فیلم White Noise 2022

"جک" (آدام درایور) یک استاد دانشگاه است که با "بابت" (گراتا گرویگ) ازدواج کرده است. این چهارمین بار است که هر دو به ازدواج می‌پردازند و خانواده آن‌ها شامل ترکیبی از خواهر و برادرها، ناتنی‌ها و حیوانات خانگی است که به راحتی می‌تواند با برج بابل رقابت کند. به این ترکیب این را اضافه کنید که او درباره آدولف هیتلر تدریس می‌کند (اما نمی‌تواند آلمانی...

"جک" (آدام درایور) یک استاد دانشگاه است که با "بابت" (گراتا گرویگ) ازدواج کرده است. این چهارمین بار است که هر دو به ازدواج می‌پردازند و خانواده آن‌ها شامل ترکیبی از خواهر و برادرها، ناتنی‌ها و حیوانات خانگی است که به راحتی می‌تواند با برج بابل رقابت کند. به این ترکیب این را اضافه کنید که او درباره آدولف هیتلر تدریس می‌کند (اما نمی‌تواند آلمانی صحبت کند) و او وابستگی پنهانی به یک داروی مرموز ("دایلار") پیدا کرده است، و صحنه برای یک درام خانوادگی ناکارآمد آماده می‌شود که متأسفانه مرا خواب‌آلود کرد. ساختار این درام به طور کلی اپیزودیک است و ماجراجویی‌ها به طور مکرر به سمت بی‌معنایی و غیرقابل باور بودن پیش می‌روند، زیرا آن‌ها باید از اثرات یک "حادثه سمی هوایی" درک کنند و فرار کنند. برخی از این موارد خنده‌دار هستند و برخی نه - و مطمئن نیستم که کل این مفهوم واقعاً بتواند ۲¼ ساعت زمان را که نوآ بامباک برای ما فراهم کرده، تحمل کند. در بعضی مواقع، این فیلم به طرز مضحکی تصنعی به نظر می‌رسد و شوخی‌ها و سناریوها تلاش می‌کنند تا تخیلی یا نوآورانه باشند، اما در نهایت از نظر فکری به طور کامل در یک خندق قرار می‌گیرند. به نظر می‌رسد امروزه بسیاری از کارگردانان تماشاچیان را به چالش می‌کشند تا درجه‌ای از بی‌معنایی یا سورئالیسم را درک کنند، تقریباً ما را به پرسش "این همه چه معنایی دارد؟" وا می‌دارند، و ما را احمق نشان می‌دهند وقتی که واقعاً هیچ سرنخی نداریم؟ قطعاً عناصر خاصی وجود دارند که لبخند به لب می‌آورند و درایور با هر یک از نقش‌های عجیب‌ترش (به یاد دارید "آنت" از ۲۰۲۱) به اعتماد به نفس بیشتری دست می‌یابد، اما این فقط یک داستان بی‌هدف و درهم است که ما را با دیالوگ‌های آزاردهنده‌ای بمباران می‌کند و داستانی که هم به پارانویا و هم به کلیشه‌ها به یک اندازه می‌پردازد، بدون اینکه واقعاً به ما فرصتی برای رستگاری یا درک بدهد. ممکن است در تماشای دوم بهتر شود، اما به طرز عجیبی عنوانش کاملاً مناسب است. "سر و صدای سفید" چیزی نبود که من انتظارش را داشتم. بازی‌های فوق‌العاده و پیش‌زمینه جالبی داشت، اما به تدریج از ریل خارج شد. من از نیمه اول فیلم لذت می‌بردم؛ ساختار دیالوگ منحصر به فرد تازه و تعلیق رویداد شیمیایی جذاب بود. نقد اجتماعی خوبی داشت و تماشای آن پس از پاندمی خنده‌دار بود. اما بعد از بخش دوم، داستان به سمت بی‌معنایی پیش می‌رود و این واقعاً لذت من از فیلم را کاهش می‌دهد. چیزهای بیشتری برای گفتن دارم، اما نیاز به افشای جزئیات دارد. قطعاً چیزی در اینجا وجود داشت، اما متأسفانه هرگز به نقطه اوج نمی‌رسد. امتیاز: ۶۲% نظر: قابل قبول