فیلم Le Notti Bianche 1957

مارچلو ماسترویانی زن جوانی را می‌بیند که با صبر در کنار یک پل منتظر است. در ابتدا فکر می‌کند او یکی از زنان شب است، اما وقتی از کنارش می‌گذرد، به نظر می‌رسد صدای گریه‌اش را می‌شنود. او که نگران شده، سعی می‌کند از او دور شود، اما ماسترویانی موفق می‌شود او را آرام کند و آن‌ها شروع به صحبت می‌کنند. آن‌ها تصمیم می‌گیرند فردا...

مارچلو ماسترویانی زن جوانی را می‌بیند که با صبر در کنار یک پل منتظر است. در ابتدا فکر می‌کند او یکی از زنان شب است، اما وقتی از کنارش می‌گذرد، به نظر می‌رسد صدای گریه‌اش را می‌شنود. او که نگران شده، سعی می‌کند از او دور شود، اما ماسترویانی موفق می‌شود او را آرام کند و آن‌ها شروع به صحبت می‌کنند. آن‌ها تصمیم می‌گیرند فردا شب، در همان مکان و در همان ساعت دوباره ملاقات کنند و این آغاز یک درام ساده و دلنشین است که در آن "ماریو" و "ناتالیا" (ماریا شل) به تدریج به یکدیگر اعتماد می‌کنند و ارتباطی بر اساس تمایلات و ناامیدی‌های عاطفی‌شان برقرار می‌سازند. همچنین متوجه می‌شویم چرا او هر شب منتظر می‌ماند. با پیشرفت داستان، لحظات پرتنش و شادی را شاهد هستیم و عشق در حال شکوفایی است. اما آیا این رابطه می‌تواند به چیزی منجر شود؟ شب‌های سرد زمستانی، برف و کانال‌ها همگی به غنای eerie و جذابیت دو بازی فوق‌العاده کمک می‌کنند که آسیب‌پذیری‌های شخصیت‌هایشان، آرزوها، ناامیدی‌ها و امیدهایشان را به تصویر می‌کشند. ویسکونتی همچنین به خوبی حس خانواده را در داستان گنجانده است، به ویژه رابطه‌ای که با صاحب‌خانه پر سر و صدا و دلسوز هتلش (مارچلا روونا) و او با مادربزرگ پیرش دارد که به طرز کمدی با سنجاق ایمنی پیراهن‌هایشان را به هم می‌دوزد تا نتواند دور شود! در این فیلم کمدی وجود دارد، اما همچنین حسی از غم و اندوه هم مشاهده می‌شود. این اندوه نه از نوع ملال‌آور، بلکه بیشتر از نوع اجتناب‌ناپذیری است که به نوعی می‌دانید یکی از آن‌ها ممکن است در پایان به مراتب بدتر شود. داستایفسکی چندان به پایان‌های "خوش" علاقه‌ای نداشت - پس انتظار چنین پایانی را نداشته باشید، اما شیمی ظریف بین ماسترویانی و شل را می‌توان لذت برد.