فیلم Tombstone 1993

هالیوود بار دیگر داستان افسر قانونی افسانه‌ای، واین اراپ، را بازگو می‌کند، این بار با بازی کورت راسل. با اضافه شدن وال کیلمر، سم الیوت، و بیل پکسون به جمع بازیگران، نتیجه آنچنان که باید «فهرست الف» به نظر نمی‌رسد، اما این یک گروه بازیگری است که به خوبی با هم هماهنگ شده‌اند؛ این فیلم از آن دسته فیلم‌هاست که توانسته بیش از مجموع اجزای...

هالیوود بار دیگر داستان افسر قانونی افسانه‌ای، واین اراپ، را بازگو می‌کند، این بار با بازی کورت راسل. با اضافه شدن وال کیلمر، سم الیوت، و بیل پکسون به جمع بازیگران، نتیجه آنچنان که باید «فهرست الف» به نظر نمی‌رسد، اما این یک گروه بازیگری است که به خوبی با هم هماهنگ شده‌اند؛ این فیلم از آن دسته فیلم‌هاست که توانسته بیش از مجموع اجزای خود باشد. پیوند برادری و دوستی بین اراپ‌ها و داک هالی‌دی واقعی به نظر می‌رسد و کیلمر به وضوح از نقش داک هالی‌دی، مردی بیمار و عاشق هیجان، لذت می‌برد. پاورز بوت و مایکل بیهن نیز به عنوان شرورهای جذاب در فیلم حضور دارند و صحنه‌های بین بیهن و کیلمر به‌ویژه تیز و تماشایی هستند. در واقع، صحنه تیراندازی در «او کی کُرال» یکی از بهترین نسخه‌هایی است که تا به حال فیلمبرداری شده است. گاهی فیلم به ملودرامی می‌لغزد (مرگ مورگان مثال بارز آن است) و اوج داستان کمی مونتاژمحور و شتاب‌زده به نظر می‌رسد، اما این فیلم یک سرگرمی محبوب قدیمی است که بسیار بیشتر از «خواب‌آور» کیون کاستنر که در همان سال منتشر شد، جذاب است. در واقع، آری. آخرین حمله واین اراپ و جاویدان‌های او. «تومستون» به قلم کوین جار و به کارگردانی کورت راسل، با کارگردانی مشترک جورج پی. کاسماطوس، ساخته شده است. این فیلم شامل یک گروه بازیگری بزرگ است که وال کیلمر، سم الیوت، بیل پکسون، مایکل بیهن و پاورز بوت را در بر می‌گیرد. داستان فیلم به‌طور آزاد بر اساس حوادث تاریخی سال‌های ۱۸۸۱-۱۸۸۲ است. داستان حول واین اراپ (راسل) می‌چرخد که به تازگی از خدمت به عنوان افسر صلح بازنشسته شده و به همراه دو برادرش، ویرجیل (الیوت) و مورگان (پکسون)، به شهر تامستون می‌آید. آن‌ها قصد دارند ثروت خود را به دست آورند و در یک بازی قمار در سالون محلی شریک شوند. دوست قدیمی واین، داک هالی‌دی (کیلمر)، نیز به آن‌ها ملحق می‌شود و به زودی با مشکلاتی از سوی «کابوی‌ها» - گروهی بی‌رحم از جنایتکاران به رهبری کوری بیل بروشیوس (بوت) - مواجه می‌شوند. داستان پشت «تومستون» جالب است، بنابراین بدون حاشیه‌پردازی، سعی می‌کنم این پاراگراف را کوتاه نگه‌دارم! ویلم دفو قرار بود نقش داک هالی‌دی را بازی کند، اما شرکت بونا ویستا (زیرمجموعه دیزنی) به دلیل ظاهر او در فیلم «آخرین وسوسه مسیح» به او اجازه نداد. از آنجا که بونا ویستا تنها شرکتی بود که حاضر به توزیع «تومستون» بود، به دلیل نفوذ کاستونر به عنوان