فیلم Argylle 2024

"آرگایل" به عنوان یک سورپرایز (بسیار) خوشایند در این سال جدید به نمایش درآمده است، ترکیبی از ابسوردیته و ظرافت که تجربه سینمایی به یادماندنی را ایجاد می‌کند. ویژن متیو وان، همراه با فیلمنامه تیز و هوشمند جیسون فاکس، سواری سرگرم‌کننده‌ای را ارائه می‌دهد که انتظارات اولیه را برآورده می‌کند. از پیچش‌ها و چرخش‌های غیرمنتظره گرفته تا بازیگران فوق‌العاده کاریزماتیک، و همچنین عمل‌هایی در قسمت سوم...

"آرگایل" به عنوان یک سورپرایز (بسیار) خوشایند در این سال جدید به نمایش درآمده است، ترکیبی از ابسوردیته و ظرافت که تجربه سینمایی به یادماندنی را ایجاد می‌کند. ویژن متیو وان، همراه با فیلمنامه تیز و هوشمند جیسون فاکس، سواری سرگرم‌کننده‌ای را ارائه می‌دهد که انتظارات اولیه را برآورده می‌کند. از پیچش‌ها و چرخش‌های غیرمنتظره گرفته تا بازیگران فوق‌العاده کاریزماتیک، و همچنین عمل‌هایی در قسمت سوم که به طرز خنده‌داری فراموش‌نشدنی هستند، داستان جاسوسی پیچیده اما ساده، تماشاگران را با جذابیت کمدی و انرژی بی‌پایان خود مجذوب می‌کند. این اولین توصیه بزرگ من برای سال 2024 است که نمی‌توانید در سینما از دست بدهید! "الی کانوی" (بریت دیالاس هاوارد) در خانه دورافتاده‌اش در کنار دریاچه، رمان‌های جاسوسی می‌نویسد که به شدت موفقیت‌آمیز هستند. اما نتیجه پنجمین رمان او درباره یک عامل «007» سبک، مادرش را دچار سردرگمی می‌کند. چه اتفاقی می‌افتد؟ پاسخ واضح به نظر می‌رسد: باید تا کتاب ششم صبر کرد، اما مادر (کاترین اوهارا) اصرار دارد و "الی" تصمیم می‌گیرد با قطار به ملاقات والدینش برود - و این اولین اشتباه اوست. در قطار با یک مردی که ظاهری ژولیده دارد به نام "وایلد" (سام راکول) ملاقات می‌کند که یکی از کتاب‌هایش را می‌خواند. او سعی می‌کند هویتش را پنهان کند، اما وقتی او به صفحه عنوان می‌رسد، راز او فاش می‌شود. اما این زودتر از آن است که او نگرانی‌های دیگری پیدا کند، زیرا او و گربه‌اش "آلفی" به زودی درگیر چیزی می‌شوند که درست از یکی از کتاب‌هایش به نظر می‌رسد! او نمی‌تواند درک کند که چرا ممکن است هدف افرادی بدجنس باشد، اما دوست تازه‌اش به او متقاعد می‌کند که کسی هست که باید با او ملاقات کند و به زودی او در یک دنیای جدید از رمز و راز، جذابیت و خطر غرق می‌شود! فیلم با شروعی کمی کند آغاز می‌شود و به طور مکرر بین زندگی واقعی او و شخصیت‌هایش جابجا می‌شود (که در آنجا سبک «عمل مردی از U.N.C.L.E.» با هنری کاویل به‌طور محدود ظاهر می‌شود)، اما وقتی بفهمیم که چه کسی چه کسی است و چه چیزی در حال رخ دادن است، ما به سرعت وارد قلمرو «مردی از U.N.C.L.E.» می‌شویم با ماجراجویی‌های پرسرعت که اگرچه به سختی اصلی هستند، اما در طول مسیر پیچ‌وخم‌های سرگرم‌کننده‌ای دارند و به یک نتیجه‌گیری می‌رسیم که گرچه تقلیدی است، اما هنوز هم تماشای آن لذت‌بخش است. مفهوم اولیه کاملاً اصلی است و اگرچه اجرا عمدتاً ترکیبی از دیگر آثار متیو وان است، اما هنوز هم به خوبی کار می‌کند، حتی اگر خیلی طولانی باشد. راکول به وضوح در اینجا