فیلم Cabrini 2024

کریستیانا دل'آنا در نقش راهبه‌ای که تصمیم دارد شبکه‌ای از یتیم‌خانه‌ها را در چین برپا کند تا به کودکان بیمار و فقیر کمک کند، به خوبی ایفای نقش می‌کند. او با پافشاری بر درخواست مجوز و کمک مالی از واتیکان، بالاخره به رم دعوت می‌شود تا به او گفته شود که نه! اما حتی در آنجا هم او بر مواضع خود پافشاری می‌کند و پس...

کریستیانا دل'آنا در نقش راهبه‌ای که تصمیم دارد شبکه‌ای از یتیم‌خانه‌ها را در چین برپا کند تا به کودکان بیمار و فقیر کمک کند، به خوبی ایفای نقش می‌کند. او با پافشاری بر درخواست مجوز و کمک مالی از واتیکان، بالاخره به رم دعوت می‌شود تا به او گفته شود که نه! اما حتی در آنجا هم او بر مواضع خود پافشاری می‌کند و پس از یک دیدار قانع‌کننده با پاپ لئو سیزدهم (جیانکارلو جیانی) موفق می‌شود مجوزی بگیرد تا توانایی‌هایش را ثابت کند - اما فقط در نیویورک! او به منطقه فقیرنشین و نامناسب «پنج نقطه» فرستاده می‌شود و ماجرایی آغاز می‌شود که اراده او را آزمایش می‌کند، زیرا رفتار سرد و بی‌تفاوت ارزیاب (دیوید مورس) بیشتر نگران راضی‌کردن شهردار (جان لیثگو) است تا تسهیل خواسته‌های او برای تغییرات عمیق. جالب است که در شهری که توسط مهاجران تأسیس شده، تنش زیادی بین جوامع ایتالیایی، یهودی و ایرلندی وجود دارد و هیچ‌گونه تحملی نسبت به یکدیگر ندارند. کابرینی متوجه می‌شود که نه دینش و نه وضعیتش به عنوان یک راهبه به او کمک نخواهد کرد - او باید بچه‌های محلی را جذب کند و برای هر قدمی که برمی‌دارد، مبارزه کند. این یک داستان تاریخی است، بنابراین می‌دانیم که در نهایت چه اتفاقی می‌افتد، اما الکساندرو مونته‌وردی تصویری شیک و جذاب تولید کرده که هنوز هم در آن خطرات کافی وجود دارد. اراده یکدست و غیرقابل انعطاف او، با مقادیر زیادی انسانیت و شرافت همراه است که به خوبی به تصویر کشیده شده است. این فیلم بسیار خوش‌صحنه است و داستان نیز به وضوح نقش کاهش‌یافته زنان را در آنچه به عنوان یک جامعه باز و دموکراتیک تصور می‌شود - چه آمریکایی و چه ایتالیایی - و سیستم طبقاتی که به زندگی کسانی که در سوی نادرست ریل‌ها زندگی می‌کنند، اهمیتی نمی‌دهد، نشان می‌دهد. این فیلم کمی طولانی است - لحظاتی وجود دارد که سرعت داستان را کاهش می‌دهد، اما در کل این داستان دل‌انگیز زنی را روایت می‌کند که آماده بود هر چه لازم است را برای کسانی که کمتر از آن برخوردارند، فدا کند. یک فیلم فوق‌العاده! نمی‌توانم بگویم که از «کابرینی» انتظار زیادی داشتم، زیرا هیچ اطلاعاتی درباره آن آنلاین یا در دنیای واقعی نداشتم - نه تریلری و نه چیزی مشابه. همچنین من در سینما تنها بودم که برای من خوشایند است، اما ممکن است نشانه بدی برای یک فیلم باشد. اما در واقع، این یک تولید عالی است! بازیگری فوق‌العاده، ریتم هوشمندانه، تصاویری شگفت‌انگیز و موسیقی قوی. عکاسی واقعاً