کارگردان و بازیگر فیلم خود درباره واین اراپ، در این زمینه تأثیر زیادی داشتند. وقتی سناریو توسط جار ارائه شد، به دلیل اینکه بسیار طولانی بود، توسط راسل و کیلمر رد شد. جار سپس به دلیل عدم تمایل به کاهش شخصیت‌ها به عنوان کارگردان اخراج شد. کاسماطوس وارد عمل شد تا نقش کارگردانی را به عهده بگیرد. همچنین رابرت میچوم (که در فیلم روایتگر است) به دلیل یک حادثه سواری نتوانست نقش «پیرمرد کلانتون» را ایفا کند (که بعداً از داستان حذف شد). در حالی که گلن فورد نیز از بازی در نقش مارشال وایت کناره‌گیری کرد تا راه را برای هری کری جونیور هموار کند. با وجود تمام مشکلاتی که در رسیدن به هماهنگی و انسجام در فیلم وجود داشت، «تومستون» در نهایت به یک اثر سرگرم‌کننده تبدیل می‌شود. این فیلم همچون نامه‌ای عاشقانه به ژانر و یکی از بهترین نمایش‌ها از یک شخصیت (غیر)مشهور وسترن (نقش کیلمر در هالی‌دی جذاب، خطرناک و کاملاً فریبنده است) می‌باشد. مقایسه آن با فیلم کاستونر بی‌فایده است، زیرا آن فیلم (که من نیز از آن طرفدارم) داستان زندگی اراپ را روایت می‌کند و جزئیات را هالیوودی نکرده است، این فیلم درباره یک دوره کوتاه در زندگی اراپ است. اگرچه برخی از جزئیات نادرست است، اما سازندگان به‌طور کلی کار خوبی در پوشش حوادث منجر به تیراندازی مشهور در او.کی. کُرال و عواقب این درگیری انجام داده‌اند. این فیلم به طرز هوشمندانه‌ای آنچه را که طرفداران قدیمی ژانر انتظار دارند، برآورده می‌کند و در عین حال دیالوگ‌های جذاب و صحنه‌های هیجان‌انگیز کافی برای درگیر کردن مخاطبان جوان‌تر دارد. هنر خاصی در آن وجود ندارد (برای مثال، شما به دنبال نام فیلمبردار نخواهید بود) و حجم زیاد شخصیت‌ها گاهی تهدید می‌کند که داستان را از حد خارج کند. با این حال، فیلم همیشه با یک صحنه اکشن پرانرژی یا یک دیالوگ تیز که توسط کیلمر ارائه می‌شود، ما را سرگرم می‌کند. حتی زاویه عاشقانه استاندارد که شامل دانیل دِلانی به عنوان جوزفین است، لحظات جذابی دارد. ما قطعاً برای صحنه بعدی کیلمر که خنک است یا بیهن که خودخواه است، دل‌تنگ می‌شویم، اما عشق در حال شکوفایی بین واین و جوزفین و تضاد درونی که برای اراپ ایجاد می‌کند، واقعاً عمق عاطفی اراپ را در زمانی که او سعی در زندگی آرام دارد، به تصویر می‌کشد. در نهایت، شاید داستان کیلمر و راسل که بر سر کاهش داستان تأکید کردند، نکته مهمی را به تصویر می‌کشد. به طور انتقادی، این فیلم به عنوان فیلمی با جزئیات اضافی شناخته شد و این چیزی نبود که نیاز بود. طرفداران وسترن سال گذشته «بخشیده نشده» کلینت ایستوود را دیده بودند، پس چه کسی در عقل خود می‌خواهد این فیلم را دنبال کند؟ خوشبختانه «تومستون» خود را خیلی جدی نمی‌گیرد، اما هنوز هم به اندازه کافی هوشمند است تا جو را گرم نگه‌دارد و سبیل‌های فوق‌العاده را بچرخاند. در حالی که به طور همزمان برخی از بهترین دیالوگ‌ها را در یکی از بهترین ژانرهای سینمایی ارائه می‌دهد. داک کیلمر، هاکلبری ماست، و همین‌طور «تومستون» فیلم است. 8/10 **یک وسترن بسیار خوب که تجمل‌گرایی را با واقعیت خام جایگزین می‌کند.** من واقعاً از این فیلم لذت بردم، که بر روی شخصیت‌های قابل توجه واین اراپ، ویرجیل اراپ، مورگان اراپ و داک هالی‌دی در زمان قانون و نظم در شهر تامستون تمرکز دارد. آن‌ها در فرهنگ عامه به دلیل تبادل آتش کوتاه اما شدیدی با گروهی از مسلحین شهر، به نام تیراندازی او.کی. کُرال، مشهور شدند. این حادثه که در اکتبر 1881 اتفاق افتاد، در اوایل قرن بیستم به شدت رمانتیک شد و به نماد غرب قدیم تبدیل گردید. در واقع، تیراندازی که در این فیلم نشان داده شده، تنها یک حادثه خشن در درون یک خصومت طولانی بین شریفی‌ها و مسلحین بود. دلایل آن هنوز در ابهام است و تاریخ‌نگاران به سختی در تلاشند تا آن را روشن کنند و این خصومت ادامه یافت و منجر به قتل یکی از برادران اراپ و تعقیب و مرگ برخی از قاتلان شد که در واقع یک شکار مردانه بود. من یک تاریخ‌نگار هستم، اما در مورد این دوره یا غرب وحشی تخصصی ندارم، اما احساس می‌کنم که فیلم توانسته همه چیز را در بافت خود قرار دهد و به حداقل آنچه واقعاً اتفاق افتاده احترام بگذارد. اگر چیزی در این فیلم شایسته توجه باشد، کار بازیگران است. ما یک گروه فوق‌العاده داریم، پر از بازیگران بسیار توانمند که به نقش‌های خود متعهد بودند. این تلاش شایسته تحسین ماست. البته، کورت راسل در نقش واین اراپ توجه خاصی را به خود جلب می‌کند، اما این بازیگر به خوبی از این نقش استفاده کرده و توانسته بسیار کاریزماتیک و دوستانه برای مخاطب باشد. سم الیوت، یکی از آن کهنه‌کاران با attitude و شخصیت، نمی‌توانست بهتر از این باشد و در این فیلم فوق‌العاده عمل کرده است. شاید این بهترین فیلم این بازیگر باشد. وال کیلمر یکی از آن بازیگرانی نیست که من را به دیدن فیلمی ترغیب کند، اما حقیقت این است که او نیز در کار خود بسیار خوب عمل کرده و توانسته به خوبی آسیب‌پذیری و کاریزمای شخصیتش را هماهنگ کند. این فیلم به کارگردانی کوین جار و جورج کاسماطوس، یکی از آن وسترن‌هایی است که به کلاسیک‌ها چالش می‌کشد و تصویر glorified کابوی‌ها، شجاعت و سردی تیراندازها و شرورها را در هم می‌شکند و به فیلم‌های این ژانر طعمی واقعی و تاریخی می‌بخشد. فیلمنامه بسیار خوب نوشته شده و کار تیم‌های فنی مانند جلوه‌های بصری، گریم، طراحی لباس و طراحی صحنه واقعاً بی‌نظیر است. فیلمبرداری نیز ناامیدکننده نیست و از همه این‌ها به خوبی استفاده می‌کند و لوکیشن‌ها و تصاویری خارجی با نورپردازی فوق‌العاده و پالت رنگ گرمی که به سادگی دلپذیر است، به تصویر کشیده شده است. موسیقی متن، اگرچه به یاد ماندنی یا شایسته توجه خاصی نیست، اما کار خود را به خوبی انجام می‌دهد.