فیلم Stuart Little 1999

فیلمی خوب برای کودکان که به خاطر شیرینی‌اش می‌تواند بزرگ‌ترها را هم در اتاق احساس کنند. تماشای این فیلم مانند شنیدن یک داستان پری یا حکایت در روزگار ماست. بهترین راهی که برای توصیف آن پیدا کرده‌ام همین است. داستان درباره یک خانواده است که بعد از بازدید از یک یتیم‌خانه تصمیم می‌گیرند یک موش سفید کوچک یتیم را به فرزندی قبول کنند و در این...

فیلمی خوب برای کودکان که به خاطر شیرینی‌اش می‌تواند بزرگ‌ترها را هم در اتاق احساس کنند. تماشای این فیلم مانند شنیدن یک داستان پری یا حکایت در روزگار ماست. بهترین راهی که برای توصیف آن پیدا کرده‌ام همین است. داستان درباره یک خانواده است که بعد از بازدید از یک یتیم‌خانه تصمیم می‌گیرند یک موش سفید کوچک یتیم را به فرزندی قبول کنند و در این راه با خصومت گربه خانه مواجه می‌شوند که از اینکه حالا یک موش صاحب دارد، خوشحال نیست. من این فیلم را وقتی کودک بودم در سینما دیدم و واقعاً از آن خوشم آمد. حالا، بیش از بیست سال بعد، تصمیم گرفتم دوباره به عنوان یک بزرگ‌تر آن را ببینم و احساس متفاوتی داشتم. فیلم بسیار ساده است و کارگردانی راب میناکوف توانسته است شیرینی و کارایی ساده اثر را درک کند، اما نتوانسته است شکر را کنترل کند. یعنی، در چندین نقطه از فیلم، احساس می‌کنیم که شیرینی بیش از حد است و این باعث می‌شود مخاطب بزرگ‌تر احساس کند که زیاد در اتاق است. من این احساس را اکنون داشتم و این برای من مشکل بزرگی در فیلم بود، مشکلی که بیشتر کودکان به راحتی آن را نادیده می‌گیرند. اگرچه استوارت شخصیت واقعاً دوست‌داشتنی است، اما در مورد خانواده‌اش ممکن است این نظر همگانی نباشد. شخصیت‌ها به خوبی توسعه نیافته بودند، حتی با در نظر گرفتن اینکه این یک فیلم برای کودکان و نوجوانان است. جینا دیویس و هیوج لوری به عنوان والدین کار بسیار خوبی انجام می‌دهند و جاناتان لیپنیکی نیز با شخصیتش اصالت خوشایندی را به تصویر می‌کشد. با این حال، همچنان این سوال باقی می‌ماند که بازیگران با متریال بهتری چه کارهایی می‌توانستند انجام دهند. کار صداپیشگان نیز بسیار خوب است. مایکل جی. فاکس و ناتان لین در این بخش شایسته توجه ویژه‌ای هستند. از لحاظ فنی، باید به انیمیشن CGI مربوط به حیوانات و رفتارهایشان اشاره مثبتی داشته باشیم. افکت‌ها نیز به خوبی انجام شده و به وضوح سرمایه‌گذاری مالی در فیلم دیده می‌شود. البته، یک خانه کوچک، تقریباً شبیه اسباب‌بازی در وسط سنترال پارک، یکی از گران‌ترین زمین‌های ممکن، سخت قابل باور است، اما این یک جزئیات است. دکورها و لباس‌های بسیار آشنا که کمی به دهه ۵۰ اشاره دارند نیز اضافه‌های خوبی بودند و موسیقی متن نیز کار هوشمندانه‌ای انجام می‌دهد.