فیلم Golden Years 2016

این فیلم به وضوح من را به یاد فیلم کره‌ای «گنگسترهای مادربزرگ» می‌اندازد که چند سال پیش دیدم. آن فیلم درباره یک تعطیلات بود، اما در اینجا موضوع مربوط به حقوق بازنشستگی است. این یک موضوع جدی است که می‌توانست به نوعی شبیه «من، دنیل بلیک» باشد، اما روند داستان به این شکل پیش نمی‌رود. این فیلم نگاهی جالب و کمدی به بحران حقوق بازنشستگی...

این فیلم به وضوح من را به یاد فیلم کره‌ای «گنگسترهای مادربزرگ» می‌اندازد که چند سال پیش دیدم. آن فیلم درباره یک تعطیلات بود، اما در اینجا موضوع مربوط به حقوق بازنشستگی است. این یک موضوع جدی است که می‌توانست به نوعی شبیه «من، دنیل بلیک» باشد، اما روند داستان به این شکل پیش نمی‌رود. این فیلم نگاهی جالب و کمدی به بحران حقوق بازنشستگی دارد. چه کارهایی می‌توانند سالمندان در این زمینه انجام دهند؟ نکته اینجاست که آن‌ها از فرصتی که برایشان پیش می‌آید استفاده می‌کنند تا با این مسئله مقابله کنند. من به فیلم‌هایی که شامل افراد مسن هستند علاقه‌مندم. نه برای سرگرمی، بلکه به خاطر دیدن تلاش آن‌ها، که به شدت احساسی‌ام می‌کند. فقط فیلم‌هایی که به‌طور واقعی به تصویر کشیده شده‌اند برایم جذابند. این عنوان به نظر خوب می‌رسید، اما وقتی خلاصه‌اش را خواندم، به شدت خواستم آن را ببینم. می‌دانستم که کمدی است، بنابراین انتظاری جز چند خنده خوب نداشتم. فیلم به این خواسته‌ام پاسخ داد، اما احساس کردم چند صحنه بسیار غیرواقعی بود، حتی برای سینما. به‌خصوص پایان آن که قانع‌کننده نبود. با این حال، باقی فیلم خوب بود. داستان حول شخصیت آرتور با بازی برنارد هیل می‌چرخد که برای اولین بار او را در نقش لیدر مشاهده می‌کنم، به‌خصوص به عنوان تئودن، پادشاه روهان در «ارباب حلقه‌ها». مانند هر فیلم دیگری، داستان با معرفی ساده‌ای از زندگی و اطرافیان او آغاز می‌شود. برخلاف دوستانش، او در سنش هنوز توانایی انجام کارها را دارد. به‌نوعی همه به او وابسته هستند، از جمله همسرش. یک روز متوجه می‌شود که دیگر واجد شرایط دریافت حقوق بازنشستگی نیست. پس از تفکر زیاد، آرتور دل‌شکسته تصمیم می‌گیرد قدمی افراطی بردارد و این‌گونه ماجراجویی جدیدش آغاز می‌شود و سپس باندش به او ملحق می‌شود. > ❝آن‌ها ممکن است حقوق بازنشستگی ما را بگیرند، اما هرگز زندگی ما را نخواهند گرفت.❞ آیا این جمله جذاب نیست؟ بازی‌های فوق‌العاده‌ای از همه بازیگران. برای موضوعی مانند این، شخصیت‌ها باید به خوبی انتخاب شوند که این فیلم به کلیشه‌ها پایان می‌دهد. اما برخی قربانی‌ها وجود دارد، مانند این‌که فیلمنامه برای تعادل بین شخصیت‌های ضعیف جسمی و محتوای معمولاً سریع و تند و گاهی هم خشن تغییر داده شده است. اما همه چیز به خوبی پیش رفت. این فیلم جنایی است، اما هیچ خشونت یا صحنه‌های اکشن ندارد. صحنه‌های تنش‌زا وجود دارد و همان‌طور که قبلاً گفتم، پایان داستان باید بهتر می‌بود. با توجه به نحوه پیشرفت داستان، این پایان اصلاً بد نبود، به‌ویژه با در نظر گرفتن دیدگاه مخاطب از آنچه انتظار دارند. داستان کاملاً درباره افراد مسن نیست. پلیس‌ها نقش کوچکی دارند، از جمله یکی از آن‌ها که پیر است و پرونده سرقت را رهبری می‌کند. در برخی نقاط، به نظر می‌رسید که شبیه «بونی و کلاید» است که در داستان نیز به آن اشاره شده است. مانند یک بازی گربه و موش، وقایع داستان تا آنجا که ممکن است کشیده می‌شود و سرگرمی خوبی برای ما فراهم می‌کند. روایت می‌توانست خیلی زودتر به پایان برسد، هرچند که پلیس‌ها همه شرلوک نیستند. همه چیز در راستای پیشرفت فیلم به شکل صحیح با کمی احمقانه و بیشتر خنده‌دار است. این فیلم نه یک فیلم متوسط است و نه یک کلاسیک. با بودجه‌ای مناسب و انتخاب بازیگران خوب، من فکر می‌کنم این فیلم ارزش یک بار دیدن را دارد، اما پیشنهاد می‌کنم انتظار نداشته باشید که مانند هر فیلم سرقت فوق‌العاده‌ای که در زندگی‌تان دیده‌اید، باشد. درباره فیلم یاد بگیرید، مانند داستان و شخصیت‌هایش. اگر این کار را بکنید، محدودیت‌های آن را درک خواهید کرد و در حین تماشا کمتر لذت خواهید برد. _۷/۱۰_ «سال‌های طلایی» در برخی زمینه‌ها موفق و ناموفق است، اما در مجموع یک خنده خوب با یک premise سرگرم‌کننده است. به‌طور منطقی، بسیاری از آن‌ها نواقص و یا کمبودهایی دارند و بیشتر شخصیت‌ها رفتارهای عجیبی دارند و داستان در برخی قسمت‌ها کمی ناپیوسته است؛ به‌ویژه در بخش پایانی. آن‌ها سعی می‌کنند همه چیز را به هم پیوند دهند، در حالی که به نظر می‌رسد فکر می‌کنند بسیار باهوش‌تر و خنده‌دارتر از آنچه که واقعاً هستند، هستند. با این حال، با وجود تمام این‌ها، واقعاً سرگرم‌کننده است و نمی‌توانم دروغ بگویم. بازیگران بسیار خوبی هستند، با برنارد هیل (آرتور) و سایمون کلاو (رویستون) که درخشان ظاهر شده‌اند. شخصیت استرینگر با بازی برد مور بسیار ضعیف است و هیچ چیزی به داستان اضافه نمی‌کند، با وجود اینکه نقش کلیدی در داستان دارد. این فیلم احمقانه و به‌طور متوسط نوشته شده است، به‌خصوص دیالوگ‌ها. اما نمی‌توانم انکار کنم که از تماشای آن لذت بردم. اگر این فیلم را جدی نگیرید، که به‌طور قابل توجهی دشوار است زیرا گاهی به نظر می‌رسد در تلاشند تا هوشمندانه به نظر برسند، آنگاه زمان خوبی را در تماشا خواهید داشت.