فیلم The In Between 2022

فیلمی بسیار خوب ساخته شده است، که بزرگترین نقص آن تلاش برای جاودانه ساختن یک عشق نوجوانی است. اینکه پس از مرگ چه بر سر ما می‌آید یکی از معماهایی است که همیشه ذهن بشر را مشغول کرده و همچنان بی‌پاسخ مانده است. البته این موضوع ادامه خواهد یافت، زیرا جستجوی بی‌پایان انسان برای کسب دانش بیشتر محکوم به برخورد با محدودیت‌ها و موانعی است که...

فیلمی بسیار خوب ساخته شده است، که بزرگترین نقص آن تلاش برای جاودانه ساختن یک عشق نوجوانی است. اینکه پس از مرگ چه بر سر ما می‌آید یکی از معماهایی است که همیشه ذهن بشر را مشغول کرده و همچنان بی‌پاسخ مانده است. البته این موضوع ادامه خواهد یافت، زیرا جستجوی بی‌پایان انسان برای کسب دانش بیشتر محکوم به برخورد با محدودیت‌ها و موانعی است که نمی‌توانیم از آن‌ها عبور کنیم. به عبارتی، با وجود میل انسان، او قرار نیست همه چیز را بداند. با این حال، ایمان پاسخ‌های زیادی به سؤال مرگ ارائه داده است و فکر نمی‌کنم دینی وجود داشته باشد که وجود زندگی پس از توقف ضربان قلب را انکار کند. آنچه تغییر می‌کند این است که هر دین و سیستم اعتقادی چه پیشنهادی برای آن وجود دارد و چگونه سعی در ترویج آن پیشنهاد دارد. ما نمی‌دانیم که تسا و اسکایلر، دو شخصیت اصلی فیلم، به چه دینی معتقد بودند، چرا که فیلم هیچ‌گاه به مسائل ایمان یا دین اشاره نمی‌کند. تنها چیزی که می‌دانیم داستان عشق نوجوانی آن‌ها است که در یک دوره بسیار کوتاه رخ می‌دهد و ناگهان به پایان می‌رسد؛ زمانی که آن‌ها دچار حادثه می‌شوند، او می‌میرد و او زخمی می‌شود. مدتی بعد، او متوجه چیزهای عجیبی می‌شود که او را به این باور می‌رساند که دوست‌پسر مرحومش در حال تلاش برای برقراری ارتباط با او است. فیلمنامه خوب است، داستان جذاب است و به سرعت تأثیر قوی فیلم «شبح» را در این اثر سینمایی می‌بینیم و بخش زیادی از داستان در فلاش‌بک‌ها روایت می‌شود، اما نسبتاً آسان است که بفهمیم این فلاش‌بک‌ها از کجا شروع و به کجا ختم می‌شوند. با این حال، و با وجود کیفیت‌ها، باید اعتراف کنیم که فیلم چیز جدیدی ارائه نمی‌دهد و لحظات بسیار شیرینی دارد که در آن‌ها رمانس با دوزهای بیش از حد شیرینی و احساسات ارائه می‌شود، موضوعی که برای یک زوج نوجوان طبیعی است اما برای ذهنیت بزرگ‌تر و بالغ‌تر افراد عمیقاً آزاردهنده است. بیایید واقع بین باشیم، این یک رابطه تابستانی بود! تقریباً قطعاً این عشق بزرگ زندگی تسا نبود. من نمی‌شناسم زوج‌هایی که در نوجوانی همدیگر را ملاقات کرده و تا پایان عمر (یا تقریباً تمام عمر) با هم بمانند. این موضوع به طور معمول اتفاق نمی‌افتد و برای ما، هرچند که اوضاع برای آن دختر جوان دردناک و تروماتیک باشد، سخت است که فقدان او را با فقدان مادری که فرزندش را از دست می‌دهد یا فرزندی که مادرش را از دست می‌دهد مقایسه کنیم. همچنین وجود موجودات فراطبیعی یا «شبح‌ها» برای همه معنا ندارد، حتی اگر باورهای مذهبی‌شان وجود آن‌ها را بپذیرد. شخصیت‌های اصلی فیلم، کایل آلن و جوی کینگ، دو بازیگر بسیار جوان هستند که هنوز راه طولانی در پیش دارند اگر بخواهند careers خود را در دنیای سینما و تلویزیون فعال نگه دارند. نمی‌توانم بگویم که آن‌ها بد عمل کرده‌اند… در واقع، با توجه به سنشان، هر دو به نظر می‌رسد که کار رضایت‌بخشی انجام داده‌اند، به‌ویژه کینگ که زمان بیشتری در صحنه دارد، مواد بهتری و تجربه بیشتری به عنوان یک بازیگر دارد. شیمی بین آن‌ها نیز خوب است و به رمانس آن‌ها اعتبار می‌بخشد. با این حال، چیزی کم است: جرقه‌ای از شدت و بلوغ. به لحاظ فنی، فیلم به طور مداوم به CGI و جلوه‌های ویژه دیجیتال و کامپیوتری وابسته است. این موضوع در حال حاضر امری رایج است و با توجه به اینکه فیلم با موضوع ماوراء طبیعی سروکار دارد، فرار از آن و صرف هزینه مناسب برای جلوه‌های خوب دشوار بود. به طور کلی، من از آن‌ها خوشم آمد، به‌ویژه اثر استاتیک تلویزیون، آینه‌ای که می‌شکند و آهسته حرکت می‌کند (که من را به یاد «ماتریکس» با گلوله‌هایش می‌اندازد). ابر آبی که پس از مدتی خودرو را دنبال می‌کند و آن را هدایت می‌کند، برای من کلیشه‌ای و اغراق‌آمیز به نظر می‌رسید. فیلم از سینماتوگرافی نسبتاً معمولی استفاده می‌کند، اما به خوبی اجرا شده است، با رنگ‌ها و نورپردازی مناسب، و تدوین به خوبی انجام شده که ریتمی مطمئن و دلپذیر به فیلم می‌بخشد. لوکیشن‌های استفاده شده برای فیلمبرداری، دکورها و لباس‌ها قابل پیش‌بینی هستند و موسیقی متن نیز به یاد ماندنی نیست.