فیلم Insidious 2010

این فیلم کاملاً اصیل نیست، اما به خاطر افرادی که در آن حضور دارند، از جمله جیمز وان، کارش را به خوبی انجام می‌دهد. امتیاز نهایی: ★★★½ - واقعا از آن لذت بردم. به شدت توصیه می‌کنم وقتتان را برای تماشای آن صرف کنید. فیلم "Insidious" به کارگردانی جیمز وان و نویسندگی لی وانل ساخته شده است. بازیگران آن شامل پاتریک ویلسون، رز بایرن، تای سیمپکینز،...

این فیلم کاملاً اصیل نیست، اما به خاطر افرادی که در آن حضور دارند، از جمله جیمز وان، کارش را به خوبی انجام می‌دهد. امتیاز نهایی: ★★★½ - واقعا از آن لذت بردم. به شدت توصیه می‌کنم وقتتان را برای تماشای آن صرف کنید. فیلم "Insidious" به کارگردانی جیمز وان و نویسندگی لی وانل ساخته شده است. بازیگران آن شامل پاتریک ویلسون، رز بایرن، تای سیمپکینز، باربارا هرشی، لین شای و اندرو آستور می‌باشند. موسیقی فیلم توسط جوزف بیشارا و فیلمبرداری آن توسط جان آر. لئونتی انجام شده است. تیم سازنده "Saw" و "Dead Silence" با "Insidious" به یکی از بهترین نمونه‌های فیلم‌های خانه‌های تسخیر شده در عصر مدرن بازگشته‌اند. البته، این موضوع برای افرادی که به این فرمول علاقه‌ای ندارند، اهمیت چندانی ندارد، اما به نظر می‌رسد که این فیلم یکی از معدود فیلم‌های ترسناک زیرژانر باشد که با ارزیابی‌های بهتر از حد متوسط به نمایش درآمده است. البته این فیلم کامل نیست و به خصوص در دنیای ترسناک، فیلم‌های کمی وجود دارند که بتوانند از انتقادات و نظرات منفی به سلامت عبور کنند. اما برای بزرگسالانی که می‌توانند جو را تنظیم کرده و خود را در دنیای ترسناک و پر از ترس که وان و وانل به تصویر کشیده‌اند غرق کنند، این فیلم جذاب است. بسیاری به تغییر در ثلث آخر فیلم اشاره کرده‌اند، جایی که فیلم به توجیه پروژه نجومی به عنوان دلیل ترس و وحشت قبلی می‌پردازد. بدون شک، فیلم به سمت خود می‌غلطد و در ۱۵ دقیقه آخر به یک آشفتگی از ایده‌های جسورانه و اجراهای ناکافی تبدیل می‌شود. با این حال، جالب است که ببینیم چگونه فیلم‌های خانه‌های تسخیر شده در زمان اخیر به نداشتن نوآوری در داستان متهم می‌شوند، موضوعی که به فیلم فوق‌العاده "زن در سیاه" که پس از "Insidious" منتشر شد، نیز نسبت داده شده است. در اینجا سازندگان چیزی متفاوت ارائه داده‌اند، درست است که این موضوع به آن شکلی که آن‌ها یا طرفداران سخت‌گیر این ژانر انتظار داشتند، عمل نکرده، اما شخصاً در تماشای دوم این موضوع را قابل بخشایش یافتم. این فیلم مانند سوار شدن بر ترن هوایی محبوبتان است؛ لذت می‌برید از چرخش‌ها و لحظات ترسناک، اما تنها قسمت‌های یکنواخت آن را تحمل می‌کنید در حالی که قلبتان سعی می‌کند ضربانش را تنظیم کند. زمانی که "Insidious" در اوج خود قرار دارد، کاملاً هیجان‌انگیز و دلهره‌آور است و به طرز فوق‌العاده‌ای ساخته شده است؛ از صداهای آرام در مانیتور کودک به موجوداتی که به خانه خانواده لامبرت حمله می‌کنند، پیش می‌رود. عنصر معما در این فیلم قوی است؛ آن‌ها چه می‌خواهند؟ چرا پسر دالتون در کماست و پزشکان هیچ ایده‌ای ندارند؟ چرا موجودات حتی پس از جابه‌جایی خانواده لامبرت آن‌ها را دنبال می‌کنند؟ این آخرین موضوع در سناریو تازگی دارد، حرکتی منطقی است اما در دیگر فیلم‌های ترسناک به ندرت دیده می‌شود. صحنه‌های ترسناک به خوبی در طول فیلم جایگذاری شده‌اند و تعدادی از صحنه‌ها به قدری ترسناک هستند که زیر پوستتان می‌روند و مدتی در آنجا باقی می‌مانند. به‌راستی، فکر نمی‌کنم دیگر بتوانم به "Tiptoe Through the Tulips" گوش بدهم بدون اینکه احساس ترس کنم. استفاده از عکس‌ها و آینه‌ها احساس لرز را به پوست شما القا می‌کند، در حالی که ورود لین شای به عنوان یک فیزیکدان ماورایی و استفاده بعدی از ماسک گاز، به این ترس و دلهره ادامه می‌دهد (اگرچه بعد از صحنه ماسک گاز، فیلم کمی افت می‌کند). این فیلم ایده‌ها را قرض می‌گیرد و از دیگر فیلم‌های ترسناک الهام می‌گیرد و به طور قطع، نیمه دوم آن به وعده‌های نیمه اول نمی‌رسد؛ حتی اعتراف می‌کنم که طراحی یک موجود خاص ضعیف است، اما این فیلم چیزی جدید برای فرمول ارائه می‌دهد و همچنین بازیگران به خوبی عمل کرده‌اند، که خود یک rarity است. این فیلم با همه طرفدارانش همخوانی نداشته است، اما در گیشه موفقیت بزرگی کسب کرده و نزدیک به 85 میلیون دلار سود کرده است. بازار برای یک فیلم ترسناک خوب همیشه موجود است، بنابراین "Insidious" با وجود مشکلات نیمه دومش، در بین بهترین‌ها قرار دارد. 8/10