خوش می‌گذرانده و گربه نیز در طول فیلم به طور کلی در کپسولش باقی می‌ماند! این ناامیدکننده است که فیلمی با یک مفهوم جذاب، اما در نهایت نتواند آنچه را که وعده داده است ارائه دهد. این دقیقاً همان چیزی است که درباره جدیدترین اثر کارگردان متیو وان، یک کمدی/اکشن درباره یک نویسنده رمان‌های جاسوسی (بریت دیالاس هاوارد) که به طور تصادفی وارد یک سناریوی واقعی جاسوسی می‌شود، صدق می‌کند که با توطئه‌های مختلف و تغییرات مداوم او را درگیر می‌کند. مشکل اینجاست که فیلم هرگز نتوانسته تمرکز خاصی را که برای موفقیت نیاز است، حفظ کند. برخی از بخش‌های کمدی واقعاً خنده‌دار هستند، اما اغلب توسط یک داستان پرپیچ‌وخم که سعی دارد به فرمت سنتی و پرپیچ‌وخم یک تریلر پایبند باشد، خنثی می‌شوند. این موضوع تماشاگران را در حال پرسیدن «پس چه چیزی قرار است باشد؟» باقی می‌گذارد. همچنین مطالبی تکراری در اینجا وجود دارد، مانند داستان‌هایی که قبلاً در فیلم‌هایی مانند «رمانتیک کردن سنگ» (1984)، «وداع طولانی» (1996) و هر تعداد فیلم جیمز باند دیده‌ایم. در حالی که درست است که این فیلم به عنوان یک شوخی نسبت به این عناوین در نظر گرفته شده است (به‌ویژه در صحنه‌هایی که هنری کاویل به‌عنوان یک نسخه خنده‌دار 007 ظاهر می‌شود)، تفاوت بزرگی بین ادای احترام و تقلید بی‌پروایانه وجود دارد. همچنین طول غیرضروری تصویر که با زمان 2 ساعت و 19 دقیقه به شدت بزرگ‌تر از آن چیزی است که نیاز دارد، یک نقص است که به طرحی اغلب غیرضروری پیچیده نسبت داده می‌شود، که در برخی مواقع صبر تماشاگران را آزمایش می‌کند، به‌ویژه در نیمه دوم. "آرگایل" همچنین شامل یک گربه زیبا و دوست‌داشتنی به نام آلفی به عنوان یک شخصیت مرکزی است (حداقل در تریلر آن)، اما مانند داستان کلی، فیلم به نظر نمی‌رسد که بداند باید با این گربه بازیگوش و غیرقابل پیش‌بینی چه کار کند، احساسی که با آنچه در بازاریابی تصویری فیلم منتقل می‌شود، به شدت متفاوت است. تمام این موضوعات ناامیدکننده است، زیرا این عنوان هم پتانسیل و هم برخی قوت‌های ظاهری دارد، مانند یک موسیقی متن عالی، صحنه‌های اکشن به طرز فوق‌العاده‌ای هماهنگ شده و یک گروه بازیگران عالی با بازیگرانی مانند سام راکول، برایان کرانستون، کاترین اوهارا، آریانا دبوز و ریچارد ای. گرانت که به طرز جدی استفاده نمی‌شود، به‌علاوه بازی‌های خوب هاوارد و کاویل به عنوان آلتروئگوهای یکدیگر. این فیلم به هیچ وجه به بدی آنچه بسیاری از منتقدان آن را توصیف کرده‌اند نیست، اما می‌توانست با برخی ویرایش‌ها و ویرایش‌های دقیق به طور قابل توجهی بهتر باشد. "آرگایل" ظاهراً قصد دارد به یک فرانچایز جدید تبدیل شود، اما باید دید که آیا این موضوع بر اساس کشش گیشه‌ای که در نهایت تولید می‌کند، محقق می‌شود. در این مرحله، به نظر می‌رسد که کار زیادی در پیش دارد. "آرگایل" یک تریلر اکشن است که به طور عمدی در نادانی و مزخرفات غرق می‌شود. نویسندگی آن نابالغ است و اکشن آن با CGI شل و مفاهیم عجیب و غریب که به طرز خنده‌آوری ناامیدکننده هستند، پر شده است. این فیلم واقعاً عجیب