فیلم Fly Me to the Moon 2024

"کول دیویس" (چنینگ تاتوم) مدیر پرتاب در کیپ کاناورال است و مسئولیت دارد که مأموریت آپولو ۱۱ را به ماه (و بازگشت) برساند. با این حال، در حالی که جنگ ویتنام در اوج خود است، علاقه عمومی به رقابت فضایی با اتحاد جماهیر شوروی کاهش یافته است. مشاور رئیس‌جمهور "مو" (وودی هارلسون) ایده‌ای برای جذب توجه عمومی و سنا دارد، بنابراین "کیلی" (اسکارلت جانسون) را...

"کول دیویس" (چنینگ تاتوم) مدیر پرتاب در کیپ کاناورال است و مسئولیت دارد که مأموریت آپولو ۱۱ را به ماه (و بازگشت) برساند. با این حال، در حالی که جنگ ویتنام در اوج خود است، علاقه عمومی به رقابت فضایی با اتحاد جماهیر شوروی کاهش یافته است. مشاور رئیس‌جمهور "مو" (وودی هارلسون) ایده‌ای برای جذب توجه عمومی و سنا دارد، بنابراین "کیلی" (اسکارلت جانسون) را به کار می‌گیرد تا اوضاع را بهبود بخشد و مردم و سناتورها را دوباره درگیر پروژه کند قبل از اینکه بودجه و انگیزه آن تمام شود. او شخصیت جسور و پرنفسی دارد و "کول" از او متنفر است! اما به تدریج "کول" متوجه می‌شود که "کیلی" در جلب توجه و حمایت مالی از سناتورها و حامیان توانایی دارد و به نظر می‌رسد که در این زمینه پیشرفت‌هایی دارد. با افزایش علاقه عمومی، "مو" متوجه می‌شود که آخرین چیزی که به آن‌ها نیاز است، یک شکست است، بنابراین از "کیلی" می‌خواهد که یک صحنه ماه را طراحی کند و کارگردان محبوبش "لنس وسپرترین" (جیم راش) را بیاورد تا نسخه‌ای زمینی از فرود بر روی ماه بسازد که در صورت وقوع بدترین سناریوها به عموم نشان داده شود. با نزدیک‌تر شدن "کیلی" و "کول" و نزدیک شدن تاریخ پرتاب، مشخص می‌شود که این فقط یک برنامه پشتیبان نیست و این ممکن است "کیلی" را با یک معضل اخلاقی مواجه کند که نمی‌تواند به سادگی از آن بگذرد. این فیلم از نظر سرگرمی قابل توجه است، به ویژه با بازی جذاب اسکارلت جانسون که به خوبی از نقش‌های مختلف شخصیتش لذت می‌برد و تاتوم نیز در این داستان که به سیاست و تبلیغات می‌پردازد، بهتر از همیشه عمل کرده است. در عین حال، برخی از دیالوگ‌ها خنده‌دار هستند و این فیلم فرصت مناسبی برای نظریه‌پردازان توطئه فرود بر ماه و شوروی‌های شکاک فراهم می‌کند. با وجود عکاسی خوب از راکت‌ها و اینکه شاید کمی طولانی‌تر از حد لازم باشد، این یکی از تلاش‌های بهتر و خلاقانه‌تر اپل است. با این حال، من به شخصه از "Fly Me to the Moon" ناامید شدم. نشانه‌ای واضح از این ناامیدی این است که هیچ نکته مثبتی برای این فیلم ندارم. البته، اسکارلت جانسون خوب است، اما واقعاً هیچ عنصر دیگری وجود ندارد که بگویم از آن لذت بردم. همبازی جانسون، چنینگ تاتوم، به نظر می‌رسد در این نقش نامناسب است و با اینکه من او را به عنوان یک بازیگر دوست دارم، اما اینجا احساس نمی‌کنم که به درستی جا افتاده است. هیچ یک از بازیگران مکمل هم تأثیری بر من نداشتند، هرچند وودی