فیلم The Danish Girl 2015

این فیلم یک زندگی‌نامه مهم است، اما چندان الهام‌بخش نیست. قبل از اکران این فیلم، یادم هست که بسیاری از کارشناسان انتظار داشتند این فیلم در جوایز اسکار موفق عمل کند. حالا که چهار نامزدی اسکار دارد، بسیار تاسف‌آور است که فیلم به شدت درخشان نیست و نتوانسته است به انتظارات پاسخ دهد. این یک فرصت از دست رفته است که داستان خوبی داشت، اما نتیجه...

این فیلم یک زندگی‌نامه مهم است، اما چندان الهام‌بخش نیست. قبل از اکران این فیلم، یادم هست که بسیاری از کارشناسان انتظار داشتند این فیلم در جوایز اسکار موفق عمل کند. حالا که چهار نامزدی اسکار دارد، بسیار تاسف‌آور است که فیلم به شدت درخشان نیست و نتوانسته است به انتظارات پاسخ دهد. این یک فرصت از دست رفته است که داستان خوبی داشت، اما نتیجه آن رضایت‌بخش بود. این فیلم یک زندگی‌نامه تاریخی مهم است، حداقل برای بخشی از مخاطبان. به آن احترام می‌گذارم، اما به اندازه‌ای که انتظار داشتم، مرا تحت تأثیر قرار نداد. از کارگردان برنده اسکار فیلم "خطاب به پادشاه" و برنده سال گذشته برای نقش اصلی، ادی ردمین و آلیشیا ویکاندر، انتظار یک اثر هنری بزرگ را داشتیم، اما نتوانستند آنچه را که انتظار می‌رفت به نمایش بگذارند. اما آلیشیا ویکاندر بسیار خوب بود و درخششی دیگر در نقش همکار زن خود داشت، مانند فلیسیتی جونز در فیلم قبلی ادی "نظریه همه چیز". اگر من داور بودم، قطعاً جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به او می‌دادم، و این نتیجه‌ای است که امیدوارم در روز یکشنبه آینده به آن برسم. ادی ردمین برای نقش اصلی زحمت زیادی کشیده است و در بسیاری از صحنه‌ها به خوبی اجرا کرده، اما در همین جا کمی ناامید شدم. احساس می‌کردم شخصیت او کمی پرتنش است؛ شاید به این دلیل که من خودم همجنس‌گرا نیستم. لوکیشن‌ها، لباس‌ها، حتی کارگردانی و موسیقی خوب بودند. هر دو بازیگر اصلی به نوعی شبیه به هم هستند و در انتخاب بازیگران شکی نیست، اما باید داستان به شکل بهتری به نمایش گذاشته می‌شد. شاید ریتم فیلم کمی باید سریع‌تر می‌بود و برخی صحنه‌های احساسی می‌توانستند تأثیر بیشتری داشته باشند. من به شدت تمایل داشتم نمرات بیشتری بدهم، اما نمی‌توانم از این فراتر بروم. این فیلم را نمی‌توانم بد تلقی کنم، بلکه منظورم این است که فرصت از دست رفته‌ای برای تبدیل شدن به یک شاهکار بوده است. بنابراین به طور کلی، تماشای آن خوب است. 7 از 10 **این فیلم به شدت نظامی‌گراست و رویکردی بی‌طرفانه بهتر بود.** این فیلم دشوار است که نظر خاصی درباره‌اش بدهم. از یک سو، و صرفاً از نظر فنی، این فیلم واقعاً خوب و باکیفیت ساخته شده است. از سوی دیگر، سوالات و نکات اختلافی زیادی دارم که مانع از تأیید کامل آن می‌شود. و خواننده باید آماده باشد که با آنچه می‌نویسم به طور سالم اختلاف نظر داشته باشد، زیرا من عادت ندارم آنچه را که فکر می‌کنم پنهان کنم یا نظراتم را زیر تیغ سیاسی درست‌کاری ببُرم. می‌دانم که این فیلم هنگام اکران تحسین شد و ماشین تبلیغاتی به خوبی آن را فروخت. همچنین می‌دانم که این فیلم یکی از محبوب‌ترین فیلم‌ها در جامعه GLBT (و همه حروف و نمادهایی که می‌خواهند اضافه کنند) است. من قبلاً برخی از نقدهای فیلم‌های دیگر را نوشته‌ام که در آن‌ها به تسلیم بیش از حد به سیاسی‌کاری یا لابی‌های اجتماعی/اخلاقی انتقاد کرده‌ام. از آنجا که سینما یک تجربه هنری و تفریحی است، دوست ندارم ببینم که از آن برای تبلیغات یا القای ایده‌ها و اخلاق استفاده می‌شود. ما باید از تماشای یک فیلم لذت ببریم و استعداد و هنر افراد دخیل را ببینیم، نه اینکه احساس کنیم فیلم تلاش دارد به ما بگوید درباره یک موضوع یا تم چه فکر کنیم که این فیلم سعی دارد انجام دهد. این فیلم به طور مناسب تاریخ کافی برای تبدیل به یک ملودرام خوب، پر از درد و دل‌های وجودی و مواد دوستدار ترنس را داشت. مسائل عملی‌تر، مانند رابطه بین اینار و خانواده اصلی‌اش و پیامدهای انتقال او بر هنر و پذیرش آن توسط عموم و بازار هرگز مورد بحث قرار نمی‌گیرد. فیلم ترجیح می‌دهد تبلیغ کند و این در صحنه معروفی که شخصیت در باغ مورد حمله قرار می‌گیرد، مشهود است. چنین حمله‌ای در شهری به این لیبرالی مانند پاریس منطقی نیست و هیچ داده تاریخی برای حمایت از این که وگنر در آن شهر مورد حمله یا توهین قرار گرفته، وجود ندارد. با این حال، برای انجام نقش دینی‌اش، فیلم نیاز داشت که این صحنه را قرار دهد تا مخاطب از قبل با شخصیت همدردی کند. اگرچه از نحوه ساخت فیلم خوشم نیامد، اما از کار ادی ردمین و آلیشیا ویکاندر بسیار لذت بردم. آن‌ها به خود اختصاص دادند، به ویژه او، که باعث شد جایزه اسکار را به طور کامل شایسته دریافت کند. تنها اعتراضی که دارم این است: چرا یک بازیگر ترنس واقعی برای نقش اصلی انتخاب نشد؟ من انتخاب ردمین را درک می‌کنم، اما فکر نمی‌کنم او حتی شبیه وگنر واقعی باشد. از نظر فنی، فیلم ارزش‌های تولید خوبی دارد که قابل ذکر است: دکور و لباس‌ها عالی هستند و به خوبی دوره و محیط‌هایی که شخصیت‌ها در آن حرکت می‌کنند را بازسازی می‌کنند، فیلم‌برداری واقعاً بسیار خوب است و انتخاب لوکیشن‌ها به طور بسیار فکر شده و عاقلانه انجام شده است. موسیقی متن، با وجود اینکه ملایم و کند به نظر می‌رسد، به خوبی با فیلم هماهنگ است.