیک بوده، اما من برای سرگرمی به تماشای یک فیلم نمی‌نشینم. با این حال، باید بگویم که فیلم از نظر بازیگری و فیلمبرداری بسیار خوب انجام شده است، با یک استثنا: استفاده بی‌رویه از جلوه‌های گلوله‌های نشانه‌گذار. گلوله‌های نشانه‌گذار به شکلی نیستند که شما در یک فیلم جنگ ستارگان باشید و بله، من در طول خدمت نظامی‌ام از گلوله‌های نشانه‌گذار استفاده کرده‌ام، به وضوح برخلاف تولیدکننده و مشاوران (اگر داشتند) این فیلم. ریتم فیلم تا حدی نامنظم بود. بعضی از بخش‌ها بسیار سریع پیش می‌رفتند، اما برخی قسمت‌ها، مانند صحنه در آپارتمان دو زن آلمانی، بسیار کند و خسته‌کننده بود. «آخرین ایستادگی» در پایان فقط احمقانه و بی‌معنی بود. تقریباً بلافاصله شروع شد زمانی که کارمند بیچاره با چشم‌هایش پیاده‌نظام آلمانی را می‌بیند. سپس تا زمانی که آنها واقعاً برسند، زمان زیادی می‌گذرد تا «قهرمان‌ها» تمام وقت دنیا را برای آماده‌سازی داشته باشند. به طور طبیعی، هیچ راهی وجود ندارد که یک تانک شرمن بتواند چنین حمله‌ای را متوقف کند و آلمانی‌ها نیز به طور قطع دور نمی‌زنند و با سلاح‌های بی‌فایده به آن تانک شلیک نمی‌کنند. همچنین، وقتی آنها تمام این زمان را برای آماده‌سازی داشتند، چرا برخی از مهمات را بیرون از تانک گذاشتند؟ واضح است که برخی از نویسندگان احمق فکر کردند که این یک صحنه خوب خواهد بود. و نمی‌خواهم در مورد این واقعیت که آلمانی‌ها ظاهراً هر بار که کارگردان فکر می‌کند زمان صحنه‌ای آهسته درون تانک است، متوقف می‌شوند، شروع کنم. پایان؟ من از پایان‌های بد متنفرم و این یکی قطعاً هیچ احساسی از پاداش به من نداد که بیش از دو ساعت از این فیلم را تحمل کرده‌ام. بی‌نیاز به گفتن، کمی ناامید شدم.