فیلم Good Time 2017

هرگز تصور نمی‌کردم که دیدن کسی در حال نوشیدن یک بطری اسپرایت، باعث شود تا از درد و ترس همدردی دچار درد شوم. _امتیاز نهایی: ★★★ - من از آن خوشم آمد. شخصاً توصیه می‌کنم امتحان کنید._ فقط می‌توانم فرض کنم که وقتی به من گفتند "Good Time" فیلم خوبی است، شوخی می‌کردند. این فیلم قطعاً تجربه خوبی نیست! "Good Time" بسیار ناخوشایند، خشم‌برانگیز و افسرده‌کننده است...

هرگز تصور نمی‌کردم که دیدن کسی در حال نوشیدن یک بطری اسپرایت، باعث شود تا از درد و ترس همدردی دچار درد شوم. _امتیاز نهایی: ★★★ - من از آن خوشم آمد. شخصاً توصیه می‌کنم امتحان کنید._ فقط می‌توانم فرض کنم که وقتی به من گفتند "Good Time" فیلم خوبی است، شوخی می‌کردند. این فیلم قطعاً تجربه خوبی نیست! "Good Time" بسیار ناخوشایند، خشم‌برانگیز و افسرده‌کننده است و من از هر دقیقه‌اش لذت بردم. نقطه قوت این فیلم، استفاده از پالت رنگی است که بیشتر صحنه‌ها با نورهای نئونی یا درخشش تلویزیون یا چراغ خیابان دور روشن می‌شود. به اندازه‌ای که فیلم از نظر tonal تاریک می‌شود، دیدن چهره رابرت پتینسون که با نور قرمز نئونی روشن شده، زیباست. این یک سلیقه شخصی است، اما من یک فیلم را فقط به خاطر نورپردازی نئونی می‌بینم و "Good Time" از آن به عنوان یک تضاد عالی با حس کثیف سایر اجزا استفاده می‌کند. داستان شاید کمترین بخش مورد علاقه‌ام باشد، اما بازیگری، فیلمبرداری و موسیقی به قدری خوب کار کرده‌اند که این موضوع خیلی برای من مزاحمت ایجاد نکرد. می‌گویم بازیگری عالی است، اما واقعاً منظورم این است که رابرت پتینسون و بنی سافدی عالی هستند، بقیه فقط راهی برای پیشبرد داستان هستند و خوب‌اند (به جز بارخد عبدی که واقعاً ارتباط برقرار نکرد). اگر فقط پتینسون را در مجموعه "Twilight" دیده‌اید (اعتراف می‌کنم که تنها باری که او را دیده‌ام همین بوده) که در آن هیچ‌کس بازی نمی‌کند و فقط دیالوگ‌ها را با چشمان مرده تکرار می‌کند، این فیلم واقعاً تفاوت زیادی دارد و او واقعاً یک بازی فوق‌العاده و معتبر ارائه می‌دهد. داستان کامل نیست، مشکلاتی در ریتم دارد و چند لحظه "چرا این کار را می‌کنند؟" وجود دارد، اما یک داستان بسیار جذاب است که به شدت تاریک و غم‌انگیز است، اما همچنان قلبی برای خود دارد. داستان پتینسون را به عنوان شخصیت اصلی معرفی می‌کند که سعی دارد به برادرش که مشکل ذهنی دارد کمک کند بعد از اینکه از خانه خارج می‌شوند، اما واقعاً دشوار است که بخواهید از او حمایت کنید. پایان فیلم آن چیزی نیست که من انتظار داشتم یا می‌خواستم، اما یک پایان محکم است و برای فیلم کار می‌کند. "Good Time" فیلمی نیست که بیشتر مردم قدردانی کنند یا حتی بخواهند تماشا کنند اگر بدانند واقعاً درباره چه چیزی است، اما اگر بتوانید به یک فیلم کاملاً تاریک و بی‌رحم احترام بگذارید که هیچ‌گاه آرامش نمی‌یابد، این فیلم ارزش دیدن دارد و حرفی برای گفتن دارد. فیلمی خشن و اضطراب‌آور درباره یک سرقت که به اشتباه پیش می‌رود و انرژی جنبشی و حس افسردگی کسانی را به تصویر می‌کشد که در شهر بزرگ به سختی زندگی می‌کنند (قانونی و غیرقانونی). بازیگری در این فیلم فوق‌العاده است و عملکرد قدرتمند رابرت پتینسون و بازی قابل توجه بنی سافدی که برادر پتینسون را بازی می‌کند، درخشان است. یک سفر وحشیانه. فیلم جنایی "Good Time" با بودجه پایین، سخیف، تاریک و ابتدایی به شدت شبیه یک ضربه سینمایی به صورت است. هر چه بیشتر به این فیلم فکر می‌کنم، بیشتر از آن خوشم می‌آید. پیدا کردن فیلمی که اینقدر مطمئن و کاملاً متعهد به لحن تاریکش باشد، نادر است و در صحنه آغازین با اعتماد به نفس و شجاعت