فیلم The Whisperer in Darkness 2011

فیلم "ندای کثولهو" از جامعه تاریخی اچ.پی. لاوکرافت یک اثر فوق‌العاده بود. انتخاب ساخت آن به‌صورت سیاه و سفید و بی‌صدا به گونه‌ای که به نظر برسد در دهه‌های ۲۰ و ۳۰ ساخته شده، یک نبوغ بود و فیلم به‌طور نزدیکی به منبع اصلی پایبند است بدون اینکه خسته‌کننده باشد. بنابراین وقتی اعلام شد که دنبالۀ این فیلم با اقتباس از داستان "نجواگر در تاریکی"...

فیلم "ندای کثولهو" از جامعه تاریخی اچ.پی. لاوکرافت یک اثر فوق‌العاده بود. انتخاب ساخت آن به‌صورت سیاه و سفید و بی‌صدا به گونه‌ای که به نظر برسد در دهه‌های ۲۰ و ۳۰ ساخته شده، یک نبوغ بود و فیلم به‌طور نزدیکی به منبع اصلی پایبند است بدون اینکه خسته‌کننده باشد. بنابراین وقتی اعلام شد که دنبالۀ این فیلم با اقتباس از داستان "نجواگر در تاریکی" ساخته می‌شود، از شادی به شدت هیجان‌زده شدم. متأسفانه، "نجواگر در تاریکی" نتوانست به سطح بالای "ندای کثولهو" برسد. به جای اینکه یک فیلم بی‌صدا باشد، این فیلم بیشتر در سبک فیلم‌های ترسناک سیاه و سفید دهه ۵۰ ساخته شده است. اگرچه با سبک انتخاب شده مشکلی ندارم، اما برخی انتخاب‌های عجیب باعث شد احساس بی‌حوصلگی کنم و گاهی بگویم: "ها؟" پس مشکل کجا به وجود می‌آید؟ شروع به شک کردم که آیا داستان اصلی را به درستی به یاد دارم. سپس متوجه شدم که به درستی به یاد دارم. آن‌ها نه تنها تغییراتی در داستان ایجاد کرده‌اند، بلکه داستان را تنها به بخش‌های اول و دوم محدود کرده و یک بخش سوم کاملاً جدید خلق کرده‌اند. با اینکه درک می‌کنم اقتباس در فیلم‌ها چقدر مهم است و بیشتر از بسیاری دیگر تحمل بیشتری دارم، تغییر لحن در بخش سوم به قدری شدید است که باعث سرگیجه مخاطب می‌شود. بخش پایانی به طور مستقیم به سمت ترس و اکشن سنتی می‌رود که بیشتر شبیه به بازی‌های RPG "ندای کثولهو" است تا داستان‌های عجیب و غریب و آرامی که لاوکرافت به خاطرشان مشهور است. این موضوع باعث شده یکی از نامنظم‌ترین فیلم‌هایی که در یاد دارم را ببینم. تغییر لحن به قدری چشمگیر است که مشخص است بخش‌های مختلف فیلم در دو دوره زمانی کاملاً متفاوت نوشته شده‌اند. بنابراین، این فیلم بعد از "ندای کثولهو" واقعاً ناامیدکننده است. به شدت توصیه می‌کنم که آن را ببینید و این یکی را فقط به طرفداران دوآتشه لاوکرافت پیشنهاد می‌کنم.