انیمیشن Mulan 1998

فیلم 'مولان' یک اثر خوب از دیزنی است. این فیلم جنبه‌های زیادی برای لذت بردن دارد و اگرچه برخی قسمت‌های کمتر سرگرم‌کننده هم در آن وجود دارد، اما به طور کلی فیلمی است که بسیاری از آن لذت خواهند برد. داستان فیلم جذاب است، هرچند ممکن است به اندازه‌ای که می‌تواند تاریک یا عمیق باشد، نباشد. مین-نا ون در نقش اصلی عملکرد قابل قبولی دارد. با این...

فیلم 'مولان' یک اثر خوب از دیزنی است. این فیلم جنبه‌های زیادی برای لذت بردن دارد و اگرچه برخی قسمت‌های کمتر سرگرم‌کننده هم در آن وجود دارد، اما به طور کلی فیلمی است که بسیاری از آن لذت خواهند برد. داستان فیلم جذاب است، هرچند ممکن است به اندازه‌ای که می‌تواند تاریک یا عمیق باشد، نباشد. مین-نا ون در نقش اصلی عملکرد قابل قبولی دارد. با این حال، ادی مورفی قطعاً به یادماندنی‌ترین صدای این فیلم است. من شخصیت او را دوست ندارم، زیرا کمی بیش از حد کارتون‌گونه به نظر می‌رسد و در جای خود قرار ندارد، اما مورفی واقعاً خنده‌دار است و به نوعی احساس می‌شود پیش‌درآمدی برای نقش او در سری 'شرک' است. دیگر بازیگران به‌طور ویژه‌ای در یاد نمی‌مانند، اما همچنان وظایف خود را به خوبی انجام می‌دهند. از نظر انیمیشن، این فیلم زیباست و چند تا از آهنگ‌ها هم گوش‌نواز هستند. اما من، همان‌طور که قبلاً به شخصیت موشو اشاره کردم، طراحی شخصیت‌ها را چندان نمی‌پسندم. به جز آنچه گفته شد، من از ظاهر شان یو (میگل فرر) هم خوشم نمی‌آید - او، حداقل برای من، همیشه خشمگین به نظر می‌رسد و نه ترسناک یا تهدیدآمیز. به طور کلی، این فیلم قطعاً ارزش دیدن دارد و ریتم آن کمک می‌کند تا از تماشای آن لذت ببرید. اگر به خواندن نظرات بدون اسپویل من علاقه‌مند هستید، لطفاً وبلاگ من را دنبال کنید. در سال 2020، دیزنی یک بار دیگر نسخه‌ی لایو اکشن فیلمی را ارائه می‌دهد. پس از نسخه‌های جدید 'کتاب جنگل'، 'علاءالدین'، 'شیر شاه' و بسیاری دیگر، حال نوبت به 'مولان' رسیده است. بنابراین، تصمیم گرفتم به گذشته برگردم و یکی از آخرین قسمت‌های دوران رنسانس دیزنی را دوباره تجربه کنم. به عنوان یک کودک، حتی اگر با فرهنگ چینی فاصله زیادی داشتم، همیشه از این فیلم به خاطر داستان، شخصیت‌ها و البته موسیقی به یادماندنی‌اش لذت می‌بردم. اما به دلیلی هرگز به یکی از کلاسیک‌های دیزنی که هر سال به آن مراجعه کنم، تبدیل نشد. این شاید تنها پنجمین بار باشد که این فیلم را می‌بینم، که برای کسی که در دهه 90 به دنیا آمده، به طرز عجیبی کوتاه به نظر می‌رسد. این احتمالاً اولین باری است که 'مولان' را از زمان نوجوانی بی‌گناه خود می‌بینم، بنابراین به شدت کنجکاو بودم که ببینم آیا نظر کلی من تغییر زیادی خواهد کرد یا خیر. خوب، کافی است بگویم که من این فیلم را دوست دارم! من به مراتب بیشتر از زمانی که کودک بودم از آن قدردانی می‌کنم، بدون کوچکترین شکی. در واقع، اگر فقط می‌توانستم یک فیلم را برای بازسازی در قالب لایو اکشن انتخاب کنم، 'مولان' انتخاب نهایی من خواهد بود، صرفاً به خاطر احساس حماسی و سینمایی آن. نمی‌خواهم از داستان جذاب و شخصیت‌های فوق‌العاده آن کم کنم، اما در زمینه لایو اکشن، 'مولان' همه چیز را برای ارائه یک نمایش بصری شگفت‌انگیز دارد. این فیلم نشان می‌دهد که چگونه انیمیشن 2 بعدی می‌تواند احساس قدرت و احساسی عمیق را منتقل کند. همچنان که در هر فیلمی از دوران رنسانس دیزنی، انیمیشن بسیار زیباست. ده‌ها صحنه شگفت‌انگیز، مقیاس حماسی 'ارباب حلقه‌ها' را تداعی می‌کند. صحنه‌های اکشن فوق‌العاده جذاب و نوآورانه هستند و شخصیت اصلی را در موقعیت‌هایی قرار می‌دهند که باید هوشمندانه عمل کند. موسیقی جری گلدسمیت نقش حیاتی در روایت دارد. نه تنها شخصیت‌ها را به شیوه‌ای معنی‌دار توسعه می‌دهد، بلکه به پیشبرد داستان با آهنگ‌های سرگرم‌کننده و