هارلسون و ری رومانو قابل قبول بودند. داستان نیز برای من جذاب نبود و به نظر می‌رسد که بخش‌های مربوط به فرود بر ماه، به طور کلی، از آن چیزهایی است که قبلاً دیده‌ایم. خط داستانی عاشقانه به خوبی ادغام نشده و من هیچ شیمی‌ای بین جانسون و تاتوم حس نکردم. موسیقی نیز ضعیف است و تقریباً شبیه یک سریال تلویزیونی به نظر می‌رسد. زمان فیلم نیز طولانی است و به هیچ وجه این فیلم باید بیش از دو ساعت طول بکشد! اگر همه این‌ها را نادیده بگیرم، فکر می‌کنم از آن لذت بردم... "Fly Me to the Moon" آنقدر عمومی و بی‌روح است که به نظر می‌رسد یک کمدی تلویزیونی استریل شده است که به قصد جلب توجه توده‌ها در آمریکا طراحی شده است. کارگردان "گرگ برلنتی" در این فیلم عاشقانه بازگشتی لحظاتی دارد، اما حتی شیمی بین بازیگران اصلی و چند لحظه خلاقیت هم نمی‌تواند این فیلم کشدار و طولانی را نجات دهد. با توجه به پس‌زمینه تاریخی فرود آپولو ۱۱ در سال ۱۹۶۹، "کیلی" (اسکارلت جانسون) توسط "مو" (وودی هارلسون) که یکی از اعضای مخفی کاخ سفید است، استخدام می‌شود تا یک کمپین بازاریابی را برای مأموریتی که کاخ سفید آن را بسیار مهم می‌داند، راه‌اندازی کند. کیلی وظیفه بزرگی در پیش دارد و شخصیت آتشین، روش‌های غیرمتعارف و ایده‌های خلاقانه‌اش برای بهبود تصویر عمومی سازمان فضایی، برای مدیر پرتاب جدی، "کول دیویس" (چنینگ تاتوم) دردسرساز می‌شود. او در مسیر او قرار دارد و مزاحمت‌ساز است، اما حتی کول نمی‌تواند انکار کند که جرقه‌هایی در هنگام حضور هر دو در یک اتاق در حال پرتاب است. این فیلم به عنوان یک کمدی عاشقانه سطح متوسط عمل می‌کند و جانسون و تاتوم شیمی قابل قبولی را به اشتراک می‌گذارند که هرچند دقیقاً الکتریکی نیست، اما حداقل احساس ارگانیک دارد. شوخی‌های بازیگوش و محبت واقعی آن‌ها درخشش دارد و برخی از لذت‌بخش‌ترین لحظات فیلم را فراهم می‌کند. این یک جفت غیرمعمول کلاسیک است که عناصر کمدی مورد نیاز را اضافه می‌کند. اما فیلمنامه شلوغ و فراموش‌شدنی است و تلاش‌های بی‌نتیجه برای شوخی در آن زیاد است. جذاب‌ترین جنبه‌ها تحت بار زیرمجموعه‌های غیرضروری قرار دارند که از داستان اصلی کاسته و فیلم را بسیار طولانی می‌کند. برخی صحنه‌ها به طرز عجیبی طولانی می‌شوند و به ویژه زمانی که بر روی کلیشه‌ها، نقاط پیش‌بینی‌پذیر و تروپ‌های خسته‌کننده تکیه می‌شود که نتوانسته‌اند به‌طور کامل از زمینه منحصربه‌فرد و ثروت زمینه تاریخی بهره ببرند. می‌توانستند با این مطالب به طرز بهتری کار کنند. اگرچه کمی سرگرمی سبک و دلپذیر ارائه می‌دهد، "Fly Me to the Moon" به حدی محافظه‌کارانه عمل می‌کند که قطعاً از پتانسیل خود فاصله می‌گیرد. این فیلم از حد خود بیشتر پر شده و بی‌روح است و به شدت تلاش می‌کند که مورد پسند مردم قرار گیرد، به طوری که بیشتر جذابیت و اصالت خود را هدر می‌دهد که می‌توانست آن را به چیزی واقعاً ویژه تبدیل کند.