فیلم Black Death 2010

**آیا واقعاً ایمان دارید؟** فیلم "مرگ سیاه" که در سال 2010 منتشر شد، با جنجال‌هایی روبه‌رو بود. این فیلم به طرق مختلفی توسط مسیحیان، بت‌پرستان، دین‌داران، بی‌خدایان و آگنوستیک‌ها تفسیر شده است. یا پیام آن بسیار عمیق است یا فقط مبهم. به نظر من، موضوع آن را فهمیده‌ام و در انتهای این نقد شواهدی را ارائه می‌دهم. **داستان:** سال 1348 است و انگلستان درگیر طاعون سیاه است. کلیسای...

**آیا واقعاً ایمان دارید؟** فیلم "مرگ سیاه" که در سال 2010 منتشر شد، با جنجال‌هایی روبه‌رو بود. این فیلم به طرق مختلفی توسط مسیحیان، بت‌پرستان، دین‌داران، بی‌خدایان و آگنوستیک‌ها تفسیر شده است. یا پیام آن بسیار عمیق است یا فقط مبهم. به نظر من، موضوع آن را فهمیده‌ام و در انتهای این نقد شواهدی را ارائه می‌دهم. **داستان:** سال 1348 است و انگلستان درگیر طاعون سیاه است. کلیسای روم از روستای دورافتاده‌ای باخبر می‌شود که از طاعون دور مانده و مشکوک به جادوگری است. آن‌ها شوالیه‌ای به نام اولریخ (شان بین) و گروهی از سربازان سخت‌کوش را برای تحقیق به آنجا می‌فرستند. در راه، یک راهب جوان به نام اوسموند (ادی ردمین) را برای هدایت به روستا استخدام می‌کنند، اما او انگیزه‌های دیگری برای این مأموریت دارد: او امیدوار است دوباره با آوریل، دختری که در صومعه پناه گرفته بود، ملاقات کند، اما به تازگی به دلیل طاعون آنجا را ترک کرده است. این راهب و سربازان همگی به ایمان خود اعتقاد دارند، اما آیا ایمان آن‌ها در برابر آزمایش نهایی تاب خواهد آورد؟ این فیلم از نظر تولید بسیار باکیفیت است و در شمال شرقی آلمان فیلم‌برداری شده است. داستان شما را قبل از پایان بخش اول درگیر می‌کند. اما در عمل نهایی است که عظمت فیلم واقعاً نمایان می‌شود. این بخش از "مرگ سیاه" مرا شگفت‌زده کرد و نشان می‌دهد که این فیلم واقعاً درباره طاعون سیاه نیست، حداقل به معنای واقعی کلمه. دوران طاعون بوبونیک فقط یک صحنه برای کاوشی عمیق در باور شخصی به خدا، چه ایمان حقیقی و چه کاذب است. دو شخصیت مهم در نیمه دوم معرفی می‌شوند: هاب (تیم مک‌اینرنی) و لنگیوا (کاریس ون هاوتن)، مقامات روستا. کاریس فوق‌العاده است. چند صحنه واقعاً نشان‌دهنده برتری سینمایی هستند: صحنه‌ای که لنگیوا اوسموند را به شب‌نمک رهنمون می‌شود برای یک افشاگری شگفت‌انگیز، و بعداً وقتی که اوسموند در میان نی‌های مه‌آلود جستجو می‌کند در حالی که لنگیوا حقیقت وحشتناک را منتقل می‌کند. سکانس طولانی آب‌گودال نیز به دلیل شدت غیرقابل تحملش برجسته است و با سکانس اولیه رولت روسی در "شکارچی گوزن" قابل مقایسه است، اما با معنی بیشتری، زیرا نتیجه در "مرگ سیاه" به ایمان یا عدم ایمان قربانیان بستگی دارد و پیامد ابدی را رقم می‌زند. اگر مسیحیت حقیقت دارد، کسانی که ایمان خود را انکار می‌کنند، چیزی جز مرگ سیاه ابدی در انتظارشان نیست. "مرگ سیاه" یک ساعت و 42 دقیقه طول می‌کشد و یادآور فیلم‌هایی همچون "شکارگر جادوگران"، "مرد سبدی"، "دره آخر" و شاید "فراوان" است. "مرگ سیاه" به همان اندازه خوب است یا به نظر من بهتر. **درجه: A** **هشدار اسپویلر** (ادامه را نخوانید مگر اینکه فیلم را دیده باشید) **توضیح من:** اوسموند هرگز یک مؤمن واقعی نبوده است. او ممکن است برخی ویژگی‌های مثبت داشته باشد، اما به سادگی مؤمن