شاداب نیز کمک می‌کند. بار دیگر، صحنه‌های اکشن نیز با این موسیقی ارتقا یافته و لایه سینمایی دیگری را ارائه می‌دهند. از نظر تکنیکی، 'مولان' یکی از بهترین فیلم‌های انیمیشن دیزنی است. با این حال، همان‌طور که معمول است، دو رکن هر فیلم داستان و شخصیت‌ها هستند که مردم در نهایت آنها را در دل و حافظه خود حفظ می‌کنند. با وجود اینکه نویسندگان زیادی به اعتبارنامه فیلمنامه وابسته هستند، واقعاً شگفت‌زده‌ام که 'مولان' داستانی به این خوبی، با ساختار مناسب و احساسی عمیق دارد. با داستان‌های فرهنگی مهم، احساس شگفتی از داستان مولان (مین-نا ون) دشوار است. دختری که با دزدیدن جای پدر پیرش به جنگ می‌رود و او را از مرگ حتمی نجات می‌دهد، در حالی که سعی می‌کند به خانواده‌اش احترام بگذارد. زنی که می‌خواهد بیشتر از یک همسر برای یک مرد باشد. او با شان-یو (میگل فرر) و ارتش او می‌جنگد، اما همچنین با کلیشه‌های تحقیرآمیز و قوانین قدیمی جامعه. مین-نا ون صدای قدرتمندی به مولان می‌دهد که ارزش به یاد سپردن را دارد. بعد از بیش از بیست سال، سفر او همچنان داستانی الهام‌بخش برای هر زن و دختر جوانی در کره زمین است و برای هر کسی که به این فیلم نگاه می‌کند. کاپیتان لی شانگ (بی‌دی وونگ) نیز داستان خودش را دارد که سعی می‌کند ثابت کند که شایسته عنوان کاپیتان است. او با وجود تمام مشکلات، هنوز هم سربازانش را آموزش می‌دهد و به پدر خود احترام می‌گذارد. لینگ (گده واتانابه)، یاو (هاروی فایرستین) و چن-پو (جری تاندو) خنده‌دار هستند، اما همچنین برای نجات چین از دشمن ضروری‌اند. شان-یو به عنوان یک حضور تهدیدآمیز به خوبی عمل می‌کند، اگرچه انگیزه‌های او از فرمول کلیشه‌ای شروران پیروی می‌کند. حالا آماده باشید، زیرا تنها مشکل من با این فیلم ممکن است یک نظر جنجالی باشد. مطمئنم که به عنوان یک کودک، از موشو و تمام شوخی‌های او لذت می‌بردم. او همچنین داستان قانع‌کننده‌ای دارد، درست مانند سایر شخصیت‌ها. اما اکنون که فیلم را تماشا می‌کنم، تنها می‌توانم صدای ادی مورفی را بشنوم که چند شوخی را مانند یک روال استندآپ اجرا می‌کند. وقتی به موشو گوش می‌دهم، به این فکر نمی‌کنم که "اوه، این موشو است". بلکه به این فکر می‌کنم که "این ادی مورفی است". این فیلم به طرز چشمگیری غم‌انگیز و تاریک است و باید تعادل لحن آن برای کارکردن کاملاً مناسب باشد. موشو ممکن است با یک شوخی سبک وزن، سبکی لازم را به ارمغان بیاورد، اما به طور کلی، او دلیل اصلی است که گاهی فیلم در شناسایی زمان جدی بودن و زمان خندیدن دچار مشکل می‌شود. در مجموع، 'مولان' یکی از مهم‌ترین کلاسیک‌های انیمیشن فرهنگی است که دیزنی در اختیار دارد. حتی پس از دو دهه، داستان آن الهام‌بخش هر فردی است که به این اثر سینمایی شگفت‌انگیز نگاه می‌کند. روایت احساسی و جذاب آن پر از صحنه‌های اکشن حماسی است که با یک موسیقی به یاد ماندنی ارتقا یافته و همچنین به توسعه شخصیت‌ها و پیشبرد داستان کمک می‌کند. داستان شخصیت اصلی هنوز هم با بسیاری از مردم امروز هم‌نوا است: سفری برای اثبات ارزش خود، خانواده و شکستن کلیشه‌ها. با یک گروه صدای فوق‌العاده، تقریباً هر شخصیت داستان جذابی با انگیزه‌های واضح خود دارد. از نظر بصری، این فیلم احساس سینمایی دارد که هیچ فیلم انیمیشنی دیگری از دیزنی آن را ندارد. از لحاظ تن، تعادل می‌تواند بهتر باشد. جنگ غم‌انگیز و تاریک در طول کل زمان فیلم حاضر است و اگرچه برخی از شوخی‌ها قطعاً خوشایند هستند، برخی شوخی‌ها غیرضروری به نظر می‌رسند و موشو، ادی مورفی، در برخی لحظات بیش از حد احمق به نظر می‌رسد. با در نظر گرفتن مخاطب هدف، نمی‌توان خیلی شکایت کرد. این یک نکته کوچک در یک فیلم فوق‌العاده است که به همه خوانندگان توصیه می‌کنم تا شما هم مانند بسیاری از مردم در سراسر جهان از آن الهام بگیرید. امتیاز: A-