فیلم Road House 1989

نامش دالتون است و فکر می‌کردیم بزرگ‌تر از این خواهد بود. دالتون (پاتریک سوایزی) یک خنک‌کننده حرفه‌ای مشهور برای بارها و کلوب‌هاست. او توسط فرانک تیله‌من (کوین تیگ) استخدام می‌شود تا بار دابل دیوس در جاگر، میسوری را ساماندهی کند. دابل دیوس مکانی پر از خشونت و مشروب‌خواری است و این تنها آغاز مشکلات دالتون است زیرا او با دیکتاتور شهر، برد وسلی (بن گازارا) درگیر...

نامش دالتون است و فکر می‌کردیم بزرگ‌تر از این خواهد بود. دالتون (پاتریک سوایزی) یک خنک‌کننده حرفه‌ای مشهور برای بارها و کلوب‌هاست. او توسط فرانک تیله‌من (کوین تیگ) استخدام می‌شود تا بار دابل دیوس در جاگر، میسوری را ساماندهی کند. دابل دیوس مکانی پر از خشونت و مشروب‌خواری است و این تنها آغاز مشکلات دالتون است زیرا او با دیکتاتور شهر، برد وسلی (بن گازارا) درگیر می‌شود. نمی‌دانم این موضوع در سراسر جهان یکسان است یا نه، اما در بریتانیا، کارگر امنیتی بسیار متفاوت از دربان است. این موضوع چیزی است که هر کسی که در این حرفه بوده می‌تواند به آن گواهی دهد. بنابراین، با اینکه انتخاب سوایزی در ابتدا عجیب به نظر می‌رسید، شخصیت دالتون (که او به زیبایی ایفا کرده است) نماد یک دربان خنک‌کننده است که در آن خشونت آخرین گزینه و تنها در شرایط شدید به کار می‌رود. تمام اینها باعث می‌شود که «بار دابل دیوس» فیلمی جالب در زمینه موضوعاتش باشد و تنها زمانی که سازندگان به ترفندهای ارزان و فرمول‌های سنگین روی می‌آورند، فیلم به سمت محتوای بی‌کیفیت می‌رود. صحنه‌های مبارزه به‌خوبی مدیریت شده‌اند و شخصیت‌ها گروهی جذاب هستند (رابطه بین دالتون و صاحبخانه‌اش، امت، به‌ویژه گرم و صمیمی است). این فیلم همچنین بسیار شهوانی است، با مقدار زیادی مردانگی برای آقایان و خانم‌ها، در حالی که سوایزی به خوبی ورزش کرده و به مبارزه می‌پردازد، در حالی که کلی لینچ به عنوان عشق اجباری و کاملاً متناسب، دکتر کلی، تپش قلب‌ها را افزایش می‌دهد (این دنیایی است که در آن پزشکان مانند لینچ به نظر می‌رسند و شکل می‌گیرند). اما همچنان سوال بزرگی باقی می‌ماند که آیا «بار دابل دیوس» قصد دارد به اندازه‌ای که هست، کمدی باشد؟ زیرا در کنار شوخی‌های واضح (زیاد)، لحظاتی وجود دارد که شما را وادار می‌کند فکر کنید آیا اول کمدی است و بعد فیلم اکشن؟ با این حال، «بار دابل دیوس» فیلمی سرگرم‌کننده است. مورد تمسخر بسیاری قرار گرفته، اما برای تعداد زیادی محبوب است و به عنوان یک فیلم خاص از اواخر دهه 80 باقی مانده که اکنون طرفداران خاص خود را دارد. حداقل آن را ببینید، حتی اگر فقط برای بازی دلپذیر سم الیوت به عنوان وید گارت، خنک‌کننده‌ای با شهرتی به بزرگی جاگر. ۷/۱۰ یادداشت: میکائیل کامن موسیقی را تنظیم کرده و اساساً از همان موسیقی که در فیلم «جان سخت» سال گذشته استفاده کرده، بهره می‌برد.