فیلم Desperado 1995

این فیلم یک برداشت محکم و بسیار لذت‌بخش از وسترن اسپاگتی است که به درستی کارگردان را به شهرت رساند و به آنتونیو باندراس فرصتی برای پیشرفت در بازار آمریکا داد. اگرچه من کارهای او در فیلم‌های «شهر گناه» را به ویژه قسمت اول آن دوست دارم، اما سه‌گانه شگفت‌انگیز قبلی‌اش همیشه جای خاصی در قلب سینما‌دوست من خواهد داشت. پروژه اخیر من برای کنار آمدن...

این فیلم یک برداشت محکم و بسیار لذت‌بخش از وسترن اسپاگتی است که به درستی کارگردان را به شهرت رساند و به آنتونیو باندراس فرصتی برای پیشرفت در بازار آمریکا داد. اگرچه من کارهای او در فیلم‌های «شهر گناه» را به ویژه قسمت اول آن دوست دارم، اما سه‌گانه شگفت‌انگیز قبلی‌اش همیشه جای خاصی در قلب سینما‌دوست من خواهد داشت. پروژه اخیر من برای کنار آمدن با وسترن‌های کلاسیک تنها باعث شد از این آثار معاصر جدید بیشتر لذت ببرم. **اکشن، صحنه‌ها، گلوله‌ها و… “لاتین‌اسپلویتیشن”？** اعتراف می‌کنم که از این فیلم انتظار بیشتری داشتم. حس کردم که این فیلم چیز زیادی برای ارائه به ما ندارد به جز دو تن صحنه‌های اکشن دیدنی، با انفجارها، صدها شلیک گلوله و برخی تخریب‌های بی‌دلیل. حتی بیشتر از این: این فیلم من را به یاد آن فیلم‌های دهه ۷۰ می‌اندازد که به آن‌ها “بلک‌اسپلویتیشن” می‌گوییم، زیرا به نوعی به تقویت مجموعه‌ای از کلیشه‌ها در مورد جامعه آفریقایی-آمریکایی پرداخته است: اگر توجه کنیم، تقریباً تمامی کلیشه‌های نسبت داده شده به لاتین‌ها و مکزیکی-آمریکایی‌ها در اینجا وجود دارد. به طور کلی، من طرفدار سیاسی بودن زیاد نیستم و به کلیشه‌ها اهمیتی نمی‌دهم! من به خوبی با این موضوع کنار می‌آیم، به عنوان یک پرتغالی افتخارآمیز که در یک کشور لاتینی به دنیا آمده و زندگی می‌کند، اما با کسانی که به ویژه در ایالات متحده از تبعیض‌ها نسبت به جامعه لاتین رنج می‌برند، همدردی می‌کنم. این یک جامعه وسیع است که شامل سخن‌گویان کستیل و پرتغالی می‌شود و جالب است که فراموش می‌کنیم که ایتالیایی‌های آمریکایی نیز از نظر فرهنگی لاتین هستند. رابرت رودریگز لاتین است و فیلم‌هایی می‌سازد که این موضوع را منعکس می‌کند. فکر می‌کنم او باید مردی باشد که به ریشه‌های خود افتخار می‌کند و این موضوع فوق‌العاده است. ما باید به این موضوع افتخار کنیم. بنابراین، فکر می‌کنم او این فیلم را با این روحیه ساخته، اما شک من در این است: آیا فیلمی با این همه خشونت و ارتباطات با مواد مخدر و جرم، برای لاتین‌ها خوب بود یا بد؟ آنتونیو باندراس یکی از بزرگ‌ترین بازیگران اسپانیایی همه زمان‌هاست و به راحتی به هالیوود منتقل شد، جایی که کارنامه‌اش به ابعاد استراتوسفری رسید. در اینجا، او کار جالبی انجام داده و کمی از شخصیت عاشقانه لاتین را با گنگستر و زورو ترکیب کرده است. او پروفایل مناسبی دارد و انتخاب خوبی بود. همچنین از دیدن خواکیم د آلمیدا، هموطنم، در بهترین فیلم آمریکایی که تاکنون ساخته است، لذت بردم (و فکر می‌کنم تولیدات می‌توانند واقعاً بیشتر در این بازیگر سرمایه‌گذاری کنند، او استعداد و توانایی دارد). استیو بوشمی لمسی دوستانه به فیلم اضافه می‌کند و دنی ترجو و تارانتینو در نقش‌های کوتاه و کم‌اهمیتی ظاهر می‌شوند. سالما هایک، بازیگر خوبی دیگر، متأسفانه فقط باید در صحنه‌های جنسی جذاب باشد. این کافی نیست. نمی‌دانم بودجه تولید چه بوده، اما به نظر نمی‌رسد فیلم ارزان‌قیمتی باشد، زیرا تعداد قابل توجهی از نام‌های بزرگ صنعت در این پروژه حضور دارند و امروزه هیچ‌کس به صورت رایگان کار نمی‌کند. ما همچنین یک بخش جلوه‌های ویژه خوب داریم که با ظرفیت و خلاقیت بالایی عمل می‌کند: دکورها بسیار واقعی هستند و صحنه‌های اکشن فیلم به خوبی طراحی و اجرا شده‌اند. به عنوان یک فیلم اکشن، این فیلم به طور بی‌نقصی کار می‌کند و برای طرفداران لذت‌بخش است. متأسفانه، فیلمنامه به مراتب کمتر جالب است و با کلیشه‌ها، ضعف‌ها، کلیشه‌ها و دیالوگ‌های بی‌مزه پر شده است.