فیلم Two for the Road 1967

چقدر می‌خواهید به گذشته خرده بگیرید؟ فیلم "دو برای جاده" به کارگردانی استنلی دانن و نوشته فردریک رافائل است. این فیلم با بازی آلبرت فینی و آدری هپبورن همراه است. موسیقی این اثر توسط هنری مانچینی ساخته شده و کریستوفر چالیس عکاس فیلم است. داستان فیلم به صورت غیرخطی رابطه میان جوآنا (هپبورن) و مارک والاس (فینی) را بررسی می‌کند. این زوج در مسیری که در...

چقدر می‌خواهید به گذشته خرده بگیرید؟ فیلم "دو برای جاده" به کارگردانی استنلی دانن و نوشته فردریک رافائل است. این فیلم با بازی آلبرت فینی و آدری هپبورن همراه است. موسیقی این اثر توسط هنری مانچینی ساخته شده و کریستوفر چالیس عکاس فیلم است. داستان فیلم به صورت غیرخطی رابطه میان جوآنا (هپبورن) و مارک والاس (فینی) را بررسی می‌کند. این زوج در مسیری که در آن قرار دارند، با هم آشنا می‌شوند، به تعطیلات می‌روند، از هم جدا می‌شوند و دوباره به هم می‌پیوندند و روایت داستان در طول ۱۲ سال پیش می‌رود. دانن و رافائل تصویری خلق کرده‌اند که رشته‌های احساسی متفاوت یک رابطه مرد و زن را به وضوح نشان می‌دهد. این رویکرد صادقانه، به همراه بازیگران اصلی جذاب، به شدت من را درگیر می‌کند. لحظاتی از سرگرمی و حتی کمدی وجود دارد، اما این لحظات همیشه با حسی از غم یا پشیمانی همراه است و این فیلم را نه تنها به یک کمدی یا درام، بلکه به ترکیبی نزدیک به کمال از هر دو تبدیل می‌کند - یا به عبارتی، طعمی تلخ و شیرین دارد. موسیقی مانچینی شیرین و دل‌انگیز است و آهنگ عنوان به‌ظاهر یکی از آثار مورد علاقه خودش است، در حالی‌که عکاسی پاناوژن چالیس اغلب زیباست. در این فیلم، هپبورن نقش جوان‌تر خود را بازی می‌کند که کمی غیرواقعی به نظر می‌رسد و یکی از شوخی‌ها بیش از حد به طول می‌انجامد، اما "دو برای جاده" هنوز هم برای کسانی که حاضرند به موضوعات انسانی و زناشویی آن توجه کنند، تازه و جالب به نظر می‌رسد. فیلم همچنین با دیالوگی تاثیرگذار از شخصیت‌های اصلی به پایان می‌رسد که فراموش‌نشدنی خواهد بود. ۸ از ۱۰ جوآنا (آدری هپبورن) و همسرش مارک (آلبرت فینی) در حال سفر جاده‌ای به جنوب فرانسه هستند تا در افتتاح یک خانه که او برای موریس (کلود دوفن) و فرانسواز (نادیا گری) طراحی کرده، شرکت کنند. از همان ابتدا واضح است که روزهای آفتابی این زوج به سر آمده و آن‌ها در حال حاضر فقط در حال انجام حرکات زناشویی هستند. در مسیر، استنلی دانن این زوج را با استفاده از فلش‌بک‌ها به ما معرفی می‌کند و ما زمان‌های شادشان را می‌بینیم که چگونه با هم آشنا شدند، یک خودروی قدیمی را به راه انداختند، زیر ستاره‌ها عشق ورزیدند و غیره... همچنین سناریوهایی که منجر به ایجاد شکاف‌ها، از دست دادن اعتماد به یکدیگر و رفتارهای خودخواهانه آن‌ها شده است، به تصویر کشیده می‌شود و در نهایت ما را به نقطه شروع می‌رساند. آیا همه چیز غیرقابل بازگشت است؟ راستش، این واقعاً مهم نیست. چیزی که در اینجا داریم یک رابطه الکتریکی است که توسط دو ستاره به تصویر کشیده شده که شیمی طبیعی و واقعی‌ای با هم دارند. به ویژه فینی به نظر می‌رسد که واقعاً از زمان خود لذت می‌برد و هپبورن شادی و سبکی را از خود ساطع می‌کند که داستان عشق را جذاب و تماشایی می‌کند. با پیشرفت داستان، هر دو بزرگ‌تر می‌شوند و ما نیز باید با آن‌ها بزرگ شویم - تجربه‌ای که همه ما، هرچند reluctant، باید با آن روبرو شویم و نتایج همیشه غیرقابل پیش‌بینی است. دیالوگ‌های خوب ساخته شده واقعی و اغلب بسیار witty هستند و به طور مطمئن توسط دو بازیگری که به وضوح در کنار یکدیگر راحت هستند، ارائه می‌شوند. هنری مانچینی همراهی دلنشین و مناسبی برای این داستان از زندگی‌ها و عشق‌های دو نفری که واقعاً نمی‌دانند چگونه یا چرا به این وضعیت رسیده‌اند، به ارمغان می‌آورد و حتی در مراحل پایانی خود، هنوز هم درجه‌ای از joie-de-vivre را منتقل می‌کند!