انیمیشن A Christmas Carol 2009

داستان «کارول کریسمس» به روایت اشعار جنجالی دیکنز با حرکات بدون احساس و ناپیوسته به تصویر کشیده شده است. زمیسکی همیشه به سینمای دیجیتال علاقه‌مند بوده است. «قطار قطبی» نوآوری تکنولوژیکی در عین خلوص بود، اما «بیوولف» با طراحی هنری مصنوعی خود به خود لطمه زد که نتوانست با محیط تاریکی که به نمایش گذاشته بود، همخوانی داشته باشد. بنابراین، وقتی متوجه شد که "خانه...

داستان «کارول کریسمس» به روایت اشعار جنجالی دیکنز با حرکات بدون احساس و ناپیوسته به تصویر کشیده شده است. زمیسکی همیشه به سینمای دیجیتال علاقه‌مند بوده است. «قطار قطبی» نوآوری تکنولوژیکی در عین خلوص بود، اما «بیوولف» با طراحی هنری مصنوعی خود به خود لطمه زد که نتوانست با محیط تاریکی که به نمایش گذاشته بود، همخوانی داشته باشد. بنابراین، وقتی متوجه شد که "خانه موش‌ها" داستان معروف دیکنز را دوباره اقتباس می‌کند، خوشحال از این فرصت برای تولید هنر دیجیتال بیشتر شد. اما سوال این است: چرا؟ آیا یک داستان کریسمس از دوران ویکتوریایی نیاز به پیشرفت‌های تکنولوژیکی خام حرکات ضبط شده دارد؟ پاسخ هم بله است و هم نه. داستان وفادار به متن دیکنز باقی مانده و به‌طور نزدیک‌تری به کلمات او نسبت به هر اقتباس دیگری که پیش از این آمده است، پیروی می‌کند. در شب کریسمس، اسکروج با ارواح مختلفی مواجه می‌شود که پیامدهای اعمال خودخواهانه‌اش را نشان می‌دهند تا او را از رذیلت‌های جهل و فقر رها کنند. همه ما این داستان را دیده‌ایم. حالا چه به‌صورت زنده، چه با میکی ماوس یا موپت‌ها، شما تقریباً به طور قطع یک اقتباس از این نواولای مشهور را دیده‌اید. این یک پیام اخلاقی مهم است که شایسته چندین نسخه در طول تاریخ سینماست و به خانواده‌ها اهمیت سخاوت و روح کریسمس را آموزش می‌دهد. اما مانند منبع اصلی‌اش، این داستان تاریک است. ارواح ترسناک به دیدار یک مرد سالخورده و تنهای می‌روند، از جمله شریک تجاری مرده او که در زنجیر گرفتار شده و سایه ساؤرون که اسکروج را به اعماق آتش‌های سوزان موردور می‌کشاند. زمیسکی لحن اصلی داستان دیکنز را با خیال‌پردازی‌های معمول تعطیلات دیزنی ترکیب کرده است. نتیجه نهایی؟ ناهماهنگ. این فیلم یا برای بچه‌ها خیلی تاریک است یا برای بزرگ‌ترها خیلی شاد. این دو لحن متضاد به‌ندرت کار می‌کند و اقتباسی متناقض به وجود می‌آورد. یک لحظه اسکروج در حال برخورد با یک زن خیابانی است که در حال کشیده شدن با جلیقه‌ای تنگ است. صحنه بعدی؟ بچه‌ها در حال برف‌بازی به همراه نت‌های شاد موسیقی سیلوسٹری. نه این فیلم یک فیلم کریسمسی کاملاً شاد است و نه بازتولید وفادارانه‌ای دارد. من ترجیح می‌دهم یک اقتباس ترسناک با رده سنی ۱۵ از «کارول کریسمس» داشته باشم، به‌عنوان مثال. حالا درباره حرکات ضبط شده. به هر حال، یک دستاورد تکنیکی برای زمان خود بوده، اما ده سال بعد به‌طور کامل قدیمی شده است. مدل‌های شخصیت‌ها بسیار خشک و بی‌روح بودند. چشم‌ها هیچ احساسی نداشتند. زمانی که در نزدیکی نور شمع بودند، شبیه مجسمه‌های مومی به نظر می‌رسیدند. روح کریسمس گذشته به‌طرز فجیعی به نظر می‌رسید و چهره‌اش با بقیه بدن شمعی انسان‌نما هماهنگی نداشت. از نظر محیط، مناظر و اشیاء غیرزنده فوق‌العاده