فیلم Double Lover 2017

**به هیچ وجه به اندازه‌ای که فکر می‌کند هوشمند نیست** صدای او همزمان عذرخواهی‌کننده و تدافعی است. مالی به او خیره شده و شگفت‌زده است. او دوباره در ذهنش آن دیگر جاناتان را می‌بیند، همان‌طور که در خیابان ظاهر شده بود - دوباره می‌بیند که چگونه به او نگاهی گذرا انداخت، بی‌توجه و بی‌علاقه، در حالی که از کنارش می‌گذشت. گویی که آن‌ها یکدیگر را نمی‌شناختند...

**به هیچ وجه به اندازه‌ای که فکر می‌کند هوشمند نیست** صدای او همزمان عذرخواهی‌کننده و تدافعی است. مالی به او خیره شده و شگفت‌زده است. او دوباره در ذهنش آن دیگر جاناتان را می‌بیند، همان‌طور که در خیابان ظاهر شده بود - دوباره می‌بیند که چگونه به او نگاهی گذرا انداخت، بی‌توجه و بی‌علاقه، در حالی که از کنارش می‌گذشت. گویی که آن‌ها یکدیگر را نمی‌شناختند و عاشق هم نبودند و البته آن‌ها یکدیگر را نمی‌شناختند و عاشق هم نبودند... مالی به یاد می‌آورد که نام او را به زبان آورده بود، گویی که این نام می‌تواند همه چیز را درست کند: جاناتان. اما نام آن مرد جیمز بود. از کارگردان پرکار فرانسوی، فرانسوا اوزُن، فیلم _L'amant double_ [_عاشق دوگانه_] بخشی از یک مطالعه درباره وسواس جنسی، بخشی یک معما و بخشی یک تریلر متعارف است. این فیلم به‌طور آزاد از رمان _Lives of the Twins_ نوشته جویس کارول اوتس در سال 1987 اقتباس شده و داستان کلویی (مارین وکت) را روایت می‌کند، زنی با وضعیت روانی آسیب‌پذیر که به شدت به روان‌کاوش، پل (ژرمی رنیه)، علاقه‌مند می‌شود. اما با گذشت چند ماه و زندگی کردن با او، به تدریج متوجه بخشی مهم از هویت او می‌شود که او پنهان کرده است. تصور کنید اگر _Vertigo_ (1958) دوباره‌سازی شود توسط کسی مثل گاسپر نوئه یا لارس فون تریر، و به این ترتیب می‌توانید به درک بهتری از آخرین اثر اوزُن برسید؛ کاملاً دیوانه‌ور. از اوزُن انتظار می‌رود که زیبایی‌شناسی قوی‌ای ارائه دهد - فیلم بر اساس یک سبک بصری ابتکاری ساخته شده که از تضاد، صفحه‌نمایش شبه‌دوگانه و تعداد زیادی صحنه که در آن یک نفر در کادر اصلی است و نفر دیگر فقط در انعکاس قابل مشاهده است، استفاده می‌کند. همچنین افکت‌های صوتی عالی هستند و در چندین مورد واقعاً شما را از جا می‌پراند. همچنین بازیگران، هم وکت و هم رنیه، در نقش‌هایشان به‌طرز غیرقابل شناسایی‌ای ظاهر شده‌اند. با این حال، داستان ملودراماتیک و خودستایانه یک آشفتگی کامل است. بسیاری از مضامین متعارف اوزُن در اینجا وجود دارد؛ تجزیه و تحلیل طبقه متوسط دانشگاهی/فرهیختگان، بررسی شکاف بین ظاهر و واقعیت، تلاش برای روشن کردن ذهن یک زن پیچیده، پایه روان‌تحلیلی، و تغییرپذیری هویت و غیره. اما همه این‌ها از طریق یک روایت کاملاً مضحک پراکنده شده است که حتی نمی‌تواند اصول اولیه را درست انجام دهد. به عنوان مثال، سکس یک موضوع مرکزی است، اما تا زمانی که به صحنه‌های سکس چهارم یا پنجم می‌رسید، کاملاً قدرت خود را از دست می‌دهد. در مقایسه، فیلم _La vie d'Adèle – Chapitres 1 & 2_ (2013) که سکس هم در آن مرکزی است، تنها شامل دو صحنه سکس است. همین امر برای پیچش‌های داستانی به‌طور فزاینده‌ای مضحک نیز صدق می‌کند؛ وقتی به سه یا چهار پیچش رسیدید و هنوز در نیمه اول فیلم هستید، دیگر اهمیتی به آن نمی‌دهید. اوزُن همیشه در کارهایش موفق و ناموفق بوده است؛ برای هر _Sitcom_ (1998) و _Swimming Pool_ (2003) یک _Angel_ (2007) و _Ricky_ (2009) وجود دارد و _L'amant double_ در نهایت فیلمی نسبتاً بی‌فایده است که به نظر می‌رسد فکر می‌کند در مورد تمایلات و هویت چیزی بسیار عمیق می‌گوید. اما این‌طور نیست.