فیلم Breathe 2014

دوستی‌هایی وجود دارند که به سرعت بر زندگی‌تان زخم می‌زنند. این فیلم به‌طور نزدیک به نسخه فرانسوی فیلم «سیزده» در سال 2003 است. داستان درباره دو دختر 17 ساله به نام‌های چارلی، دختری خجالتی با آسم و سارا، دختری با پس‌زمینه‌ای مرموز و کنایه‌آمیز است. دوستی تازه‌ای به‌طور غیرمنتظره بین آن‌ها شکل می‌گیرد و آن‌ها شروع به اشتراک‌گذاری همه چیز با یکدیگر می‌کنند. به محض نزدیک‌تر...

دوستی‌هایی وجود دارند که به سرعت بر زندگی‌تان زخم می‌زنند. این فیلم به‌طور نزدیک به نسخه فرانسوی فیلم «سیزده» در سال 2003 است. داستان درباره دو دختر 17 ساله به نام‌های چارلی، دختری خجالتی با آسم و سارا، دختری با پس‌زمینه‌ای مرموز و کنایه‌آمیز است. دوستی تازه‌ای به‌طور غیرمنتظره بین آن‌ها شکل می‌گیرد و آن‌ها شروع به اشتراک‌گذاری همه چیز با یکدیگر می‌کنند. به محض نزدیک‌تر شدنشان، اسرار یکدیگر فاش می‌شود و به همین سرعت، یک سری از درگیری‌ها آن‌ها را با نفرت از هم دور می‌کند. این فیلم بر اساس رمان هم‌نام ساخته شده و دومین فیلم ملانی لورن از صندلی کارگردانی‌اش است که در آن به‌خوبی عمل کرده است. درام این فیلم از ابتدا تا انتها بسیار شدید و تاثیرگذار است. داستان فقط بر روی این دو دختر متمرکز است، از ملاقات اولیه‌اشان، توسعه رابطه‌شان و نتیجه‌گیری داستان. به ندرت شخصیت‌های دیگر وارد صحنه می‌شوند و صحبت می‌کنند. نیمه اول فیلم دقیقاً شبیه نیمه اول «مخلوقاتی بهشتی» است و به‌خوبی پیوندی نشکستنی بین دو دختر را نشان می‌دهد که کارهای شیطنت‌آمیزی را با هم انجام می‌دهند. نیمه دوم شبیه نیمه دوم «سیزده» است، محیطی پر از نبردهای شدید مانند دعواهای معمولی دخترانه، اما به‌گونه‌ای از افراط پرهیز می‌کند که باعث می‌شود فیلم یک کل ارزشمند باشد. > با تو، احساس بدی دارم. دروغ می‌گویم، سخت هستم. > تو مرا مجبور می‌کنی که نقش بد را بازی کنم. این غیرقابل تحمل است. چه چیزی باعث می‌شود دو بهترین دوست (دختر) یکدیگر را نفرت داشته باشند؟ یک پسر؟ این‌گونه است که داستان از یک مسیر به مسیر دیگر تغییر می‌کند و نقطه عطفی در روایت شکل می‌گیرد. اما این فیلم تنها درباره جنگ برای یک پسر نیست، بلکه چیزی دیگر وجود دارد که به عنوان ستون فقرات روایت عمل می‌کند. ضعف‌ها به سلاحی علیه خود تبدیل می‌شوند. چرخه قربانی شدن و قربانی کردن به نسبت متعادل است. احساسات غیرقابل درک نوجوانان داستان را با توالی‌هایی از سرزنش و بخشش پیش می‌برند. چیزی که من در بیشتر فیلم‌ها متوجه نمی‌شوم این است که چرا در پایان شخصیت فیلم به دوربین نگاه می‌کند. این شک به‌خاطر این است که کل فیلم چیزی را توضیح می‌دهد، اما آن فریم نهایی معنای ابعادی متفاوتی می‌دهد. شاید نشانه‌ای از اصلاح باشد، مانند آنچه در فیلم‌های بلوغ اتفاق می‌افتد، چه به‌نحو خوب و چه بد. بنابراین، بر اساس این فیلم... معذرت می‌خواهم، باید ببینید تا بدانید. نمایش تأثیرگذار از سوی دو دختر اصلی. موسیقی، مکان‌ها و همه چیز خوب بود و داستان را تا آخرین دقیقه با همان شدت نگه می‌داشت و سپس ناگهان با یک چرخش شوکه‌کننده رها می‌شود. این لحظه بسیار سریع و غیرمنتظره بود. بنابراین، در اینجا کمی ناامید شدم. پایان باید مناسب‌تر از آنچه که برای یک پایان قوی مطلوب بود، می‌بود. اما برای بقیه هیچ شکایتی نیست، یک درام نوجوانانه خوب که تکامل عشق و اعتماد به نفرت و انزجار بین دو شخصیت را ارائه می‌دهد. 7 از 10