نبوده و نشانه‌ها از همان ابتدا وجود دارد: اولاً، او با دوست‌دخترش رابطه داشت و اولین بهانه را برای ترک صومعه به‌دست آورد تا دوباره او را ببیند (با استفاده از دعا و "نشانه‌ای از خدا" به عنوان پوشش - حتی پوششی برای توهم خود). در واقع، آوریل به او می‌گوید: "تو قبلاً خدا را خیانت کرده‌ای." ثانیاً، دالی‌واگ تأکید می‌کند که هدف او به عنوان یک شکنجه‌گر، کشف دروغ‌ها است و به اوسموند رو در رو می‌گوید که او خود یک دروغ است. با وجود ظاهر خشن و شغلش، دالی‌واگ بعداً ایمان واقعی خود را به عنوان اولین شخصی که به دلیل آن مصلوب می‌شود، اثبات می‌کند. ثالثاً، لنگیوا (جادوی سرخ) گفت که به چشمان هر بازدیدکننده‌ای که وارد می‌شود نگاه کرده و تنها کسی که قصد آسیب به آن‌ها را نداشت، اوسموند بود، به این معنی که او دیگران را مؤمن می‌دانست، اما اوسموند را نه. به یاد داشته باشید، "چشم‌ها پنجره‌های روح هستند." چهارماً، اگرچه اوسموند به طور علنی انکار خدا را بیان نکرد، اما به راحتی از آب‌گودال بیرون آمد تا دوست‌دخترش را در کلبه ببیند. چهارماً، اوسموند به‌طور علنی با اولریخ و سربازان در مورد لنگیوا و روستاییان اختلاف نظر داشت. چرا؟ زیرا او واقعاً یکی از آن‌ها بود، یک بی‌مؤمن، چه او این را بداند و چه نه. و در نهایت، پایان فیلم به وضوح نشان می‌دهد که چه بر سر اوسموند آمد: او به یک متهم دروغین بی‌روح و تلخ تبدیل شد که به نام کلیسا به طور بی‌رحمانه شکنجه و قتل کرد. به یاد داشته باشید، عیسی گفت که می‌توانید پیامبران دروغین را از میوه‌هایشان بشناسید (متی 7:15-23). برخی به این موضوع اعتراض دارند که اوسموند یک مؤمن جعلی بود به این دلیل که او یک راهب و در صومعه زندگی می‌کرد و دعا می‌کرد. اما این موارد شما را مؤمن نمی‌کند، همان‌طور که بودن در یک گاراژ شما را وسیله نقلیه نمی‌کند. ایمان واقعی مسئله‌ای از قلب است، نه نمایش ظاهری دین‌داری، مانند فریسی‌هایی که عیسی آن‌ها را به عنوان جعل‌کننده رد کرد. اولین نشانه‌ای که اوسموند مؤمن واقعی نیست، جذابیت او توسط زیبایی آوریل و روح بی‌توبۀ او بود. در پایان فیلم زمانی که هاب دستگیر و در قفس قرار می‌گیرد، از او سؤال می‌شود که چرا دنباله‌رو جادوگر سرخ است و او پاسخ می‌دهد: "زیرا او زیباست." از این رو، هر دو هاب و اوسموند در این که به دلیل وسوسه زیبایی ایمان را انکار کردند، مشابه هستند. اگرچه به عنوان شکارچیان جادوگران خشن توصیف شده‌اند، اولریخ و تیمش در مورد مظنونیت‌هایشان نسبت به روستای باتلاقی درست بودند - مردم خدا را انکار کرده و جادوگری به‌طور جزئی در حال انجام بود. البته، اشتباه است که مردم را به خاطر عدم ایمان به خدا یا پیروی از باورهای بت‌پرستی مورد آزار و اذیت قرار دهید، اما این زمان و مکان متفاوتی بود که کلیسای روم دین رسمی بود. اگرچه سوایر به عنوان یک مؤمن جعلی شناخته می‌شود و به وضوح نمونه‌ای از یهودا است، اولریخ، ولفستان، دالی‌واگ و دیگر سربازان باقی‌مانده ایمان واقعی خود را اثبات کرده و از "مرگ سیاه" مرگ ابدی فرار کردند. ایده اینکه اوسموند قهرمان داستان است، یک ترفند است. اولریخ و ولفستان – هرچند خشن و معیوب – قهرمانان واقعی "مرگ سیاه" هستند. علاوه بر شجاعتش در برابر شهادت، اولریخ به روستاییان به وضوح فریاد می‌زند: "توبه کنید پیش از اینکه خیلی دیر شود – توبه کنید!"