فیلم The Crazies 2010

فیلم «دیوانه‌ها» به کارگردانی برک آیزنر و نویسندگی اسکات کُسار و ری رایت، بازسازی فیلمی به همین نام از سال ۱۹۷۳ است که توسط جورج ای. رومرو ساخته شده است. در این فیلم، بازیگرانی چون تیموتی اولیفانت، رادا میچل و جو اندرسون به ایفای نقش پرداخته‌اند. داستان درباره نشت یک ماده سمی به سیستم آب یک شهر کوچک آمریکایی است که باعث می‌شود برخی از...

فیلم «دیوانه‌ها» به کارگردانی برک آیزنر و نویسندگی اسکات کُسار و ری رایت، بازسازی فیلمی به همین نام از سال ۱۹۷۳ است که توسط جورج ای. رومرو ساخته شده است. در این فیلم، بازیگرانی چون تیموتی اولیفانت، رادا میچل و جو اندرسون به ایفای نقش پرداخته‌اند. داستان درباره نشت یک ماده سمی به سیستم آب یک شهر کوچک آمریکایی است که باعث می‌شود برخی از ساکنان آن به آدم‌های دیوانه و خطرناک تبدیل شوند. فیلم آیزنر به ندرت بازسازی‌ای است که به طرز قابل توجهی از نسخه اصلی بهتر باشد. ممکن است برخی طرفداران رومرو از این موضوع ناراحت شوند، اما واقعیت این است که فیلم اصلی آنچنان هم عالی نیست و بنابراین برای بازسازی مناسب است. در عین حال، باید اذعان کرد که با توجه به تعداد زیاد بازسازی‌های فیلم‌های ترسناک که به نظر می‌رسد هالیوود به علت کمبود ایده‌ها در حال تولید آن‌ها است، ممکن است احساس خستگی کنیم. اما این «دیوانه‌ها» یک اثر ترسناک بسیار مؤثر است، در برخی صحنه‌ها کشمکش و تنش بالایی دارد و در برخی دیگر، به شکلی ناخوشایند و شگفت‌انگیز، حالتی فجیع دارد. آیزنر ممکن است به پای کارگردانانی چون «کریون» یا «رومرو» نرسد، اما به خوبی داستان را اجرا می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه می‌توان این مواد را به خوبی به تصویر کشید. فیلم به سه بخش تقسیم شده است. ابتدا شخصیت‌ها در شهر کوچک و دلنشین اوگدن مارش شکل می‌گیرند، سپس مبتلایان به بیماری دچار جنون می‌شوند. در ادامه، ارتش سعی می‌کند اوضاع را کنترل کند و در نهایت، عواقب این وضعیت را شاهد خواهیم بود که نجات‌یافتگان سعی می‌کنند در شرایط دشوار بقا پیدا کنند و اوضاع را درک کنند. آیزنر و نویسندگانش حتی با عدم پرداختن به شخصیت‌های اصلی نیز موفق عمل می‌کنند. ما می‌دانیم که کلانتر اولیفانت شخصیتی سخت‌گیر دارد و همسر باردارش، میچل، نیز بسیار باهوش و کارآمد است. همچنین، معاون کلانتر که جو اندرسون نقش او را بازی می‌کند، شخصیتی وفادار و با مهارت با تفنگ است. اهمیت چندانی به جزئیات شخصیت‌ها داده نمی‌شود، بلکه باید دید که چگونه در برابر دیوانگان عمل می‌کنند. جایی که نویسندگان امتیاز می‌گیرند، تصویرسازی از دنیایی است که در حال از دست دادن انسانیت خود است. افراد مبتلا جمع‌آوری و محصور می‌شوند و هیچ‌کس برای کمک به آن‌ها تلاشی نمی‌کند، در حالی که کسانی که برای برقراری نظم فرستاده می‌شوند، به اندازه دیوانگانی که از چشمان و گوش‌هایشان خون می‌ریزد، خطرناک هستند. جنون در هر گوشه‌ای وجود دارد. این فیلم با صحنه‌های به یاد ماندنی، تعلیق واقعی و هوشمندی در نوشتار، یکی از بهترین بازسازی‌های ترسناک است. ۷.۵ از ۱۰. انتظارات زیادی از این فیلم نداشتم، جز اینکه فکر می‌کردم یک فیلم ترسناک کم‌بودجه و آرام است. چقدر اشتباه فکر می‌کردم! نه تنها این فیلم یک اثر ترسناک قابل قبول است، بلکه در برخی مواقع واقعاً ترسناک است. بله، قطعاً این فیلم «۱۰ از ۱۰» نیست، اما ارزش دیدن دارد. آیا دوباره آن را می‌بینم؟ بله! آیا دوستانم را به تماشای آن دعوت می‌کنم؟ قطعاً! این یک فیلم بقا عالی است: عفونتی ناشناخته در یک شهر کوچک روستایی رخ می‌دهد و دولت در حال نزدیک شدن به این منطقه برای «تامین امنیت» و «غیرمسموم کردن» آن است. و هیچ چیز اشتباهی نکنید، دولت «ما» در ابتدا محاصره می‌کند، سپس امنیت را برقرار می‌کند و در نهایت محافظت می‌کند. تیموتی اولیفانت و رادا میچل در این فیلم فوق‌العاده هستند و از ابتدا تا انتها عالی عمل می‌کنند. جو اندرسون چندین بار درخشید و واقعاً روح یک فرد پرخاشگر را به تصویر کشید. دانیل پانابیکر هم دلیلی است که این فیلم به ذهن من خطور کرد، اما او در نقش «دختر نوجوان احساسی» ظاهر شده که به نظرم برای او خیلی بزرگ است، بنابراین این قسمت از فیلم برایم جذاب نبود. نوشتار فیلم به خوبی انجام شده و به شکلی پیشرفته است که به من این احساس را می‌دهد که واقعاً از یک بازی ویدیویی «دیوانه‌ها» محروم بوده‌ایم. نکته جالب در این عفونت این است که مبتلایان هنوز «هوشمند» هستند. آن‌ها به طور غیرقابل کنترل به کشتن می‌پردازند، اما می‌توانند با ماشین، تفنگ، حمله هماهنگ و حتی با یک جمعیت زیاد این کار را انجام دهند. آن‌ها حتی می‌توانند تله بگذارند. بنابراین شما اساساً با افراد دیوانه‌ای که تحت تأثیر PCP هستند، می‌جنگید. اثر عفونت به تمایل شما به کشتن بستگی دارد. برخی از آن‌ها موفق به پنهان شدن می‌شوند تا به کسی برسند که قبل از عفونت انگیزه‌ای برای کشتن او داشتند. بعضی از افراد فقط گیج هستند، مانند اینکه نمی‌دانند چرا این کار را می‌کنند. دیگران «پسران را جمع می‌کنند» و سر و صدا راه می‌اندازند. تنوع رفتارها شما را در حالت آماده‌باش نگه می‌دارد. علاوه بر مبتلایان، ارتش نیز در حال پاکسازی منطقه است که (در تئوری) هنوز در عقل خود هستند و هیچ ایده‌ای درباره منبع عفونت ندارند. من واقعاً از این فیلم لذت بردم و به یاد «مادر و پدر» افتادم که عفونتی مشابه دارد، اما انگیزه‌های روانی در آن بسیار واضح‌تر و دارای پیچیدگی جالبی هستند. **برک آیزنر یکی از ترسناک‌ترین، پرتنش‌ترین و استثنایی‌ترین فیلم‌های زامبی را کارگردانی کرده است که در میان سیل زامبی‌ها درخشان است.** «دیوانه‌ها» یک فیلم زامبی معمولی نیست زیرا مبتلایان به زامبی‌های بی‌روح تبدیل نمی‌شوند. در عوض، این کشاورزان مهربان و مردمان آرام شهر به قاتلانی بی‌احساس و خشن تبدیل می‌شوند که از هر سلاحی که پیدا کنند برای تسریع در کشتار استفاده می‌کنند. تعلیق از دقایق ابتدایی فیلم به آرامی آغاز می‌شود اما به تدریج به اضطرابی شدید می‌انجامد، در حالی که ارتش سعی می‌کند شیوع را قرنطینه کند و نجات‌یافتگان را در کنار مبتلایان دیوانه محبوس می‌کند. عملکرد تیموتی اولیفانت به عنوان کلانتر محلی که سعی دارد خانواده‌اش را در برابر شهری که دوستان و همسایگان سابقش به قاتلانی دیوانه تبدیل شده‌اند، زنده نگه دارد، فوق‌العاده و واقعی است. بازیگران «دیوانه‌ها» به خوبی شخصیت‌های خود را به تصویر کشیده و باعث می‌شوند مخاطب واقعاً برای سرنوشت آن‌ها اهمیت قائل شود. این فیلم یک تریلر چشمگیر و وحشیانه است که باید در صدر هر فهرست زامبی قرار گیرد.