به تصویر کشیده می‌شود. این فیلم یادآور آثار اولیه اسکورسیزی است، اما هرگز احساس نمی‌شود که یک کپی ارزان از آن کارگردان است. رابرت پتینسون که تقریباً قابل شناسایی نیست (تبریک به او برای قبول کردن نقش‌های چالش‌برانگیز و غیرجذاب مانند این) به عنوان کانی، یک جنایتکار سطح پایین که ایده‌های صنعتی و جاه‌طلبانه‌ای دارد اما از نظر هوش فاصله زیادی دارد، فوق‌العاده است. پس از اینکه او برادرش نیک (با بازی فوق‌العاده بنی سافدی) را متقاعد می‌کند که در یک سرقت بانکی به او کمک کند، همه چیز به اشتباه پیش می‌رود و برادرش دستگیر می‌شود در حالی که کانی آزاد است. یک ساعت بعدی، در حال سوار شدن با این مرد نفرت‌انگیز می‌گذرد در حالی که او سعی می‌کند نیک را از دست پلیس آزاد کند. کانی در خیابان‌های شهر در طول یک شب بی‌خوابی سفر می‌کند و هر چه بیشتر در این کابوس گرفتار می‌شود. با پیشرفت شب، او ناامیدتر می‌شود و شروع به آسیب رساندن به هر کسی می‌کند که در مسیرش قرار می‌گیرد، از یک نگهبان امنیتی پارک تفریحی (بارخد عبدی)، یک دختر نوجوان (تالیاه وبستر) و مادربزرگ مهاجرش، تا یک فروشنده مواد مخدر تازه آزاد شده (بادی دورس) که بطری سُدی پر از LSD دارد. کانی فرد خوبی نیست. او برادرش را به عنوان یک مهره جنایی مورد استثمار قرار می‌دهد، به دوست دختر ناپایدارش کوری (جنیفر جیسون لی) توهین می‌کند، تمایلات نژادپرستانه‌ای دارد که به صورت‌های مختلف به آرامی بروز می‌کند و تقریباً از همه کسانی که در مسیرش قرار می‌گیرند سو استفاده می‌کند. او واقعاً به هیچ‌کس جز برادرش و یک سگ مهربان نیست، اما پتینسون آنقدر در این نقش فوق‌العاده است که من واقعاً از خودم متنفر شدم وقتی به طرز غیرقابل توجیهی شروع به حمایت از این مرد بی‌اخلاق و شکارچی کردم تا از دست پلیس فرار کند. این یکی از آن لحظات تعیین‌کننده برای یک بازیگر است و پتینسون فراموش‌نشدنی است. مقایسه‌ها با آل پاچینو جوان اجتناب‌ناپذیر است. این فیلم در تمام طول خود روحیه مستقل را به تصویر می‌کشد و احساس نزدیکی شخصی را منتقل می‌کند، که جای تعجب نیست زیرا بنی و جاش سافدی تقریباً در هر جنبه‌ای از فیلم، از نویسندگی و کارگردانی تا ویرایش، طراحی صدا و بازیگری دخالت داشته‌اند. صدای فوق‌العاده فیلم به‌ویژه مؤثر است، با یک موسیقی اصلی سخت و فشارآور و افکت‌های صوتی گوش‌خراش که به عنوان آینه‌ای برای ناپایداری و تنش کلی فیلمنامه عمل می‌کند. داستان ساده است اما پر از جرقه‌های ناگهانی روایی است که مرا چندین بار شگفت‌زده و متعجب کرد. تنها انتقادی که برای کل فیلم دارم (علاوه بر عنوان آزاردهنده‌اش) اپیلوگ است که در این نقد آن را خراب نمی‌کنم. این بخش احساسی به وضوح اضافی است، قطعه‌ای غیرضروری که کارگردانان باید آن را حذف می‌کردند اما نتوانستند آن را رها کنند. بله، می‌فهمم که آنها چه چیزی را می‌خواهند بگویند، اما هیچ دلیلی برای کوبیدن این نکته به سر تماشاگران وجود ندارد. ما خیلی هوشمندتر از این هستیم. این فیلم به خوبی ناامیدی را در فیلم تاریک "Hell or High Water" سال گذشته بازتاب می‌دهد و داستانی مشابه از یک مرد آمریکایی را روایت می‌کند که چیزی برای از دست دادن ندارد و بنابراین هرچه بتواند می‌گیرد. چشم‌انداز شهری کثیف نیویورک با تصاویری شدید، بافت‌دار و خواب‌گونه تجلی می‌یابد که بیشتر شبیه یک کابوس است. هر صحنه با یک طراوت کثیف و تنش پالس‌دار زنده است، اما به طرز زیبایی انجام شده و هرگز خود را به نمایش نمی‌گذارد. "Good Time" ممکن است یک شخصیت اصلی اخلاقی نفرت‌انگیز، یک روایت ناخوشایند و یک حس ناپسند داشته باشد، اما همچنین یکی از بهترین فیلم‌های سال است.