عالی است و نمی‌دانم چند بار به خودم گفتم: «چه قاب زیبایی است!» در مورد بازیگری، کریستیانا دل'آنا یک عملکرد فوق‌العاده در نقش اصلی ارائه می‌دهد - با توجه به اینکه تنها یک یا دو فیلم ایتالیایی دیده‌ام، برای اولین بار او را در چیزی می‌بینم و امیدوارم بیشتر در آنچه می‌بینم، ظاهر شود. جیانکارلو جیانی نیز برای من برجسته بود. خوب است که جان لیثگو و دیوید مورس را نیز ببینیم. داستانی واقعاً زیبا و واقعی! زمان حدود ۲ ساعت و ۲۰ دقیقه‌ای واقعاً به سرعت گذشت. اگر فرصتی داشته باشید، به شدت توصیه می‌کنم که این فیلم را تماشا کنید! ارائه مراقبت، آرامش و همدلی به افرادی که در دنیا تحت فشار هستند، بی شک یک هدف نیکو است، هرچند که خسته‌کننده و گاهی اوقات ناامیدکننده باشد، به ویژه زمانی که درخواست‌های کمک نادیده گرفته شود یا به گوش نرسد. اما گاهی اوقات، کسی پیدا می‌شود که بی‌وقفه برای افرادی که کمتر خوش‌شانس هستند، مبارزه می‌کند، مانند مادر فرانچسکا کابرینی (کریستیانا دل'آنا)، مهاجر ایتالیایی. پس از ورود او به نیویورک در سال ۱۸۸۹، این راهبه کوچک اما پرشور از لومباردی به کار خود برای مراقبت از هم‌وطنانش (به ویژه کودکان یتیم و رها شده) که به شدت به غذا، مسکن و مراقبت پزشکی نیاز دارند، آغاز می‌کند. این نخستین اقدام خیریه‌ای است که او تصور می‌کند به شبکه‌ای جهانی از چنین تلاش‌هایی تبدیل شود. او با جلب توجه یک خبرنگار نیویورک تایمز (جرمی بوب) آگاهی از وضعیت این مهاجران را بالا می‌برد، تلاشی که از او حمایت می‌کند و نگرش‌های پیشداورانه عمومی و دولت شهری نیویورک، از جمله شهردار متعصب و بی‌تحمل آن (جان لیثگو) را به چالش می‌کشد. و در تمام این مدت، او با مشکلات سلامتی شخصی دست و پنجه نرم می‌کند که سال‌ها بر او سایه افکنده است. فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان، الکساندرو مونته‌وردی، زندگی‌نامه‌ای دقیق و خوب روایت شده از زنی را ارائه می‌دهد که در زمانی که شرایط به نفع او نبود، هم از نظر جنسیت و هم ملیت و همچنین (در برخی موارد) به عنوان نماینده کلیسا، تسلیم نشد. طراحی تولید فوق‌العاده فیلم، ارزش‌های تولیدی خوب از دوران و عکاسی زیبا به این اثر ارزش زیادی می‌افزاید، به همراه بازی‌های دل'آنا و لیثگو و گروهی از شخصیت‌های مکمل. با وجود این نقاط قوت، اما این فیلم کمی طولانی است و گاهی با مشکلاتی در ریتم، توسعه کاراکترهای تک‌بعدی، عناصر اغراق‌آمیز (به ویژه در موسیقی متن) و داستان پشتیبان کم‌عمق مواجه است. با این حال، «کابرینی» داستانی الهام‌بخش و شگفت‌انگیز از کسی را روایت می‌کند که کارهای زیادی انجام داده اما به اندازه‌ای که باید، توجه دریافت نکرده است. این فیلم به جبران این غفلت کمک می‌کند و به ما یادآوری می‌کند که می‌توانیم در تحقق رویای او برای ایجاد یک امپراتوری واقعی از امید برای جهان نقش داشته باشیم.