طراحی شده بودند. واقعاً حس کریسمس در لندن دوران ویکتوریایی را القا می‌کرد. فقط افسوس که زمیسکی تنها محدودیت‌های انیمیشن را از طریق صحنه‌های اضافه آزمایش کرده بود. اسکروج به مدت پنج دقیقه توسط یک مرگ‌زای گریم تعقیب می‌شود. اسکروج به مدت سه دقیقه در لندن پرواز می‌کند. اسکروج به‌طور مداوم تبدیل به جیم کری می‌شود. به نظر می‌رسید که تلاش‌های اضافی برای یک ماجراجویی گیمیک‌وار ۳D بیشتر از محتوا بوده است. خوشبختانه، صداپیشگی عالی بود. کارری و شخصیت‌های متنوعش به‌ندرت با سبک زندگی روزمره اسکروج همخوانی داشتند. اما به همین دلیل هم بسیار خوب کار کردند! صداهای مختلف ارواح نیز استعداد صداپیشگی او را به‌خوبی آزمایش کردند. اولمن به‌عنوان کرچیت، لمسی از تواضع به داستان افزود و دوباره، به‌خوبی با شخصیت سازگاری داشت. «کارول کریسمس» یک مجموعه‌ای از تضادهای لحن و ناهنجاری‌های تکنیکی است. برای هر جنبه فوق‌العاده، یک کلیشه خسته‌کننده وجود دارد. طراحی مناظر زیبا با حرکات ضبط شده وحشتناک متضاد است. تاریکی منبع اصلی با خیال‌پردازی اجباری در تلاش برای جلب نظر عموم محدود شده است. این فیلم هدیه کریسمسی ایده‌آلی نیست که خواسته‌ام، اما می‌توانم با محتوای آن کنار بیایم. بح! هومباگ! داستانی که تقریباً به اندازه زمان خود قدیمی است و بسیار بازگویی شده است. با این حال، این «کارول کریسمس» یک بازگویی خوب از کار دیکنز است. جیم کری به‌طور کامل در این نقش ظاهر نمی‌شود اما به اندازه کافی به‌عنوان اسکروج سرگرم‌کننده است. گری اولمن (باب) و کالین فرث (فرد) نیز از اعضای خوش‌آمدگویی در گروه صدا هستند. من واقعاً از لحن فیلم و طراحی انیمیشن لذت می‌برم - که چندان شگفت‌انگیز نیست، برخی از قسمت‌ها شبیه آنچه در یک بازی ویدیویی می‌بینید به نظر می‌رسد، اما به خوبی برای ایجاد فضای لندن کار می‌کند. موسیقی خوبی از آلن سیلوسٹری نیز وجود دارد. در کل، من این فیلم را پیشنهاد می‌کنم - باید اعتراف کنم که واقعاً از داستان ابنیزر لذت می‌برم. کمی زمان می‌برد تا به سبک انیمیشن نسبتاً زاویه‌دار عادت کنید، اما پس از آن این یک اقتباس قابل‌لذت از داستان دیکنز درباره «اسکروج» بخیل است. او با شدت از کریسمس تنفر دارد - تمام آن خوش‌بینی و نیک‌خواهی - هومباگ! خوشبختانه برای روح جاودانش، شریک مرده‌اش "مارلی" به طور مرموزی ظاهر می‌شود و از او پیش‌خبر می‌دهد که سه دیدار در ساعات اولیه صبح کریسمس خواهد داشت. گذشته، حال و آینده‌اش در برابر چشمانش به نمایش گذاشته می‌شود - همه با هدف اینکه او خطاهایش را درک کند و قبل از اینکه خیلی دیر شود، برای بهتر شدن تغییر کند. داستان به‌طرزی مشابه با نسخه سال ۱۹۷۰ رونالد نیام روایت می‌شود - فقط بدون موسیقی - و با سرعت مناسب و استفاده خلاقانه و بی‌نظیر از هنر انیمیشن، جهانی ویکتوریایی از فقر، سرما و نیک‌خواهی روح را دوباره‌سازی می‌کند - حتی در غیرمحتمل‌ترین جاها. رابرت زمیسکی یک گروه صدای محکم را برای تکمیل شخصیت‌های زندگی‌نما و کمی بی‌روح جمع‌آوری کرده است و اگرچه در برخی مواقع ممکن است کمی بی‌روح به نظر برسند، این بازنگری هنوز ارزش دیدن دارد و داستانی پر از پیام شادی و امید را در نود دقیقه از خیال‌پردازی تاریک جشنواره ارائه می‌دهد.