است. همه چیز در مورد آن به نظر نادرست می‌رسد. در ابتدا کمی مطمئن نبودم که چه احساسی در مورد "آرگایل" دارم، اما در نهایت: برای من نه. نمی‌توانم به شما بگویم که واقعاً چه چیزی را از این فیلم دوست داشتم. حتی سام راکول و برایان کرانستون هم ممکن است در برخی موارد خوب باشند اما حتی آن‌ها هم کمی نوسان دارند. در کل، حس بدی در طول فیلم وجود دارد. بری دیالاس هاوارد به نظر می‌رسد که در این نقش مناسب نیست، هرچند که او نسبتاً دوست‌داشتنی است. هنری کاویل خشک است (عمداً؟ بعید است)، و دوآ لیپا هم همین‌طور، اما این موسیقیدان به اندازه کافی جذاب است تا کمی آن را کار کند. در مورد موسیقی نیز، همه آنچه در اینجا استفاده شده است، خوب است اما باز هم احساس نادرستی دارد - بیشتر به نظر می‌رسد که نوع صحیح آهنگ وجود دارد، فقط انتخاب دقیق آهنگ نادرست است... ممکن است "انرژی الکتریکی" برایم جذاب شود. آنچه همچنین کمکی نمی‌کند، احساس غیرقابل‌اجتناب این است که این یک بازسازی بد از "کینگزمن" است، که با توجه به کارگردانی این فیلم و همه چیزهایی که در پشت‌صحنه برای دو فیلم دیگر برنامه‌ریزی شده، انتظار می‌رفت. من از یک جهان مشترک حمایت می‌کنم، اما این شاید بیش از حد واضح باشد. همچنین وام‌هایی از "شهر گمشده" (که خود به "جزیره نیم" اشاره دارد) نیز وجود دارد. یکی دیگر از نکات منفی، جلوه‌های ویژه به‌ویژه در ابتدای فیلم است... هرچه کمتر گفته شود، بهتر است. در کل، فکر می‌کنم همه چیز به یک فیلم ضعیف برمی‌گردد - متأسفانه، زیرا واقعاً می‌خواستم آن را دوست داشته باشم اما فقط نمی‌توانستم. در واقع، به تازگی به یادم آمد، صحنه‌ای که واقعاً از آن لذت بردم: صحنه‌ای با آهنگ "ران" لئون لوئیس. واقعاً سرگرم‌کننده بود. چه ناامیدکننده. سعی کرد کمی شبیه "وداع طولانی"، "قطار گلوله"، "باگز بانی" و "جیمز باند" باشد. CGI به طرز وحشتناکی بد است. من در بیشتر کارها از دیالاس خوشم می‌آید، اما در این نقش به عنوان نویسنده خوب بود اما به عنوان یک جاسوس اکشن غیرقابل باور بود. سام راکول عالی بود، مانند همیشه، و بقیه کار را به خوبی انجام دادند اما داستان به طرز وحشتناکی اجرا شده بود. صحنه‌ی رنگارنگ و بمب‌دود و آتش‌بار باله به طرز مضحکی غیرمنطقی بود. و استفاده تکراری از آهنگ جدید بیتلز چه بود؟ به کار نمی‌خورد و اکشن را کند می‌کرد. و استفاده از هنری کاویل و جان سینا گیج‌کننده، احمقانه و غیرضروری بود. یک شروع امیدوارکننده که به سرعت سقوط کرد. مزخرفاتی که موجب خجالت می‌شود، با پیش‌فرض‌های بچگانه، اکشن پیش‌بینی‌پذیر و خسته‌کننده و شخصیت‌های آزاردهنده بارگذاری شده است. نیمی از این فیلم را تماشا کردم و سپس از آن دور شدم. صنعت سرگرمی ایالات متحده واقعاً این روزها یک شوخی بد است. وای. فکر می‌کنم آن‌ها به دنبال یک تریلر جاسوسی سرگرم‌کننده و عجیب بودند، اما فقط بد است. و نه به شیوه‌ای که سرگرم‌کننده باشد. همه شخصیت‌ها و همه پیش‌فرض‌ها فقط احمقانه‌اند، و به طرز قابل توجهی بد به نظر می‌رسند و حواس‌پرت‌کن هستند و در کنار همه این موارد، خسته‌کننده است.