فیلم Friday the 13th 2009

جمعه ۱۳ به عنوان یکی از بزرگ‌ترین ناامیدی‌ها در زمینه بازسازی کلاسیک‌های ترسناک به شمار می‌رود. پس از تماشای تریلرها، تصور اشتباهی به من دست داد که این فیلم قرار است جدی‌تر باشد. پیش‌نمایش‌ها به من این تصور غلط را دادند که این بازسازی قرار است به عمق داستان جیسون وورهیز بپردازد یا حتی قتل‌های بسیار خشن‌تری را به تصویر بکشد، در حالی که در...

جمعه ۱۳ به عنوان یکی از بزرگ‌ترین ناامیدی‌ها در زمینه بازسازی کلاسیک‌های ترسناک به شمار می‌رود. پس از تماشای تریلرها، تصور اشتباهی به من دست داد که این فیلم قرار است جدی‌تر باشد. پیش‌نمایش‌ها به من این تصور غلط را دادند که این بازسازی قرار است به عمق داستان جیسون وورهیز بپردازد یا حتی قتل‌های بسیار خشن‌تری را به تصویر بکشد، در حالی که در واقعیت، همه چیز کاملاً برعکس است. من از آن دسته طرفداران ترسناک نیستم که بخواهم همه چیز درباره‌ی شرورها و ریشه‌های آن‌ها را بدانم، اما در این مورد، در نظر گرفتن فلش‌بک‌هایی درباره‌ی گذشته‌ی جیسون وورهیز قابل قبول بود. متأسفانه این بازسازی تمام فرصت‌ها برای جذاب‌تر کردن داستان را هدر می‌دهد و به جای آن، مقدار زیادی کمدی اغراق‌آمیز و بی‌فایده را ارائه می‌کند که به بدترین شکل ممکن جاگذاری شده‌اند و امکان ایجاد احساس ترس واقعی را خراب می‌کنند. صحنه‌های کمدی در فیلم‌های اسلشر غیرمنتظره نیستند، اما در این بازسازی، کمدی به بدترین شکل ممکن جاگذاری شده و به نظر می‌رسد که تهیه‌کنندگان آن را به زور برای بازارپسندی بیشتر به فیلم اضافه کرده‌اند. به عنوان مثال: پس از یک تعقیب و گریز واقعاً تنش‌زا، فیلم به صحنه‌ای منتقل می‌شود که یک هیل بیلی کلیشه‌ای با یک مانکن در حال معاشقه است و جیسون به آرامی از پشت به او نزدیک می‌شود با نیت واضحی برای حمله. چگونه می‌توانند در یک صحنه، طنز بی‌کیفیت و تنش را ترکیب کنند؟ نتیجه مشخص است که نمی‌تواند خوب باشد. این یک صحنه قتل بود، اما به جای ایجاد احساس نگرانی، تنش یا شوک، همه در سینما به خنده افتادند و درباره اینکه چگونه با یک مانکن اولین بار رابطه داشته‌اند، صحبت می‌کردند. بدترین قسمت این است که به اصطلاح شوخی‌ها بسیار از مد افتاده‌اند و حتی در آن زمان هم خنده‌دار نبودند. خون‌ریزی نیز بسیار ناخوشایند است. امروزه فیلم‌های اسلشر معمولاً قتل‌های خلاقانه و واقعاً وحشیانه‌ای را ارائه می‌دهند و حتی اگر داستان خوب نباشد، حداقل می‌توانید بر روی آن حساب کنید. وقتی متوجه شدم که مارکوس نیپل کارگردانی این فیلم را بر عهده دارد، فکر کردم خبر خوبی است، زیرا او بازسازی "قتل‌عام تگزاس" را کارگردانی کرده است، که نمونه خوبی از فیلمی است که ممکن است به خوبی نسخه اصلی نباشد، اما حداقل چیزی جدی‌تر و خشن‌تر را ارائه می‌دهد. متأسفانه، این فرضیه بسیار نادرستی بود. در این فیلم، خون‌ریزی کاملاً غیرقابل قبول است و در برخی موارد، قتل‌ها حتی خنده‌آور هستند. در طول برخی از صحنه‌های قتل، تمام سینما به خنده افتاد و باید بگویم که در آن موارد، مجبور شدم با آن‌ها موافق باشم. یکی دیگر از نکاتی که مرا در این فیلم آزار داد، این بود که می‌توانستند کمی بیشتر درباره‌ی شخصیت خانم وورهیز نشان دهند. متأسفانه، او تنها در دقایق ابتدایی فیلم ظاهر می‌شود و صحنه‌های او با عنوان ابتدایی قطع می‌شود، که این یک ننگ است. رویارویی بین خانم وورهیز و دختر مشاور شاید یکی از بهترین نقاط کل مجموعه "جمعه ۱۳" باشد و باید به روشی تنش‌زا بازسازی می‌شد. قطع کردن صحنه با عنوان ابتدایی، به نظر من، نوعی خودزنی است. مطمئناً بسیاری از طرفداران فیلم اصلی مشتاق بودند که بیشتر درباره‌ی مادر محبوب جیسون بدانند و او را بیشتر در صفحه نمایش ببینند. اما نه... به نظر می‌رسد آن‌ها حتی از این فرصت هم برای جذاب‌تر کردن فیلم بهره‌برداری نکرده‌اند. درست است که ما کمی درباره‌ی محیط جیسون می‌بینیم، زیرا شخصیت‌ها به خانه‌اش سر می‌زنند و نشان دادن اتاق خوابش و این حقیقت که روزگاری، این ماشین کشتار، پسربچه‌ای بی‌گناه با زندگی عادی بود، ایده خوبی بود. اما این کمبود فضای ارائه شده برای خانم وورهیز در داستان را جبران نمی‌کند. "جمعه ۱۳" در نهایت به یک کمدی نوجوانانه با شوخی‌های ضعیف و قتل‌های بد جاگذاری شده از ابتدا تا انتها تبدیل شده است. اگر کنجکاو هستید، آن را تماشا کنید، اما مگر اینکه یک نوجوان احمق باشید که فکر کنید همه چیز خنده‌دار است، انتظار هیچ چیز حتی به دور از خوب را نداشته باشید، زیرا شما را ناامید خواهد کرد.